Του Συμεών Σολταρίδη

«Η εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» στην κυριακάτικη έκδοσή της έχει πρωτοσέλιδο θέμα πως η Όλγα Γεροβασίλη ήταν τρία χρόνια παράνομα βουλευτής, με βάση το πόθεν έσχες της.

»Σύμφωνα πάντα με την εφημερίδα, η υπουργός ήταν μέτοχος σε ακτινοδιαγνωστικό κέντρο που είχε σύμβαση με το Δημόσιο και μεταβίβασε το ποσοστό της στο γιο της το 2015, ενώ είχε εκλεγεί βουλευτής το 2012. 

»Στην περίπτωση της κυρίας Γεροβασίλη, το άρθρο 57 του Συντάγματος είναι σαφέστατο κι επιτάσσει πως κάθε βουλευτής που συμμετέχει σε εταιρεία που παρέχει υπηρεσίες στο δημόσιο, θα πρέπει να παραιτηθεί εντός οκτώ ημερών. Η κυρία Γεροβασίλη δεν το έπραξε γιατί απλώς δεν την βόλευε. Αλλά παραιτήθηκε μόλις ανέλαβε υπουργός, επειδή όπως τονίζει τότε υπήρχε ασυμβίβαστο. Πως είναι δυνατόν λοιπόν να αναγνωρίζει ότι η εταιρεία της είναι πάροχος του δημοσίου, όταν είναι υπουργός, αλλά να μην το δέχεται για τα τρία χρόνια που ήταν απλώς βουλευτής;»

 

Το παραπάνω απόσπασμα παρατίθεται σε δημοσίευμα της ηλεκτρονικής σελίδας «iefimerida» η οποία καυτηριάζει την ενέργεια και πολιτική τακτική της Όλγας Γεροβασίλη.

 

Βέβαια από νομικής και ηθικής πλευράς είναι καταδικαστέα η ενέργεια, διότι ως πολιτικός θα έπρεπε να γνωρίζει ότι όλοι ελέγχονται και ότι όλοι κρίνονται και κατακρίνονται. Δεν είναι όμως η μοναδική. Σε αυτή την κυβέρνηση τα είδαμε όλα. Δηλαδή, από την υπόθεση Σταθάκη μέχρι την υπόθεση Φλαμπουράρη και τις χρηματικές καταθέσεις ων ουκ έστιν αριθμός βουλευτών στο εξωτερικό, όταν η χώρα φθίνει καθημερινά οικονομικά και βρίσκεται ένα βήμα πριν από τα βράχια της καταστροφής.

 

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να προλάβω τους «καλοπροαίρετους», οι οποίοι θα κινηθούν για να δικαιολογήσουν όλους αυτούς, λέγοντας «μα οι προηγούμενοι έκαναν περισσότερα» ή «μα επειδή είναι εκφραστές της αριστεράς, θα πρέπει να μην έχουν καταθέσεις;».

 

Μα φυσικά και πρέπει να έχουν όλοι όσοι εργάστηκαν νόμιμα, μα φυσικά και πρέπει να μπορούν να δικαιολογούν τις καταθέσεις τους, μα φυσικά και πρέπει να έχουν τις καταθέσεις τους σε ελληνικές τράπεζες, μα φυσικά και πρέπει να δικαιολογούν την ανάληψη μεγάλων ποσών μα… μα… μα… Και αυτό γιατί «υποτιθέστω» είναι αριστεροί.

 

Και φυσικά, γιατί ο λαός λιμοκτονεί, γιατί έχει γονατίσει από τους άμεσους και έμμεσους φόρους, γιατί οι άνεργοι κοντεύουν το 1,5 εκατομμύριο, γιατί δεν έχει να πληρώσει τη ΔΕΗ, γιατί δεν έχει να πληρώσει τα τέλη κυκλοφορίας, το νερό, την εφορία του, τον ΕΝΦΙΑ του, γιατί πεινάει, γιατί βλέπει τα παιδιά του και δεν μπορεί να τους αγοράσει μια σοκολάτα, γιατί εργάζεται χωρίς να πληρώνεται αξιοπρεπώς, γιατί προσπαθώντας να πληρώνει μέρος των χρεών του δεν ζει, αλλά φυτοζωεί.

