Της Ζωής Τόλη
Το έργο «Εκατό λέξεις για το χιόνι», της Βρετανίδας Tatty Hennessy, παρουσιάζεται από την ομάδα mammals, στο θέατρο Επί Κολωνώ, στο lack box, σε μετάφραση της Ιωάννας Τζίκα και σκηνοθεσία Αλέξανδρου Κωχ.
Το έργο βραβεύτηκε μεταξύ 1136 συμμετοχών στο φεστιβάλ «Heretic – Voices», για νέα έργα σε μορφή μονόλογου που πραγματοποιήθηκε τον Ιανουάριο του 2018 στο Arcola theatre, στο Λονδίνο. Στην Ελλάδα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από τους mammals, στο πλαίσιο του Off-Off Festival 2018 (25/05 – 25/06), στο θέατρο Επί Κολωνώ.
«Αν βρεις το βορρά μπορείς να βρεις το δρόμο για το σπίτι σου». Υπόθεση ασυνήθιστη, που μας πηγαίνει στο βορειότερο σημείο του πλανήτη, για να μας δείξει την αξία της κάθε προσωπικής εμβάνθυσης / μελέτης μέσα μας.
Η Ιωάννα Τζίκα είναι η έφηβη Ρόρυ που πραγματοποιεί το όνειρο του πατέρα της, να ταξιδέψει στο βόρειο πόλο, καθώς δεν γνωρίζει πως να διαχειριστεί τον ξαφνικό πόνο της απώλειας. Κάτι δύσκολο, αλλά η εφηβική παρόρμηση σπρώχνει το ριψοκίνδυνο βήμα. Με εφαλτήρα τον πόνο του θανάτου και τον οίστρο της νιότης, περιπλανιέται στο παγωμένο απέραντο τοπίο ψάχνοντας απαντήσεις.
Εκεί αντιλαμβάνεται την αξία της εμπειρίας κι όπως το χιόνι φαίνεται ακίνητο και στάσιμο, αλλά κρύβει λανθάνουσες εν δυνάμει αλλαγές /διαφοροποιήσεις, έτσι ανακαλύπτει έναν κόσμο, όπου τίποτε δεν αλλάζει, αλλά τελικά όλα αλλάζουν. Αυτή η συνειδητοποίηση γίνεται η επικοινωνία με την πραγματικότητα, ωριμάζει χωρίς να χάσει την αυθορμησία της και βέβαια όλο αυτό παραπέμπει το θεατή ακριβώς στο θεματικό κέντρο του κειμένου.
Η Ιωάννα Τζίκα πετυχαίνει και το δραματικό στοιχείο να στηρίξει και την ευχάριστη πλευρά του μονόλογου να αναδείξει. Πάθος, ρυθμός, ένταση ζωντάνια, έρωτας, όλα γίνονται τόσο ξαφνικά και γρήγορα.
Η σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Κωχ, πληθωρική, γήινη όσο και ποιητική, πατάει στερεά πάνω στη δροσερή όσο και δόκιμη μετάφραση της Ι. Τζίκα. Παρουσιάζει ένα βαρύ θέμα με τέτοια επιδεξιότητα που στο τέλος ο θεατής νιώθει σίγουρα «γεμάτος» και ανάλαφρος. Αυτό συμβαίνει , καθώς η δραματική κορύφωση πέτυχε το στόχο της, με το λόγο, την κίνηση, την πλούσια εικονοποιία και την ποικιλία των συναισθηματικών διακυμάνσεων.
Ένα οδοιπορικό με συμβολισμούς και καταιγισμό εικόνων, οι οποίες σαφώς δηλώνουν την πρόθεση της συγγραφέως που δεν είναι άλλη παρά το «εσωτερικό» ταξίδι . Ένα ταξίδι με Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες, τόσο χρήσιμοι για την πνευματική και συναισθηματική αφύπνιση της Ρόρυ και του κάθε ανθρώπου που θέλει να είναι εξερευνητής στο «μυαλό».
Τα λιτά λειτουργικά σκηνικά επιμελήθηκε ο Μιχάλης Σαπλαούρας, τα σωστά κοστούμια η ομάδα Μαmmals και το «φλογερό» ηχητικό τοπίο ο Τάσος Καραδέδος.
Μία πολύ καλή συλλογική δουλειά, με δομή, τρυφερή, ανθρώπινη που μιλά για τη φύση, την αγάπη, την φιλία τον έρωτα και την αυτοεπίγνωση. «Εκατό λέξεις για το χιόνι», ένα αύταρκες αυτογνωσιακό ταξίδι, μια απελπισμένη περιπέτεια ψυχής με θετικά / απρόσμενα αποτελέσματα.
Σε ένα κατάλευκο τοπίο με τον κίνδυνο να χτυπάει κόκκινο, ο φόβος αναμετριέται με τη θέληση, το πείσμα και την αγωνία του αυτοέλεγχου. Η επιθυμία για το καινούριο και ο πόθος της πρόκλησης για «εξερεύνηση του νου» και του εξωτερικού κόσμου κυριαρχούν, για να φωτίσουν διάπλατα την αξία, το βάθος και την έκταση των εσωτερικών μας διαδρομών. Μόνο αυτή η πολύτιμη «προίκα» μας ωθεί δυναμικά στα επόμενα βήματα με πίστη στο ιδανικό της ζωής.
«Εκατό λέξεις για το χιόνι», προκλητική περιήγηση στην απόλυτη γλυκειά «υποταγή» στο μόνιμο και μοναδικό σύμμαχο, τον εαυτό μας. Αισιόδοξα / πνευματικά μηνύματα ντύνουν το συμφιλιωτικό μανδύα του συγγραφικού ιστού και προσφέρουν μία καινούρια «γραμματική ζωής».
