Της Ζωής Τόλη
«Το αποτύπωμα», του Φίλιπ Ρίντλεϊ, παρουσιάζεται στη Β´ σκηνή του θεάτρου Κεφαλληνίας, σε μετάφραση και σκηνοθεσία Αλέξανδρου Μπαλαμώτη.
Έργο με πρωτότυπο τίτλο Vincent River, ανέβηκε πρώτη φορά στο Hampstead Theatre στο Λονδίνο το 2000. Μετέπειτα παρουσιάστηκε με επιτυχία σε διάφορες σκηνές «Οn» και «Off- Broadway», σε Ευρώπη και Αυστραλία.
Παρακολουθήσαμε μια ιστορία τραγική, συγκινητική, με αιχμηρό χιούμορ που δομικά φλερτάρει με το ψυχολογικό θρίλερ. Θεματικός της πυρήνας η ολόπλευρη διερεύνηση ενός ειδεχθούς εγκλήματος, τυφλού μίσους.
Η σκηνοθετική ματιά του Αλέξανδρου Μπαλαμώτη, οικοδομεί ρεαλιστική κατασκευή πάνω σε γκροτέσκ τοπίο, που υπογραμμίζει τη δραματική στόφα του θεατρικού δρώμενου. Μακριά από γραμμικές απεικονίσεις και στείρες προοπτικές, διαχειρίζεται με σεβασμό και χρησιμότητα το υλικό του.
Ο λόγος, η έκφραση και η κίνηση των ηρώων, τελειοποιοούν το πλαίσιο δράσης, στηρίζοντας τη μυστηριακή ατμόσφαιρα που δημιουργείται από την έναρξη του έργου, βήμα – βήμα μέχρι την κάπως ανακουφιστική λύτρωση του τέλους.
Η Βασιλική Ιατροπούλου και ο Δημήτρης Μανδρινός φορτωμένοι τα δικά τους ερεβώδη σύμπαντα, συγκρούονται με ένταση, δημιουργώντας ανατρεπτικό κλίμα, ικανό να προχωρήσει ραγδαία την πλοκή.
Η συναισθηματική κλιμάκωση αποτυπώνει τα διλήμματα, τον πόνο, την υπαρξιακή αγωνία, τους θυμούς και την αμηχανία των πρωταγωνιστών, όταν αναγκάζονται να δουν τον εαυτό τους. Αυτη η ψυχολογική ακτινογραφία βγάζει στη φόρα αλήθειες και κρυμμένα αισθήματα, περιθωριακές πεποιθήσεις και ναυαγισμένες ανθρώπινες σχέσεις.
Τη μάνα που έχασε το γιο της υποδύεται με άκρως γήινη συμπεριφορά, η Βασιλική Ιατροπούλου, σε ρόλο που της πάει γάντι. Μεστή ερμηνεία, μέσα στο υποκριτικό κέντρο, αναδεικνύει τη σκηνική της αρτιότητα. Η απροσδόκητη απώλεια του παιδιού, αλλάζει άρδην τη ζωή της και ψάχνοντας απαντήσεις αγγίζει την ψύχωση. Είναι αδύνατον να ακυρώσει το ανεξίτηλο αποτύπωμά του μέσα της και να παρακάμψειι τον άδικο χαμό του. Αυτή η πλευρά του χαρακτήρα ενσαρκώθηκε επαρκώς και με τέτοια φυσικότητα που κάνει το θεατή να συμμετέχει στο παραγόμενο προϊόν.
Τον αυτόπτη μάρτυρα της δολοφονίας υποδύεται με αυθορμητισμό που συνταράσσει, συνέπεια και ευχέρεια ο νεαρός ηθοποιός Δημήτρης Μανδρινός. Και οι δύο υπηρετούν με ζήλο το δραματουργικό βάθος, εκτός από κάποια σημεία που παρατηρείται μία υπερβολική συναισθηματική «έκρηξη», που αποκτά μελοδραματικές αποχρώσεις.
«Χρειάζεται αληθινό σκοτάδι για να λάμψουν τα αστέρια», σημαντική ατάκα της παράστασης, που περικλείει την αξία της επικοινωνίας, του μοιράσματος και της έκδυσης της αλήθειας.
Τα φώτα φρόντισε ο Απόστολος Στράντζαλης, το sound design o Κώστας Χρύσος, τα κοστούμια και τα σκηνικά οι Γιάννης Κατρανίτσας και Κυριακή Νασιούλα. Μία ομαδική δουλειά ισορροπημένη, αξιοπρόσεκτη και καθ´όλα επαγγελματική.
«Το αποτύπωμα», του Philip Ridley, ένα αντιρατσιστικό έργο, με ουμανιστικά μηνύματα, μία θεατρική παραγωγή που στοχεύει στην ισοτιμία των ανθρώπων και την παραδοχή της διαφορετικότητας, από όπου κι αν αυτή προέρχεται.
