Του Βασίλη Διαμαντάκη
H Εργατική Πρωτομαγιά του 1988 ξημερώνει σαν κάθε άλλη χρονιά σε ολόκληρη την Ελλάδα εκείνη την Κυριακή. Είναι απεργία και οι μεγάλες πορείες και διαδηλώσεις έχουν ξεκινήσει από νωρίς το πρωί να κατακλύζουν την Αθήνα με σκοπό να καταλήξουν και να διαδηλώσουν έξω από την Βουλή των Ελλήνων στο Σύνταγμα. Ανάλογο είναι και το κλίμα σε όλες τις πόλεις μικρές και μεγάλες της χώρας.
Μόνο σε μια πόλη η επέτειος της πρωτομαγιάς δεν θυμίζει σε τίποτα το ένδοξο και ιστορικό παρελθόν της παγκοσμίως. Στην Λάρισα ζουν και αναπνέουν όλοι οι κάτοικοί της για την μεγαλύτερη ημέρα στην ιστορία της ομάδας. Μιας ομάδας που έχει ιδρυθεί από το μακρινό 1964. Το θρυλικό στάδιο Αλκαζάρ έχει φορέσει τα γιορτινά του, εκατοντάδες χιλιάδες φίλαθλοι έχουν γεμίσει από άκρη σε άκρη τις κερκίδες. Βρισκόμαστε στην 29η αγωνιστική του πρωταθλήματος της περιόδου 1987-1988.Εκείνη την εποχή το πρωτάθλημα είχε και πάλι 30 αγωνιστικές.
Είναι 15:00 το μεσημέρι και η ποδοσφαιρική ομάδα της Λάρισας είναι κυριολεκτικά αντιμέτωπη με το πεπρωμένο της ιστορίας της απέναντι στον Ηρακλή του μυθικού Βασίλη Χατζηπαναγή. Να γίνει η πρώτη επαρχιακή ομάδα που κατακτά το πρωτάθλημα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή όμως. Το καλοκαίρι του 1987 έχοντας ιδιοκτήτη τον αείμνηστο πια μεγαλοεπιχειρηματία Αντώνη Καντώνια και με προπονητή για δεύτερη συνεχή χρονιά – αλλά και για δεύτερη φορά από το 1984 που έφυγε- τον μεγάλο Πολωνό Γιάτσεκ Γκμοχ από το 1986, η Λάρισα βάζει πλώρη για μεγάλα πράγματα. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην συνάντηση των τριών αρχηγών με προεξέχοντα τον τεράστιο Γιώργο Βαλαώρα τίθεται από τον ίδιο τον Καντώνια αν χρειάζονται οι παίκτες το πριμ για το πρωτάθλημα ο ίδιος ο Βαλαώρας λέει μεταξύ σοβαρού και αστείου «πρόεδρε και στην περίπτωση κατάκτησης του πρωταθλήματος δεν θα μας δώσεις το πριμ»;
Το 1987 η Λάρισα είναι ήδη εδώ και 7 χρόνια μια ομάδα-μοντέλο. Έχει χτιστεί με επιμονή και υπομονή από την αρχή της δεκαετίας του 1980 πάνω στα ταλέντα που τότε βγάζει εν αφθονία ο θεσσαλικός κάμπος. Οι μόνοι μη Θεσσαλοί που έχει στο ρόστερ της η ΑΕΛ είναι ο Σερραίος τερματοφύλακας Χρήστος Μιχαήλ, και οι δυο μόνοι ξένοι της ο Καμερουνέζος Μουλάμπα Κανιέμπα και ο Βούλγαρος Γκιόργκι Τσίγκοφ.
Η Λάρισα έχει στην δύναμή της παίκτες με τεράστιο ταλέντο και αγάπη για την ιστορική φανέλα της όπως οι Γιάννης Βαλαώρας, Βασίλης Καραπιάλης, Μιχάλης Ζιώγας, Μιχάλης Κυριλλίδης, Γιώργος Αγορογιάννης, Κώστας Κολομητρούσης, Γιώργος Γκαλίτσιος, Γιώργος Μητσιμπόνας, Χρήστος Μιχαήλ, Θοδωρής Βουτυρίτσας, Σάκης Τσιώλης, Γιάννης Αλεξούλης, Γιώργος Αθανασίου. Επιπλέον διαθέτει έναν εξαιρετικό προπονητή τον Γιάτσεκ Γκμοχ ο οποίος το 1978 έχει οδηγήσει την Εθνική Πολωνίας στο Μουντιάλ της Αργεντινής και έχει έρθει αμέσως μετά την διοργάνωση στην Ελλάδα με πρωτοποριακές ιδέες στο κεφάλι του και με πρώτη ομάδα του στον Ελλαδικό χώρο τον εξίσου ιστορικό Άγιαξ της Ηπείρου τον Πας Γιάννενα.
