Λίγες μέρες πριν την πρεμιέρα της κωμωδίας «Desperados r’ back» του Γιώργου Ηλιόπουλου μιλήσαμε με τον ηθοποιό Ορέστη Τουλιάτο, με σκοπό να πάρουμε μια πρώτη γεύση για όλα όσα θα δούμε στη σκηνή του θεάτρου NOŪS, από μια παρέα νέων και ταλαντούχων ηθοποιών.
Πείτε μας δύο λόγια για το «Desperados», γιατί αξίζει να δει κανείς την παράσταση;
Desperados! Ένα έργο διαχρονικό και επίκαιρο. Όσο οι νέες γενιές κινδυνεύουν να χάσουν το δικαίωμα τους στο να ονειρεύονται ένα καλύτερο αύριο, τόσο αυτό το έργο θα αξίζει να παίζεται και να μιλιέται. Χαίρομαι ιδιαιτέρως που είμαι μέρος αυτής της παράστασης και ομάδας, γιατί έχουμε την ευκαιρία να προκαλέσουμε συναισθήματα, να προβληματίσουμε αλλά και να προβληματιστούμε.
Γιατί στο τέλος, δεν μετράει μόνο το impact που κάνεις στους θεατές, αλλά αυτό που κάνεις στον ίδιο σου τον εαυτό. Αυτό το έργο είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας μας και μας αφορά όλους. Μικρούς και μεγάλους. Το γέλιο από το κλάμα στο Desperados είναι μια πολύ λεπτή γραμμή.
Χαίρομαι πολύ που δουλεύω μαζί με τον Βασίλη Τριανταφύλλου και που η παραγωγή μας στηρίζει έμπρακτα.
Ποιος είναι ο δικός σας ρόλος;
Ο ρόλος που υποδύομαι είναι ο Δημήτρης. Η αλήθεια είναι ότι την μέρα που διάβασα το Desperados ξεχώρισα αμέσως τον συγκεκριμένο χαρακτήρα. Είδα σε αυτόν μια τρέλα, μια παιδικότητα, μια μόνιμη διάθεση να προκαλεί, έναν ρομαντισμό. Στοιχεία που έχω και εγώ σαν άνθρωπος, τα οποία θεωρώ σημαντικά για τη ζωή και θεωρώ ότι μας κινούν. Μετά είδα μια πολυπλοκότητα στη σκέψη του, έναν φόβο για αυτό που έρχεται και έναν στόχο να αφυπνίσει τους γύρω του. Ο Δημήτρης έχει πολύ βάθος σαν άνθρωπος και είναι αληθινός.
Όλα αυτά αντανακλούν μέσα μου. Σίγουρα έχει και κάποια στοιχεία στα οποία διαφέρουμε και για αυτό ακριβώς θεωρώ, ακόμη πιο challenging αυτόν τον ρόλο. Ότι λέει, σε πρώτη ανάγνωση μπορεί να ακουστεί παράταιρο ή ότι δεν ταιριάζει με το τι γίνεται εκείνη τη στιγμή, αλλά αν ακούσεις προσεκτικά όλα βγάζουν νόημα. Ίσως απλά να μην έχει μάθει να επικοινωνεί όπως θα ήθελε. Ο τύπος είναι ένα αγρίμι που δεν θέλει να συμβιβαστεί, αλλά θέλει να ζήσει. Και χαίρομαι πολύ που θα τον φέρω στη σκηνή.
Ξεκινήσατε με σπουδές στην Πάντειο. Τι σας έκανε να αλλάξετε επαγγελματικό δρόμο;
Από το σχολείο έλεγα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός. Βέβαια τότε δεν καταλάβαινα ουσιαστικά το γιατί, αλλά το επικοινωνούσα σαν μακρινή ιδέα. Σίγουρα έναν πρωταρχικό ρόλο έπαιζε το γεγονός, ότι μου άρεσε από πολύ μικρός ο κινηματογράφος και είχα ήδη δει πολλές ταινίες για την ηλικία μου. Ύστερα στα πρώτα χρόνια στο Πάντειο (Πολιτική Επιστήμη και Ιστορία), σκεφτόμουν πολύ πιο σοβαρά το να δοκιμάσω την υποκριτική. Αλλά δεν με γέμιζε ιδιαίτερα το να μπω σε κάποια ερασιτεχνική, σε κάποιο εργαστήρι, ή να ξεκινήσω σεμινάρια. Θολά ακόμα, περίμενα την κατάλληλη στιγμή να ασχοληθώ πιο σοβαρά. Χωρίς να ξέρω πως.
