Σε ένα λίγο πιο δυστοπικό lockdown από αυτό που ζήσαμε, το πτώμα του Σωτήρη κείτεται νεκρό στα σκαλιά της πολυκατοικίας του, άγρια χτυπημένο. Στην απέναντι πολυκατοικία, ο Ορέστης, συγκατοικεί με μια Σκιά. Η Ελένη, η κοπέλα του Σωτήρη, προσπαθεί να διαχειριστεί το πένθος της και να μάθει τι του συνέβη, ενώ ο Φώτης, ο περαστικός που ανακάλυψε το πτώμα, αποφασίζει να μείνει και να την βοηθήσει. Η αστυνομία κυκλώνει όλο και περισσότερο την περιοχή. Η Σκιά παίζει με τις σκιές και όλα αρχίζουν να περιπλέκονται.
Αυτό είναι το περιβάλλον μέσα στο οποίο κινούνται οι ήρωες του έργου «Μην έρθεις νύχτα» που έγραψε ο Γιώργος Λαμπίρης και σκηνοθετεί η Ιωάννα Φρουδαράκη στο θέατρο «Ρεκτιφιέ» (Λ. Κωνσταντινουπόλεως 119, Αθήνα) κάθε Δευτέρα και Τρίτη ως τις 12 Μαρτίου. Το enetpress συνάντησε έναν εκ των πρωραγωνιστών, τον Χρήστο Δερβεντζή και είχε μια συνομιλία μαζί του
Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση
Πρόκειται για μια συγκυριακή σύνδεση ατόμων που βιώνουν την απώλεια, τη μοναξιά και τον εγκλεισμό με αφορμή τη δολοφονία του χαρακτήρα που υποδύομαι, του Σωτήρη. Όλο αυτό μέσα σε ένα σουρεαλιστικό πλαίσιο, με σκιές που είναι παντού και πουθενά σαν άλλοι μαριονοπαίχτες και νεκρούς που μιλάνε, δοσμένο με απόλυτο ρεαλισμό και με εικόνες από την κοινωνία μας όχι απλά χθεσινές αλλά σημερινές. Η παράσταση θίγει ξεκάθαρα, θέματα όπως η κρατική καταστολή και η αστυνομική βία, η αντιμετώπιση των ατόμων με άλλον σεξουαλικό προσανατολισμό από αυτόν των straight ατόμων και φυσικά ένα που τα απόνερά του ακόμα βγαίνουν, το lockdown, εδώ μιας άλλου τύπου πανδημίας.
Πως αισθανθήκατε όταν διαβάσατε για πρώτη φορά το έργο;
Ειλικρινά ανατρίχιασα. Το έργο σαν κείμενο άλλωστε είναι και ο πρώτος λόγος που με χαρά θέλησα να συμμετάσχω. Λάτρεψα τους χαρακτήρες και την πορεία τους, ένιωσα σε πολλά σημεία να ταυτίζομαι και φυσικά ένιωσα ότι με αφορά κάτι το οποίο πολλές φορές το έχουμε ως δεδομένο. Επίσης κάτι που ήταν σαν στοίχημα για μένα ως ηθοποιό, αλλά ως αναγνώστη με εξίταρε ήταν πως ναι μεν στο έργο κυριαρχεί ένας ποιητικός λόγος, παρόλα αυτά ο ρεαλισμός του είναι τόσο αδρός που στα μισά της ανάγνωσης νιώθεις πως τα έχεις ξαναδιαβάσει, ξανακούσει ή ξανασκεφτεί αυτά που γράφει και όχι πριν καιρό αλλά χθες μόλις.
Μιλήστε μας για τον ρόλο σας και τη συνεργασία σας με την σκηνοθέτρια Ιωάννα Φρουδαράκη
Ο Σωτήρης μου (τον λέω “μου” γιατί ένιωσα να με παίρνει από το χέρι και να με πάει διαβάζοντας τον, και το αντίστροφο επί σκηνής) είναι ένας από τους πιο ολοκληρωμένους σύγχρονους χαρακτήρες που έχω διαβάσει. Είναι άλλωστε νεκρός, οπότε η εξέλιξη του έχει ολοκληρωθεί, με έναν αστερίσκο φυσικά, αλλιώς δε θα είχαμε έργο. Έχει να πει όμως μια ιστορία ζωής, που ναι μεν έχει πολύ πόνο, απώλεια και βαλτωμένα βήματα, έχει όμως και πάθος, έρωτα, δύναμη, αντίσταση, καύλα και επανάσταση στοιχεία που κάθε φορά περιμένω πως και τι να προσπαθήσω να φέρω στην επιφάνεια. Η Ιωάννα μου έδωσε ένα πλαίσιο και μια ελευθερία, και εμένα αυτό ως ηθοποιό είναι το αγαπημένο μου, γιατί και με εμπιστεύτηκε και μου είπε το όραμά της και νομίζω πως η καταπληκτική συνεργασία, είναι ομαδικό άλλωστε το άθλημα, φαίνεται στη σκηνή.
