Μεγάλη θλίψη αλλά και ευγνωμοσύνη για όσα πρόσφερε στις νεώτερες γενιές συντηρητών ο Νίκος Μίνως εκφράζουν από χτες στο διαδίκτυο φίλοι και συνεργάτες του μετά την είδηση του ξαφνικού θανάτου του. Ο Νίκος Μίνως βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του χωρίς να έχει σοβαρά προβλήματα υγείας. Υπήρξε ένας άνθρωπος αθόρυβος, αφοσιωμένος στη “θεραπεία” των αρχαίων και νεώτερων μνημείων και για αρκετά χρόνια ο αδιαμφισβήτητος προϊστάμενος της Διεύθυνσης
Συντήρησης Αρχαίων και Νεωτέρων Μνημείων του Υπουργείου Πολιτισμού. Η αγαπημένη του ειδικότητα ήταν η συντήρηση των αρχαίων τοιχογραφιών.
Ως ένα πρωτοπόρο δημόσιο λειτουργό, τον αποχαιρετά η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, αλλά και ως έναν πολύτιμο συνεργάτη στην πολύχρονη θητεία του στο ΥΠΠΟ. “Ο Νίκος Μίνως υπήρξε από τους πρώτους συντηρητές αρχαιοτήτων και έργων
τέχνης στη χώρα μας” σημειώνει στη δήλωσή της. “Εντάχθηκε στο δυναμικό του Υπουργείου Πολιτισμού, μετά τις σπουδές του στο Ινστιτούτο Αρχαιολογίας του Λονδίνου. Υπηρέτησε σε όλα τα κλιμάκια, θητεύοντας επί σχεδόν δύο δεκαετίες ως Προϊστάμενος της Διεύθυνσης Συντήρησης, έως τη συνταξιοδότησή του, το 2012. Απαιτητικός, αλλά και ακατάβλητος επαγγελματίας, κέρδισε επάξια τον σεβασμό ανωτέρων και υφισταμένων και άφησε διακριτό στίγμα και διαρκή παρακαταθήκη.
Ο Νίκος Μίνως ήταν από τους λίγους ανθρώπους με πληρέστατη γνώση των μνημείων σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Τα γνώριζε ένα προς ένα και κατανοούσε τις απαιτήσεις συντήρησής τους. Γνώση που μοιραζόταν, γενναιόδωρα, με τους νεώτερους συναδέλφους του. Αλλά και με τη διδασκαλία του στο Τμήμα Συντήρησης Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης στο τότε ΑΤΕΙ Αθηνών, στην ίδρυση και την ακμή του οποίου συνέβαλε αποφασιστικά.
Σύμφωνα με τους συναδέλφους του, της Διεύθυνσης Συντήρησης, υπήρξε οραματιστής και ένας από τους πρώτους συντηρητές αρχαιοτήτων και έργων τέχνης στην Ελλάδα. Μέσα από τις δημοσιεύσεις και τη δράση του στην Πανελλήνια Ένωση Συντηρητών Αρχαιοτήτων κατάφερε να μεταφέρει διεθνείς κανόνες και καλές πρακτικές για τη συντήρηση στην Ελλάδα και να οριοθετήσει το επάγγελμα του συντηρητή στις εγχώριες ανάγκες.
Οπως αναφέρουν στην ανακοίνωσή τους “ως συντηρητής αρχαιοτήτων και έργων τέχνης είχε επισκεφτεί και γνωρίσει πληθώρα μνημείων κατανοώντας τις ανάγκες, τις ιδιαιτερότητες αλλά και τη σημασία τους σε τοπικό και εθνικό επίπεδο. Εμπειρία που από Προϊστάμενο της Διεύθυνσης και εκπρόσωπο του Υπουργείου Πολιτισμού, τον μετέτρεψε σε προστάτη και υπερασπιστή της πολιτιστικής κληρονομιάς. Η θέση του αποτέλεσε εργαλείο για την έγκαιρη παρέμβαση, τη διάσωση και προστασία των μνημείων.
Για το προσωπικό, τους συναδέλφους, τους συνεργάτες της Υπηρεσίας υπήρξε ένας πραγματικός ηγέτης. Με την διορατικότητα του κατάφερνε πάντα να είναι προετοιμασμένος για τις αλλαγές και μπροστά από τις απαιτήσεις της επόμενης μέρας, ενώ η ετοιμότητα, και η αποφασιστικότητα του αποτελούσαν τη σφραγίδα σε κάθε ενέργεια, κάθε δράση της Υπηρεσίας. Είχε κερδίσει τον σεβασμό και την προσήλωση των ανθρώπων που εργάζονταν μαζί του και είχε καταφέρει να τους μεταφέρει το όραμα του για τη συντήρηση, θεμελιώνοντας την κουλτούρα της Υπηρεσίας έως σήμερα.
Για κάποιους υπήρξε αυταρχικός, ανένδοτος, απαιτητικός, για άλλους φίλος, εμπνευστής, καθοδηγητής, σύμβουλος, για όλους όμως θα είναι πάντα ο άνθρωπος που το όνομα του είναι συνώνυμο με τη συντήρηση και τη Διεύθυνση και δεν νοείται αναφορά σε ένα από τα δύο χωρίς να έρθει στο μυαλό μας το όνομα του!”.