Σημαντικό σημείο σε αυτήν την διαδρομή ήταν λίγο πριν φύγω για μεταπτυχιακό στο εξωτερικό. Τότε πήρα την πρώτη γεύση, όταν και δοκίμασα την τύχη μου στο Θέατρο των Αλλαγών. Εκεί έλαβα τις πρώτες ουσιαστικές γνώσεις, εκεί εκτέθηκα για πρώτη φορά πάνω στη σκηνή και εκεί κατάλαβα ότι μου αρέσει φοβερά. Για κάποιον που δεν έχει ασχοληθεί ξανά, πήρα ωραίο feedback, οπότε αυτό μου έδωσε ένα εξτρά κίνητρο για το μέλλον. Όταν πήγα εν τέλει στη Γαλλία για το master (Communication of Organizations), το σαράκι είχε ήδη αρχίσει να κάνει την δουλειά του.
Το θέατρο των αλλαγών, οι παραστάσεις που πλέον έβλεπα τα τελευταία χρόνια και με έκαναν να θέλω να ανέβω στη σκηνή, η συγκίνηση και η ανατριχίλα που ένιωθα, το ξυπνητήρι που χτυπούσε μέσα μου και μου έλεγε «ΚΑΝΕ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΣΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ»… Τελείωσα το master, πήρα το ρίσκο και γύρισα πίσω. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Τι κρατάτε από τις σπουδές σας στη σχολή του Θεάτρου Τέχνης;
Φίλους, κάποιους εξαιρετικούς καθηγητές, τεχνικές και μεθόδους που χρησιμοποιώ και θα συνεχίσω να χρησιμοποιώ επαγγελματικά και κυρίως την αίσθηση της ομάδας και του κοινού στόχου που είχαμε. Το μαζί. Τότε ένιωσα για πρώτη φορά φοιτητής. Με τις πρόβες μας, που τρώγαμε παρέα, τις πλάκες μας, τα θέατρα μας, τις καφρίλες μας. Πάνω απ’ όλα όμως ότι ήμασταν είκοσι δύο παιδιά με την φλόγα στα μάτια. Αυτή ήταν μια ανεκτίμητη εμπειρία. Μέχρι να έρθει ο covid βέβαια και να αλλάξουν οι συνθήκες και η κανονικότητα. Αλλά έτσι και αλλιώς τα ωραία δεν κρατάνε και για πάντα.
Ποιος προσωπικός ή επαγγελματικός σας μύθος έχει καταρριφθεί από την πραγματικότητα;
Αυτό που βιαζόμουν να μεγαλώσω. Τίποτα άλλο. Αχ και να ήξερα. Ο χρόνος περνάει γρήγορα και τα καλοκαίρια ακόμα γρηγορότερα. Θα ήθελα να μείνω, για πάντα παιδί.
Επόμενα επαγγελματικά σχέδια
Είμαι φουλ ανοιχτός για οποιαδήποτε πρόκληση από τη στιγμή που με γεμίζει και με εξιτάρει. Είτε έχει να κάνει με θέατρο, τηλεόραση ή κινηματογράφο. Εννοείται το να παίξω σε μια ταινία, είναι κάτι που ονειρεύομαι από παιδί. Επίσης με την κατάλληλη ευκαιρία, θα «φανερώσω» και το θεατρικό έργο που έχω γράψει. Προχωράμε ταπεινοί και «πεινασμένοι».
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Συγγραφέας: Γιώργος Ηλιόπουλος
Σκηνοθεσία: Βασίλης Τριανταφύλλου
Επιμέλεια Σκηνικού: Κώστας Τόμπορης
Ενδυματολογική Επιμέλεια: Αντιγόνη Μακρή
Φωτογραφίες -Video: Δημήτρης Καράς, Σοφία Φυτιάνου
Μουσική- Τραγούδι παράστασης: Γιώργος Βέρρας
Επιμέλεια κίνησης: Φώτης Καράλης
Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης
Γραφιστικά: Αντιγόνη Μακρή
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ευρώπη Αργυροπούλου, Τόνια Τσαπράζη
Επικοινωνία και Δημόσιες Σχέσει: Χρύσα Ματσαγκάνη- Γιώτα Δημητριάδη
Παραγωγή- Οργάνωση παραγωγής: Arct Production Χρήστος Δούκας, Ευρώπη Αργυροπούλου
Ηθοποιοί (αλφαβητικά): Αλέξανδρος Δαβιλάς, Αντιγόνη Μακρή, Λυκούργος Μπάδρας, Κωνσταντίνος Πεσλής, Ορέστης Τουλιάτος, Βασιλεία Φουρλή, Ρουμπίνη-Γεωργία Χονδρουδάκη
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ:
Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
Από 9 Οκτωβρίου
Για λίγες παραστάσεις
Διάρκεια Παράστασης: 90 λεπτά
Τιμές εισιτηρίων
15ευρώ γενική είσοδος
12ευρώ μειωμένο (ανέργων, φοιτητικό, άνω των 65)
Προπώληση: https://www.ticketmaster.gr/showEventInformation.html?idEvent=2006399
ΘΕΑΤΡΟ NOŪS
Διεύθυνση: Τροίας 34, Αθήνα 11255 (5’ λεπτά από το σταθμό του ηλεκτρικού «Βικτώρια»)
Τηλέφωνα: 210 8237 333, 690 7105 203, 694 4130 219
