Η μοναδική φορά που έγινε χρήση ατομικών όπλων στην πολεμική ιστορία του πλανήτη διχάζει το σύγχρονο κόσμο. Από τη μια πλευρά η απώλεια χιλιάδων αμάχων Ιαπώνων και από την άλλη η πρόωρη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο Τρούμαν κατάλαβε άτι το «φρικτότερο πράγμα» μπορούσε να συντομεύσει τον πόλεμο και να αποτρέψει ένα εκατομμύριο ανθρώπινες συμμαχικές απώλειες και αμέτρητους ιαπωνικούς θανάτους, που θα προκαλούνταν απο μια χερσαία εισβολή στην Ιαπωνία. Στις 27 Ιουλίου οι Ηνωμένες Πολιτείες έστειλαν τελεσίγραφο: Παραδοθείτε, διαφορετικά θα χρησιμοποιήσουμε ένα «υπερόπλο». Η Ιαπωνία αρνήθηκε.
Το χρονικό των βομβαρδισμών
Τις πρωινές ώρες της 6ης Αυγούστου 1945, ένα Β-29 με όνομα «Ενόλα Γκέι» και πιλότο τον αντισμήναρχο Πολ Τίμπετς απογειώθηκε από το νησί Τίνιαν των Μαριανών. Μετέφερε μία μόνο ατομική βόμβα βάρους 3,5 τόνων με καταστρεπτική ισχύ 12,5 χιλιάδων τόνων ΤΝΤ. Ο Τίμπετς οδήγησε το αεροπλάνο του προς τη Χιροσίμα, η οποία είχε επιλεγεί ως κύριος στόχος λόγω των στρατιωτικών βάσεων και των βιομηχανικών περιοχών της. Αλλωστε, δεν είχε υποστεί σημαντικούς βομβαρδισμούς μέχρι τότε και συνεπώς θα πρόσφερε ακριβή εκτίμηση για την καταστρεπτική ισχύ της βόμβας.
Στις 8:15 π.μ. το «Ενόλα Γκέι» έριξε τη βόμβα που ονομαζόταν Little Boy (Αγοράκι). Λίγο αργότερα ο Τίμπετς παρατήρησε: «Ένα ζωηρό φως πλημμύρισε το αεροπλάνο. Στραφήκαμε και κοιτάξαμε τη Χιροσίμα. H πόλη ήταν κρυμμένη πίσω από ένα φοβερό νέφος… που υψωνόταν στην ατμόσφαιρα σαν μανιτάρι». Η άμεση επίπτωση ήταν ο θάνατος τουλάχιστον 70.000 κατοίκων της Χιροσίμα. Ορισμένοι υπολογισμοί αναφέρουν ότι ο αριθμός ήταν τριπλάσιος, αλλά ακριβείς εκτιμήσεις είναι αδύνατες επειδή η έκρηξη κατέστρεψε όλα τα αρχεία της πόλης.
Ναγκασάκι κατά λάθος
Ο Τρούμαν ξαναζήτησε την παράδοση της Ιαπωνίας. Έπειτα από τρεις ημέρες χωρίς απάντηση, άλλο ένα Β-29 απογειώθηκε από το νησί Τίνιαν με μία ακόμη μεγαλύτερη ατομική βόμβα στο κύτος του. Όταν το πλήρωμα διαπίστωσε ότι το Κοκούρα, που αποτελούσε τον αρχικό στόχο, ήταν καλυμμένο με σύννεφα, στράφηκε προς το δεύτερο στόχο, το Ναγκασάκι.
Σαν σήμερα, το 1945, η κατά 40% ισχυρότερη από αυτή της Χιροσίμα βόμβα πλουτωνίου, με το παρατσούκλι «Fat Man», έπληξε την πόλη Ναγκασάκι. Η βόμβα έπεσε στην πόλη στις 11.02 τοπική ώρα, σκοτώνοντας επί τόπου 73.884 ανθρώπους, τραυματίζοντας 74.909 και μολύνοντας άλλους 120.820 με ραδιενέργεια. Φέτος, για πρώτη φορά, εκπροσωπήθηκαν οι ΗΠΑ στους εορτασμούς στη μνήμη των θυμάτων του πυρηνικού ολέθρου.