Η Λάρισα έχει ξεκινήσει εντυπωσιακά την σεζόν και αγωνιστική με αγωνιστική χτίζει χαρακτήρα και αυτοπεποίθηση. Το θρυλικό Αλκαζάρ γνωρίζει μεγάλες πιένες με τον κόσμο να το γεμίζει σε κάθε εντός αγώνα ασφυκτικά γεμάτο και με το παραπάνω. Παίρνει όλα τα ντέρμπι σχεδόν με μεγάλα σκορ και κοντά στα Χριστούγεννα και με την λήξη του πρώτου γύρου και την Λάρισα πρώτη στον βαθμολογικό πίνακα αρχίζει και διαφαίνεται σιγά-σιγά κάτι πολύ μεγάλο στον ορίζοντα. Εκείνο το διάστημα είναι που ξεσπάει η περιβόητη υπόθεση του Βούλγαρου ποδοσφαιριστή της Γκιόργκι Τσίγκοφ.
Στις 27 Δεκεμβρίου του 1987 η Λάρισα υποδέχεται στο κατάμεστο Αλκαζάρ και νικάει 2-1 τον Παναθηναϊκό για την 12η αγωνιστική. Ο Τσίγκοφ που έχει δει τον αγώνα από τον πάγκο, κληρώθηκε να περάσει από αντιντόπινγκ έλεγχο ο οποίος δείχνει ότι έχει κάνει χρήση της απαγορευμένης ουσίας κοδεΐνη. Στις 16 Μαρτίου του 1988 βρισκόμενοι στην 24η αγωνιστική και ενώ απομένουν 7 παιχνίδια ακόμα για την λήξη του πρωταθλήματος, ο αθλητικός δικαστής με μια πρωτοφανή απόφαση για το ελληνικό ποδόσφαιρο μηδενίζει την Λάρισα η οποία προηγείται ήδη στο βαθμολογικό πίνακα εκείνη την στιγμή.
Μετά από αυτήν την απόφαση-καταπέλτη οι οπαδοί και όλος ο λαός της Λάρισας κάνουν κάτι μοναδικό στα ελληνικά ποδοσφαιρικά χρονικά. Με πρωτοστάτη εκτός των άλλων και τον Μητροπολίτη Λαρίσης αποκλείουν με τα τρακτέρ τους την εθνική οδό Αθηνών-Θεσσαλονίκης, την σιδηροδρομική γραμμή Λάρισας-Αθηνών, καίνε λάστιχα πάνω στους εθνικούς δρόμους, επί 5 ολόκληρες ημέρες, και αποχωρούν μόνο όταν ο τότε υφυπουργός Αθλητισμού Σήφης Βαλυράκης υπό την ανοχή της ΕΠΑΕ και της ΕΠΟ τροποποιεί εν μια νυκτί τον αθλητικό νόμο, επιτρέποντας στην Λάρισα να ξαναπάρει πίσω τους χαμένους βαθμούς της.
Η 29η αγωνιστική την φέρνει αντιμέτωπη με τον Ηρακλή του Βάσια. Στο παιχνίδι ολόκληρης της χρονιάς για την Λάρισα. Η πόλη από νωρίς το πρωί βρίσκεται σε παροξυσμό ο κόσμος κατά εκατοντάδες χιλιάδες κυκλοφορεί στους δρόμους και από τις 12:00 το μεσημέρι στο γήπεδο Αλκαζάρ επικρατεί πρωτοφανές αδιαχώρητο. Ο αγώνας ξεκινά στις 15:00 και πάνω από 10.000 κόσμος είναι συνωστισμένος στις εξέδρες με την αστυνομία να αδυνατεί να επιβάλει την τάξη μέσα και έξω από το γήπεδο. Στην μαύρη αγορά το εισιτήριο σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της εποχής τιμάται μέχρι και 10.000 δραχμές. Η Λάρισα πιέζει από τα πρώτα κιόλας λεπτά για το γκολ.
