Του Βασίλη Διαμαντάκη
Ημέρα γιορτής για τη Λάρισα, τη μεγαλύτερη επαρχιακή ομάδα όλων των εποχών, καθώς το καμάρι του κάμπου, το μυθικό αλογάκι, γιορτάζει τα 52α γενέθλιά του.
Η 17η Μαΐου του 1964 είναι η ημέρα-ορόσημο για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ολες οι τοπικές ομάδες της Λάρισας παίρνουν μέσα σε λίγες ώρες την τεράστια και ιστορική απόφαση, δίνουν τα χέρια και ενώνουν τις δυνάμεις τους, με στόχο να δημιουργηθεί μία ενιαία ομάδα που θα πρωταγωνιστήσει στο ελληνικό ποδόσφαιρο στο μέλλον.
Λαρισαϊκός, Ηρακλής Λάρισας, Τοξότης Λάρισας, Τύρναβος και Άρης Λάρισας δίνουν τα χέρια τους στο Δημοτικό Ωδείο της πόλης όπου και γίνεται η κρίσιμη τελευταία συνέλευση. Εκεί αποφασίζεται και το βυσσινί χρώμα, αντί για το ασπρόμαυρο που αποτελούσε την αρχική επιλογή των ιθυνόντων.
Με βασική αρχή την αξιοκρατία από την πρώτη στιγμή, συστήνεται το 15μελές οικουμενικό Συμβούλιο, ενώ τις επιλογές παικτών τις επικυρώνει ο Σέρβος Αλεξάντερ Πέτροβιτς, ο προπονητής που επιλέγεται από το εξωτερικό για να διασφαλιστεί πως θα υπάρξει στο μέλλον αντικειμενική κρίση. Τρεις εβδομάδες αργότερα, στο θρυλικό γήπεδο Αλκαζάρ, η ΑΕΛ κατεβαίνει στον αγωνιστικό χώρο σε ένα φιλικό με τον Πανιώνιο, και συνάμα σηματοδοτεί την έναρξη της λαμπρής εποχής.
Αν και από την πρώτη της χρονιά διεκδικεί την παρουσία της στα μεγάλα σαλόνια της Α’ Εθνικής, η άνοδος χρειάζεται να περάσουν 9 χρόνια για να έρθει. Ήταν 23 Ιουνίου του 1973, όταν στο Αλκαζάρ η ΑΕΛ νικά με 3-0 την Καλλιθέα και ανοίγει μία νέα σελίδα στην ιστορία της.
Το 1977 μπαίνουν οι πρώτες γερές βάσεις και τα σούπερ ταλέντα Βαλαώρας, Μουσιάρης, Κουκουλίτσιος χτίζουν σιγά σιγά το μέλλον της το οποίο προμηνύεται θρυλικό τη δεκαετία του 1980. Ένα χρόνο αργότερα, θα έρθει η επιστροφή στην πρώτη κατηγορία, αφήνοντας πίσω της τον Ολυμπιακό Βόλου, με τη σφραγίδα να μπαίνει με το εμφαντικό 4-1 επί του Μακεδονικού. Οι βάσεις είναι στέρεες, τα θεμέλια μπαίνουν για τα καλά και η ΑΕΛ ξεκινά την παρουσία της στα μεγάλα σαλόνια του ελληνικού ποδοσφαίρου με όνειρο τα τρόπαια.
Ομως τον Σεπτέμβριο του 1979 σε φοβερό τροχαίο δυστύχημα έξω από τη Θήβα σκοτώνονται οι Μουσιάρης και Κουκουλίτσιος και τραυματίζεται σοβαρά ο Βαλώρας. Η ομάδα καταφέρνει να ξεπεράσει το σοκ και η πρώτη επιτυχία έρχεται το 1981, με τη συμμετοχή της στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος και την ήττα από τον Παναθηναϊκό με 1-0 στη Νέα Φιλαδέλφεια. Μπορεί να μην έρχεται το τρόπαιο, όμως η ΑΕΛ κερδίζει την απόλυτη και καθολική αναγνώριση σε ολόκληρη την Ελλάδα σιγά σιγά με τη δουλειά του μέγιστου Πολωνού Γιάτσεκ Γκμοχ να δείχνει τι θα ακολουθήσει. Δεν χρειάζονται άλλωστε, παρά μόνο 3 χρόνια για να έρθει ακόμα ένας τελικός το 1984, ο δεύτερος με τον Παναθηναϊκό, αλλά η ήττα με 2-0 κόβει για δεύτερη φορά ξανά τα βυσσινί χαμόγελα.
