O απολογισμός για τη σύνοδο της Ευρωομάδας είναι αναμφισβήτητα θετικός, αλλά έχει και μικρούς αστερίσκους που δεν μπορούμε να τους αγνοήσουμε.
Το δωράκι των βραχυπρόθεσμων μέτρων το πήραμε νωρίτερα και πριν κλείσει η β’ αξιολόγηση, αλλά το δικαιούμαστε με βάση την προσπάθεια του τελευταίου ενάμιση χρόνου.
Η επίτευξη των στόχων του προγράμματος στηρίχθηκε στην υπερφορολόγηση και τώρα είναι η ώρα ο πρωθυπουργός να δείξει ποιο είναι το επόμενο βήμα του σχεδίου διάσωσης της χώρας.
Η προσέλκυση επενδύσεων αποτελεί το θεμέλιο λίθο της ανοικοδόμησης της οικονομίας και αυτή η απόφαση των Ευρωπαίων εταίρων στοχεύει στο να κάνει πιο ελκυστική την Ελλάδα στις αγορές.
Όμως δεν τα βρήκαμε ακόμα σε βασικούς τομείς με το ΔΝΤ που συνεχίζει να πιέζει για νέα μέτρα, περικοπή συντάξεων και αφορολόγητο στα 5.000 ευρώ. Η πρώτη Ιφιγένεια αφορά την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς για τους μισούς συνταξιούχους που θα εξοικονομίσει 1 δισ. και η μείωση του αφορολογήτου από τα 8.650 ευρώ θα διευρύνει τη φορολογική βάση, αφού οι μισοί Έλληνες έχουν πια χαμηλούς μισθούς και δεν τους πιάνουν τα κλιμάκια.
Νόστιμο το καρότο που τρώμε από σήμερα, με τους πανηγυρισμούς, αλλά έρχεται και το μαστίγιο που περιλαμβάνει σίγουρα μέτρα συμμόρφωσης για να διατηρηθεί ο υψηλός ρυθμός ανάπτυξης.
Τι πραγματικά κερδίζουμε
Αυτό που πραγματικά κερδίζουμε είναι η παράταση των αποπληρωμών από τα 28 στα 32,5 χρόνια με παγωμένα επιτόκια. Δηλαδή όταν φτάνουν οι λήξεις των ομολόγων, να πληρώνουμε λιγότερα ποσά και να παραμένουν διαθέσιμα προς τη μείωση της φορολογίας, όπως διατείνεται η κυβέρνηση.
Το χρέος μας σήμερα βρίσκεται στα 323 δισ. και δεν σημαίνει άμεση περικοπή του 20% (περίπου 65 δισ.) μέχρι το 2060.
Τρέχουμε και όλο στο ίδιο σημείο είμαστε
Με το PSI, τον Μάρτιο του 2012 διαγράφηκε χρέος ύψους 106 δισ. ευρώ, αλλά το πλαίσιο συμφωνίας με τους δανειστές προέβλεπε τη λήψη νέων δανείων ύψους 130 δισ. ευρώ. Από τα νέα δάνεια, τα 49 δισ. ευρώ δεσμεύτηκαν για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, που υπέστησαν μεγάλο πλήγμα στην κεφαλαιακή τους επάρκεια, ενώ έμειναν χωρίς ανταλλάγματα τα ασφαλιστικά ταμεία, οι φορείς του Δημοσίου που έτυχε να έχουν επενδύσει σε ελληνικά ομόλογα και βέβαια τα φυσικά πρόσωπα, που εν μια νυκτί έχασαν αποταμιεύσεις ετών.
Κεντρικός στόχος του PSI ήταν να τεθεί υπό έλεγχο το ελληνικό χρέος και να καταστεί βιώσιμο, δηλαδή διαχειρίσιμο, και το ύψος του χρέους το 2011 (προ PSI) ήταν 368 δισ. ευρώ ή στο 177% του ΑΕΠ, το 2012 υποχώρησε σε 306 δισ. ευρώ ή στο 158% του ΑΕΠ, το 2013 αυξήθηκε σε 321 δισ. ευρώ ή 176% του ΑΕΠ και το 2014 αυξήθηκε σε 326 δισ. ευρώ ή στο 188% του ΑΕΠ.
Όπως γίνεται αντιληπτό λιμνάζουμε σε μια δεξαμενή χρέους και τίθεται το ερώτημα πότε θα αποτυπωθεί η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του Έλληνα πολίτη που το εισόδημά του έχει συρρικνωθεί 41% κατά μέσον όρο τα τελευταία εννέα χρόνια.