Το δοκάρι του Καρδιτσιώτη Τσιώλη ξεσηκώνει τον λαό της. Έρχεται όμως από το πουθενά η ανατροπή στο 17′ του μεγάλου Σάββα Κωφίδη να παγώσει τελείως το Αλκαζάρ με τον διαιτητή της αναμέτρησης Παπά να είναι ανένδοτος και να δείχνει την βούλα του πέναλτι. Κατά γενική έκπληξη των πάντων το πέναλτι εκτελεί όμως ο Θανάσης Αναστασιάδης αντί για τον Βάσια. Χλιαρά για να ξεγελάσει τον τερματοφύλακα αλλά ο Μιχαήλ παραμένει ακλόνητος στην θέση του και αποκρούει βάζοντας τις καρδιές των φιλάθλων στην θέση τους.
Η Λάρισα χάνει απίστευτες ευκαιρίες η άμυνα του Ηρακλή αντιστέκεται πεισματικά και το πρώτο ημίχρονο λήγει 0-0.Στο β ημίχρονο η ομάδα συνεχίζει στο ίδιο τέμπο αλλά η μπάλα δεν λέει με τίποτα να καταλήξει στα δίχτυα του Ήρα. Τα λεπτά περνούν απελπιστικά φτάνοντας τελικά στο 87′ της αναμέτρησης. Σε μια από τις γνωστές αντεπιθέσεις της η βυσσινί θύελλα ξεχύνεται από τα δεξιά. Η μπάλα φεύγει από το πόδι του Αγορογιάννη για την σέντρα και ξαφνικά ένα πόδι βρίσκεται στον αέρα για ένα φοβερό βολ πλανέ.
Είναι το πόδι του αρχηγού της Γιώργου Μητσιμπόνα ο οποίος ίπταται κυριολεκτικά στον αέρα για το γκολ της χρονιάς. Η μπάλα καταλήγει στην αριστερή γωνία του τερματοφύλακα Γκιζέλη του Ηρακλή και το 1-0 είναι γεγονός ξεσηκώνοντας ένα ολόκληρο γήπεδο στο πόδι.
Τα λεπτά που περνούν μέχρι το σφύριγμα είναι βασανιστικά η Λάρισα κρατάει την εστία της μακριά από τον Χατζηπαναγή κυρίως και με την λήξη στις 16:50 ο πίνακας του Αλκαζάρ γράφει Λ Α Ρ Ι Σ Α Π Ρ Ω Τ Α Θ Λ Η Τ Ρ Ι Α Ε Λ Λ Α Δ Ο Σ 1 9 8 8. Εκατοντάδες φίλαθλοι εκείνη την στιγμή μέσα και έξω από το γήπεδο δημιουργούν μια άνευ προηγουμένου λαοθάλασσα μέσα στον αγωνιστικό χώρο στα ελληνικά ποδοσφαιρικά χρονικά.
Με την ισοπαλία που αποσπά την τελευταία και 30η αγωνιστική στην Τούμπα απέναντι στον ΠΑΟΚ, η Λάρισα τερματίζει πρώτη με 4 βαθμούς διαφορά από τους δεύτερους ΑΕΚ και ΠΑΟΚ και αναδεικνύεται τυπικά πανηγυρικά και δίκαια σε πρωταθλήτρια Ελλάδας το 1988. Ακόμη δηλαδή κι αν είχε ισχύσει η ποινή του μηδενισμού στον αγώνα με τον Παναθηναϊκό και η αφαίρεση των δύο βαθμών της νίκης αυτό το σύστημα ίσχυε τότε και η τιμωρία του -1 βαθμού, και η ΑΕΛ και πάλι θα ήταν πρωταθλήτρια.
Καμία άλλη επαρχιακή ομάδα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα μέχρι το 1988, ούτε φυσικά το κατέκτησε μέχρι και σήμερα ξανά. Η Λάρισα είναι η μοναδική εκτός Λεκανοπεδίου και Θεσσαλονίκης που έχει αναδειχθεί πρωταθλήτρια Ελλάδας στην εποχή της Α’ Εθνικής. Η κατάκτηση του τίτλου έχει και την ανάλογη προβολή από τον Τύπο και όλα τα τηλεοπτικά μέσα εκείνης της εποχής με τεράστια αφιερώματα για το υπόλοιπο της χρονιάς.
