ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ αποτελέσματος και επιπτώσεων αυτό που πέτυχε ο Δένδιας στην Άγκυρα μπορεί να διδάσκεται ως επιτομή του τρίπτυχου:
ο κατάλληλος άνθρωπος,
στην κατάλληλη θέση,
την κατάλληλη στιγμή.
ΟΣΟ και να διδαχτεί όμως ποτέ δεν θα γίνει κτήμα των πολλών.
ΠΑΝΤΑ μετρημένοι στα δάχτυλα θα είναι αυτοί-ες που θα το καταφέρνουν.
ΚΙ ΑΥΤΟ διότι απαιτεί φυσικό χάρισμα, κατ αρχήν, και, βεβαίως, ανάλογη καλλιέργεια που είναι θέμα προσωπικό περισσότερο παρά δασκάλων και καθηγητών.
_ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ πως ο Υπουργός ήταν προετοιμασμένος και αντέδρασε όπως αντέδρασε σε συνεννόηση με τον Πρωθυπουργό.
ΩΡΑΙΑ λέω εγώ, αλλά ό,τι βγήκε στον αέρα, σαν λόγος και εικόνα-κατ επέκταση παιδεία, χειρισμός γλώσσας, συναίσθηση ευθύνης και ευκαιρίας- ήταν αποκλειστικά Δενδιακό
ΚΑΙ ΗΤΑΝ, τελικά, αυτό που κέρδισε τις εντυπώσεις, εκτοπίζοντας για λίγο κορονοϊό και μιζεραμπιλισμό.
Παρεμπιπτόντως:
1) Σκέψου σε θέση Δένδια τον Κατρούγκαλο-για τον Κοτζιά δεν το συζητώ.
2)Ερμηνεύοντας οπτικά το δίδυμο Δένδια-Τσαβούσογλου βλέπεις από τη μια το απαυγάζον της αυτοπεποίθησης του ατόμου και από την άλλη το (α λα Αρτέμη Μάτσα)* υποφώσκον του… ασβοκούναβου-ου μην και… ποντικονυφίτσας!
*τον κινηματογραφικό εννοώ
