|
Μεσημεράκι αφήνοντας πίσω μας την πολύβουη Βασ. Σοφίας, καθίσαμε στη σκιά ενός μεγάλου πλάτανου στην μαγευτική αυλή του Βυζαντινού Μουσείου. Ακόμη και η αναμονή ώσπου να αρχίσει η παράσταση που δίνουν πέντε επίδοξοι νεαροί ηθοποιοί με τον τίτλο «Οι πέτρες μιλούν» κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή (11-1 μ.μ.) ερμηνεύοντας κορυφαία κείμενα αρχαίας και βυζαντινής γραμματείας, ήταν απόλαυση.
Παίρνοντας θέση σε έναν από τους ξύλινους πάγκους που έχουν στηθεί γι αυτή ακριβώς τη λιτή παράσταση σκεφτόμουνα πως o πολιτισμός δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, αλλά αυτό ακριβώς που ζούσαμε εκείνη τη στιγμή -προσκεκλημένοι της Ενωσης Ξενοδόχων Αττικής και Αργοσαρωνικού που οργανώνει για τρίτη χρονιά φέτος αυτή τη δράση. Πολιτισμός είναι να μπορείς αφήνοντας πίσω τις έγνοιες της καθημερινότητας να καθίσεις σε έναν πάγκο, στημένο σε έναν εμβληματικό χώρο, όπως εν προκειμένω μπροστά στο Μέγαρο της Δουκίσσης Πλακεντίας που χτίστηκε κάποτε στις όχθες του (υπογειοποιημένου σήμερα) Ιλισού ποταμού, για να ακούσεις τραγουδιστά, συνοδεία κιθάρας το «Ανδρα μη ένεπεν …» από τέσσερα δροσερά ασπροντυμένα κορίτσια. Κι ο νούς σου να γυρίζει πίσω τότε που αποστήθισες κι εσύ τους πρώτους στίχους από την «Οδύσσεια» του Ομήρου και τους απήγγειλες όρθια όλο υπερηφάνεια στην πρώτη τάξη του 6ου Γυμνασίου Θηλέων Εξαρχείων.
Σε λίγο, τα κορίτσια έδωσαν τη σκυτάλη στον νεαρό της θεατρικής ομάδας (από την Δραματική Σχολή «Δήλος» της Εφης Θεοδώρου) να εκφωνήσει τον «Επιτάφιο λόγο του Περικλή» του Θουκυδίδη. Ακολούθησε η ερμηνεία ενός αποσπάσματος από την » Αντιγόνη» του Σοφοκλή που ερμήνευσε εξαιρετικά, μεταδίδοντας την εσωτερική συγκίνησή της και μάλιστα όχι στα ελληνικά αλλά στα αγγλικά, μία πολλά υποσχόμενη σπουδάστρια.
Οσο προχωρούσε το πρόγραμμα υπό τους ήχους ενός κρουστού οργάνου, μου φάνηκε σα να είδα απέναντί μου την αχνή μορφή του αλησμόνητου Δημήτρη Κωνστάντιου, του πρώην διευθυντή αυτού του Μουσείο ο οποίος σχεδίασε αλλά δεν πρόλαβε να χαρεί τον οργανωμένο κήπο. Τον θυμάμαι να μου λέει πως ήθελε να αναβιώσει με σύγχρονα μέσα τα παριλίσσια ιερά ώστε ο επισκέπτης να «ξαναβλέπει» το κατάφυτο περιβάλλον όπου έρεε ήσυχα το δροσερό νεράκι του Ιλισσού, όπου έκανε τους περιπάτους του ο Σωκράτης συνομιλώντας με νέους. Στο ειδυλλιακό αυτό σκηνικό άλλωστε γράφτηκε και ο «Φαίδρος».
Οι οργανωτές μας είπαν ότι η δράση αυτή που προσφέρεται δωρεάν στο κοινό σε τρεις γλώσσες (ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά) θα διαρκέσει τρεις μήνες (Ιούλιο, Σεπτέμβριο, Οκτώβριο) και θα διεξαχθεί όλο τον Ιούλιο στο Βυζαντινό Μουσείο, τον Σεπτέμβριο στον αρχαιολογικό χώρο της Αρχαίας Αγοράς και τον Οκτώβριο στο αίθριο του Μουσείου της Ακρόπολης. Οι εκδηλώσεις αυτές ξεκίνησαν δειλά προ τριετίας από το αίθριο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου. Τότε το θέαμα έμοιαζε πρωτόλειο. Οσο περνούν τα χρόνια όμως εξελίσσεται και ωριμάζει. Η ιδέα πάντως ήταν εξαιρετική. Μακάρι κι άλλοι φορείς να προσφέρουν στα μέλλον ανάλογα ποιοτικά προγράμματα και σε άλλους αρχαιολογικούς χώρους, πάντα με τον έλεγχο και την έγκριση των τοπικών Εφορειών Αρχαιοτήτων.
|