Στις 6 Αυγούστου, επέτειο της ρίψης της βόμβας στη Χιροσίμα, το «παρών» στην τελετή έδωσαν για πρώτη φορά ο Αμερικανός πρέσβης στην Ιαπωνία Τζον Ρους, αλλά και εκπρόσωποι των πυρηνικών δυνάμεων της Γαλλίας και της Βρετανίας. Στην τελετή μνήμης εκπροσωπήθηκαν συνολικά 74 χώρες. Στην τελετή παραβρέθηκε και ο γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Μπαν Κι Μουν, ο πρώτος γ.γ. του ΟΗΕ που λαμβάνει μέρος.
Οι παραδοσιακές βομβαρδιστικές επιδρομές συνεχίστηκαν επίσης εναντίον άλλων πόλεων στις 9 Αυγούστου και ύστερα από πέντε ημέρες 800 Β-29 σάρωσαν ολόκληρη την Ιαπωνία. Τελικά, στις 15 Αυγούστου οι Ιάπωνες δέχτηκαν να παραδοθούν άνευ όρων. Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε τελειώσει.
Πολλές συζητήσεις έγιναν μετά τους ατομικούς βομβαρδισμούς. Ενώ ορισμένα στοιχεία δείχνουν ότι οι Ιάπωνες σκέφτονταν να παραδοθούν, πολύ περισσότερες πληροφορίες οδηγούν στην αντίθετη περίπτωση. Προφανώς οι Ιάπωνες σχεδίαζαν να εκπαιδεύσουν πολίτες στη χρήση όπλων και λογχών για ενίσχυση των στρατιωτικών δυνάμεων που θα αντιστέκονταν στη χερσαία εισβολή. Οι πολέμιοι των ατομικών βομβαρδισμών αγνοούν οτι οι παραδοσιακές βόμβες που έπεσαν στο Τόκιο και στη Δρέσδη προκάλεσαν πολύ περισσότερες απώλειες. Ορισμένοι ιστορικοί αναφέρουν επίσης ότι οι απώλειες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι ήταν πολΰ λιγότερες από τις αναμενόμενες ιαπωνικές απώλειες μετά από μια εισβολή και τους συνεχιζόμενους παραδοσιακούς βομβαρδισμούς.
Τι θεωρούν οι Αμερικανοί
Το Μανχάταν Πρότζεκτ ήταν μια μοναδική έρευνα-ερωτηματολόγιο που έγινε το 1945 στους 250 επιστήμονες του Chicago Metallurgical, του εργαστηρίου που κατασκεύασε τις ατομικές βόμβες που έπεσαν σε Χιροσίμα και Ναγκασάκι.
Από τους 250 Αμερικανούς επιστήμονες δέχθηκαν να μετέχουν στην έρευνα 150. Το 15% πίστευε τότε ότι για να τελειώσει ο πόλεμος έπρεπε οι ατομικές βόμβες να πέσουν νωρίτερα στις ιαπωνικές πόλεις. Το 72% δήλωσε ότι τα πυρηνικά όπλα θα έπρεπε να επιδειχθούν στους Ιάπωνες ως μέσον πίεσης για να εγκαταλείψουν τον πόλεμο, ενώ μόνο 2% (3 στους 150) δήλωσε ότι τα πυρηνικά έπρεπε να μη χρησιμοποιηθούν ποτέ. Σήμερα, έχοντας βιώσει τις επιπτώσεις της πυρηνικής βόμβας, το 30% των 2.500 ανθρώπων διαφόρων εθνικοτήτων, ηλικιών και μορφωτικού επιπέδου που απάντησαν στις ίδιες ερωτήσεις στο Διαδίκτυο, δήλωσαν ότι «η χρήση των πυρηνικών το 1945 ήταν ο πιο αποδοτικός τρόπος για να αναγκάσει τους Ιάπωνες σε παράδοση». Και πάλι, μόνο το 5% πιστεύει σήμερα ότι τα πυρηνικά όπλα δεν έπρεπε να χρησιμοποιηθούν ποτέ.
{source}
<iframe width=»640″ height=»360″ src=»https://www.youtube.com/embed/ncq_Wye43TM?feature=player_embedded» frameborder=»0″ allowfullscreen></iframe>
{/source}