Η παράσταση μας μεταφέρει σε ένα δυστοπικό lockdown, περίπου σαν αυτό που ζήσαμε. Καθώς ο πολιτισμός πληγώθηκε ιδιαίτερα μέσα σε αυτήν τη συνθήκη θα θέλατε να μας πείτε κάτι γι αυτό;
Είναι κάτι που δεν περιμέναμε να ζήσουμε. Είναι κάτι που κανείς, σε καμία ηλικία, δεν είχε την εμπειρία του πως αντιμετωπίζεται. Και νομίζω πως σε βάθος χρόνου θα δούμε πως μας έκανε καλό σαν ανθρωπότητα. Ίσως. Γιατί ναι μας πλήγωσε, χάσαμε αγαπημένους ανθρώπους, κλειστήκαμε και φοβηθήκαμε, αλλά εγώ ως λίγο πιο αισιόδοξος από το μέσο άνθρωπο, το είδα και σαν μια ευκαιρία να αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας, με ότι συνεπάγεται αυτό, να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να δούμε που είμαστε και γιατί, τόσο ως ατομικότητες όσο και κοινωνικά. Φυσικά την ευκαιρία αυτή δεν την πήραν όλοι. Και δεν αρκεί μια πανδημία και ένα lockdown για να αλλάξει ο κόσμος. Για μένα άλλωστε σπουδαιότερη εικόνα ήταν αυτή του πλανήτη μας όταν ξεκουράστηκε για λίγο από εμάς, που έδειξε πως δε μας χρειάζεται, πως είναι αφάνταστα δυνατός και πως εμείς τον έχουμε ανάγκη και οφείλουμε να τον σεβαστούμε.
Μιλήστε μας για τα μηνύματα που περνάει η παράσταση στον θεατή;
Πιστεύω πως ο θεατής νιώθει απογυμνωμένος σε αυτή τη παράσταση. Δεν υπάρχει τίποτα κάτω από το χαλάκι. Όλα φεύγουν με φόρα, ευθεία από τη σκηνή και σου τρυπάνε μυαλό, καρδιά και σώμα. Όσα λέγονται , όσα διαμείβονται γίνονται κτήμα κοινό και ο θεατής πραγματικά δε ξέρει που να πρωτοταυτιστεί. Πρόκειται κατά τη γνώμη μου για μια παράσταση που δεν πέφτει κάτω ούτε λέξη. Είναι τόσο προσωπικά και τόσο γνωστά μας (όσο και να το μη το παραδεχόμαστε) τα μηνύματα που φεύγεις και νιώθεις , όπως είπανε και αρκετοί θεατές μας, πως έζησες και εσύ την ιστορία του Σωτήρη, του Ορέστη, της Ελένης, του Φώτη. Μοναξιά, απώλεια, εγκλεισμός, αδιέξοδο, έκκληση για βοήθεια, στήριγμα, πόνος, βία, έρωτας, αγάπη. Ποιος δεν τα έχει βιώσει αυτά κάποια στιγμή στη ζωή του; Νομίζω αυτό κάνει την παράσταση τόσο οικεία.
Όταν η παράσταση τελειώσει, ποια είναι τα σχέδιά σας;
Είμαι ένας άνθρωπος που δε σταματάνε να μου έρχονται ιδέες. Οπότε θέλω αρχικά να υλοποιήσω κάποιες από αυτές, είτε μικρά πρότζεκτ on camera, είτε λίγο πιο μεγαλεπήβολα. Είμαι επίσης στην αρχή δύο σημαντικών θεατρικών συνεργασιών με νέους ανθρώπους που έχουν ορίζοντα το φθινόπωρο. Φυσικά, ένα πολύ σημαντικό κομμάτι είναι το ερασιτεχνικό θεατρικό εργαστήρι στο οποίο είμαι εμψυχωτής και που κάθε Κυριακή μαθαίνω να μαθαίνω με άτομα που έχουν μια διαφορετική αλλά εξίσου σημαντική ζέση από αυτή του επαγγελματία. Τέλος θα ξεκινήσω για 4η χρονιά την προετοιμασία σε άτομα που θέλουν να δώσουν σε δραματικές σχολές, μια πολύ ιδιαίτερη για μένα συνθήκη που πάντα με κάνει χαρούμενο.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Συγγραφέας: Γιώργος Λαμπίρης
Σκηνοθεσία: Ιωάννα Φρουδαράκη
Βοηθός σκηνοθέτη: Νίκη Φραγκέλλη
Σκηνογράφος- Ενδυματολόγος: Νίκος Τσελίκος
Σχεδιασμός φωτισμού: Μαριέττα Παυλάκη
Επιμέλεια κίνησης: Βλάσσης Χρυσικόπουλος
Φωτογραφίες- βίντεο- σχεδιασμός αφίσας: Κωνσταντίνα Ψαρρού (Cone_be)
Πρωτότυπη μουσική: Ιωάννα Φρουδαράκη
Social Media: Πηνελόπη Ρόδη
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Παραγωγή: Ιωάννα Φρουδαράκη, Νίκη Φραγκέλλη, Γιώργος Λαμπίρης
Βοηθοί παραγωγής: Κατερίνα Περλιάνη, Άρης Καλαβρός, Βασιλική Πουλάκη
Εκτέλεση Παραγωγής: Bow Theatre Group
Παίζουν: Βλάσσης Χρυσικόπουλος, Γιάννης Αξιώτης, Χρήστος Δερβεντζής, Άρης Καλαβρός, Κατερίνα Περλιάνη, Νίκη Φραγκέλλη, Γιώργος Λαμπίρης