Η Λάρισα ξεκινά και ουσιαστικά κατακτά το πρωτάθλημα με προπονητή τον Γιάτσεκ Γκμοχ. Όμως μία αγωνιστική πριν από το τέλος του πρωταθλήματος και καθώς οι φήμες οργιάζουν ότι ο Πολωνός τεχνικός έχει συμφωνήσει με τον Ολυμπιακό του Γιώργου Κοσκωτά, ο Γκμοχ απολύεται. Γράφεται μάλιστα στον Τύπο ότι ο Γκμοχ μαθαίνει από την τηλεόραση την απόλυσή του από την ΑΕΛ το ίδιο βράδυ που οι Λαρισαίοι γλεντούν με την ψυχή τους την κατάκτηση του τίτλου. Στο τελευταίο ματς με τον ΠΑΟΚ στον πάγκο κάθεται ο βοηθός του, Οράσιο Μοράλες, που σήκωσε τυπικά το τρόπαιο από πλευράς της τεχνικής ηγεσίας.
Η ομάδα του κάμπου αρχίζει το πρωτάθλημα με 3 σερί νίκες. Νικά εντός τον πρωταθλητή Ολυμπιακό και Άρη και εκτός την Παναχαϊκή με 3-1. Αυτό είναι και ένα από τα συνηθισμένα αγαπημένα σκορ των βυσσινί στον πρώτο γύρο, αφού με το ίδιο επικρατούν και κατά του ΟΦΗ. Κατά του Πανσερραϊκού, όμως, το σκορ είναι μεγαλύτερο με 4-1.
Και είναι εκείνο το εξωπραγματικό διαχρονικό και ιστορικό σλάλομ-γκολ του Καραπιάλη το χάι λάιτ της χρονιάς. Αν και τραυματίας σε εκείνο το χρονικό διάστημα του αγώνα ο σούπερ σταρ της Θεσσαλικής ομάδας παίρνει την μπάλα πίσω από το κέντρο, ξεπερνά διαδοχικά όσους παίκτες του Πανσερραϊκού βρίσκει μπροστά του και τον τερματοφύλακα και μπαίνει με την μπάλα μέσα στα δίχτυα μέσα σε μια καταρρακτώδη βροχή στον αγωνιστικό χώρο εκείνη την Κυριακή.
Πρώτος σκόρερ της ομάδας αναδεικνύεται ο Μιχάλης Ζιώγας με 16 γκολ. Ο Ζιώγας είχε τις περισσότερες συμμετοχές 30, μαζί με τον Βασίλη Καραπιάλη, αφού δεν χάνουν κανένα ματς.
Ο Γκεόργκι Τσίγκοφ, για τον οποίο λίγο έλειψε να χάσει τον τίτλο η ΑΕΛ, αγωνίστηκε σε 11 ματς πολλά μάλιστα ως ολιγόλεπτη αλλαγή και σκόραρε όλες κι όλες 4 φορές συνολικά η Λάρισα πέτυχε 51 τέρματα. Η τιμωρία του Τσίγκοφ η οποία στην συνέχεια με την αλλαγή της νομοθεσίας είχε επιπτώσεις μόνο στον ίδιο έγινε για την ουσία κοδεΐνη, η οποία υπάρχει και στα απλά αντιβηχικά.
Οι περισσότερες ΠΑΕ παίρνουν το μέρος της ΑΕΛ, θεωρώντας πως ήταν άδικο να χάσει στα χαρτιά ένα πρωτάθλημα που κέρδισε στους αγωνιστικούς χώρους. Μάλιστα γράφτηκε εκείνη την εποχή πως στο γενικό χαμό δύο ομάδες είχαν πει ότι δεν θα κατέβουν να παίξουν κόντρα στους βυσσινί.
Το άσμα της εποχής που ξεσηκώνει όλο τον κόσμο για πολλές ημέρες τότε είναι το Αμπάρες η τεράστια επιτυχία της χρονιάς του Μάκη Χριστοδουλόπουλου. Σε αυτούς τους ρυθμούς γίνεται και η φιέστα της Λάρισας αμέσως μετά την κατάκτηση του τίτλου, με ολόκληρη την κεντρική πλατεία να τραγουδά τους στίχους του Ανδρέα Σπυρόπουλου σε μουσική του Βασίλη Σαλέα «να ‘χαν οι καρδιές αμπάρες, να κλειδαμπαρώνουν». Για μια ολόκληρη εβδομάδα ο λαός της Λάρισας ψήνει αρνιά μέσα και έξω από την πόλη της Λάρισας. Σε κάθε σπίτι και σε κάθε στενό. Με τους χορούς τους δημοτικούς να δίνουν και το ανάλογο κλίμα.
{source}
<iframe width=»420″ height=»315″ src=»https://www.youtube.com/embed/-C7MwpHPwBE» frameborder=»0″ allowfullscreen></iframe>
{/source}