 

Και παρακολουθεί την κάθε Γεροβασίλη, τον κάθε Σταθάκη, να μιλούν για τα εκατομμύριά τους που είναι κατατεθειμένα στο εξωτερικό, τις χιλιάδες τους, όταν ο λαός δεν μιλά ούτε για τα πενηντάρικά του. Γιατί βλέπει με τόση προχειρότητα οι πολιτικοί να ψηφίζουν χωρίς αιδώ επώδυνα μέτρα, όταν λαμβάνουν από τη Βουλή με τις αποζημιώσεις από κάθε επιτροπή, συνολικά περίπου 6.000-7.000 ευρώ μηνιαίως, ενώ οι ευρωβουλευτές λαμβάνουν περίπου 14.000 ευρώ, συμπεριλαμβανομένου και του επιδόματος γραφείου 4.000 ευρώ, για το οποίο δεν είναι υποχρεωμένοι να δικαιολογήσουν με σχετικά παραστατικά!

 

Και ενώ ο λαός έχει τόσα προβλήματα βιωσιμότητας, καθημερινά ασχολείται με τα χαμόγελα, τα χασάπικα, τις επαγγελματικές παρατυπίες της κάθε Γεροβασίλη. Όταν ο συνταξιούχος που εργάστηκε για 35 χρόνια και δεν γνωρίζει πόσα παίρνει ή αν θα τα πάρει και στο μέλλον. Όταν ακούει το γνωστό κόφτη να παραμένει ως «δαμόκλειος σπάθη» πάνω από το κεφάλι του, αλλά ο κόφτης να μην απειλεί τούς εν ενεργεία, τους τέως και τους πρώην πολιτικούς οι οποίοι συνταξιοδοτούνται.

 

Όταν διαβάζει στον Τύπο για την «προσωπική διαφορά», μέγα επίτευγμα του Κατρούγκαλου. Όταν πλέον ο λαός αγανακτισμένος από τις πρώην κυβερνήσεις, βλέπει πολύ περισσότερο την παρούσα, η οποία εμφανίστηκε σαν «ο από μηχανής Θεός», που θα έσκιζε μνημόνια, όπου θα δίδασκε τον χορό πεντοζάλη στους ξένους, που θα έβαζε «τερμπιγιέ» στους δανειστές και που θα ηγούνταν κινημάτων μεταξύ ευρωπαϊκού νότου και βορρά.

 

Και συνεχίζουν οι πολίτες, αντ΄ αυτών όλων, να βλέπουν την κυβέρνηση να κάνει κωλοτούμπες, να ζητά συγγνώμες, να γίνεται χειρότερη από τις δεξιές κυβερνήσεις, να μετατρέπεται σε υπερασπιστή της πλουτοκρατίας, να παρεμβαίνει σε θεσμούς, να προσπαθεί να ελέγξει τον Τύπο, αλλά να μην της βγαίνει και να «γελοιοποιείται», και κυρίως να είναι εταίρος ενός ακροδεξιού κυβερνητικού σχήματος, που με τις εθνολαϊκιστικές του εμμονές να προσπαθεί να δικαιολογήσει την παρουσία της Χρυσής Αυγής.

 

Μετά από όλα αυτά μπορούμε να πιστέψουμε ότι ο λαός ενδιαφέρεται για τις κάθε παρατυπίες και παρανομίες του κάθε βουλευτή; Απλά το συζητάει, αλλά πολύ γρήγορα το ξεχνάει, αφού ψάχνει «τον άρτο τον επιούσιο». Πολύ γρήγορα όμως, θεωρώ, ότι θα αγανακτήσει και φοβάμαι ότι θα υπάρξει μια κοινωνική έκρηξη. Και αυτή δεν θα είναι τεχνητή, δημιουργημένη και φτιαχτή. Θα είναι πραγματική και θα έχει σαν αιτία την πείνα και δυστυχία που βιώνει ο λαός.