Παρά την πικρή γεύση που μένει, έρχεται η κατάκτηση του νταμπλ από τον Παναθηναϊκό, που δίνει το εισιτήριο για το τότε Κύπελλο Κυπελλούχων στην ΑΕΛ, για να χρυσώσει το χάπι. Η πορεία, μάλιστα, σε αυτό είναι συγκλονιστική, όπου φτάνει έως τους 8 της διοργάνωσης για να αποκλειστεί άδοξα από την Ντιναμό Μόσχας και δείχνοντας πως τίποτα από όσα θα ακολουθήσουν τα αμέσως επόμενα χρόνια δεν είναι τυχαία.
Το τέλος της σεζόν 1984-1985, λοιπόν, φέρνει και τον πρώτο της τίτλο. Η ΑΕΛ παίζει πλέον ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο, έχει δείξει τις δυνατότητές της και θα φτάσει σε ακόμα έναν τελικό. Τον τρίτο σε τέσσερα χρόνια. Αντίπαλός της, ο πρωταθλητής ΠΑΟΚ εκείνη τη χρονιά, ο οποίος λυγίζει από την εκθαμβωτική εμφάνιση των «βυσσινί». Οι Ζιώγας, Κμίετσικ και Βαλαώρας γράφουν το συντριπτικό 4-1 απέναντι στον καταρρακωμένο ΠΑΟΚ και της χαρίζουν το πρώτο της τρόπαιο στην ιστορία της μέσα στο Ολυμπιακό Στάδιο το 1985.
Με τη δεύτερη επιστροφή του Γκμοχ στην τεχνική ηγεσία του συλλόγου το καλοκαίρι του 1985, αλλά και τη μετεγγραφή του μεγαλύτερου ταλέντου του θεσσαλικού ποδοσφαίρου Βασίλη Καραπιάλη από τον Τοξότη Λάρισας, μπαίνει και η τελευταία πινελιά που λείπει για την αποκορύφωση. Το μπαμ γίνεται και το πρωτάθλημα έρχεται στη Λάρισα και κανείς δεν μπορεί να το σταματήσει αυτήν τη φορά. Ούτε η φυγή των Παραφέστα, Ανδρεούδη το καλοκαίρι του 1987 ούτε η μετεγγραφή του Πλίτση στον Ολυμπιακό τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου ούτε καν η περιβόητη υπόθεση του ντοπέ Βούλγαρου Γκεόργκι Τσίγκοφ τον Δεκέμβριο του 1987.
Ο κόσμος βγαίνει στην εθνική και στους δρόμους τον Μάρτιο του 1988, αποκλείει τη χώρα στα δύο για πέντε ολόκληρες ημέρες και ανατρέπει τα δεδομένα, με αποτέλεσμα να αρθεί η τιμωρία των -4 βαθμών και αφήνει στον αείμνηστο Μητσιμπόνα και την παρέα του να κάνουν το θαύμα την Πρωτομαγιά του 1988 στην προτελευταία αγωνιστική απέναντι στον Ηρακλή με 1-0 στο κατάμεστο Αλκαζάρ.
Η ΑΕΛ κάνει τον κύκλο της και μετά την κορυφή, ακολουθεί ο υποβιβασμός το καλοκαίρι του 1991! Τραγικές στιγμές για την ιστορική ομάδα, που το 2001 πέφτει πρώτη φορά και στη Γ΄ Εθνική. Έστω και δύσκολα, οι «βυσσινί» καταφέρνουν και επιβιώνουν και το 2004 επιστρέφουν στη Β΄ Εθνική, αλλάζοντας παράλληλα σελίδα με τον Λαρισαίο Νίκο Σωτηρούλη να παραδίδει τη σκυτάλη ιδιοκτησίας στον Αθηναίο Κώστα Πηλαδάκη.
Μια καινούργια εποχή ξεκινά, το αλογάκι ξαναγεννιέται και ένα χρόνο αργότερα, το 2005, η ΑΕΛ είναι και πάλι εκεί όπου ανήκει, στη μεγάλη κατηγορία του ποδοσφαίρου.
Η επιστροφή μάλιστα πραγματοποιείται με τέτοιες μετεγγραφές, για να μην είναι καθόλου περαστική. Ξεχωρίζει η απόκτηση του τεράστιου Νίκου Νταμπίζα, που ένα χρόνο πριν, το 2004, έπαιζε στην Αγγλία με τη Νιουκάστλ.
Η ΑΕΛ ανεβαίνει τρένο εκείνη τη χρονιά, το 2004-2005, από τη Β΄ Εθνική στην Α΄ Εθνική με τον παλαίμαχο Γιώργο Δώνη στο ρόλο του αρχιτέκτονα. Οι «βυσσινί» χτίζουν και πάλι μία παντοδύναμη ομάδα, η οποία φέρνει και το τρίτο τρόπαιο της ιστορίας της στο Θεσσαλικό Κάμπο. Η αρμάδα των σούπερ αστεριών Νταμπίζα, Ζιάγκα, Κόζλεϊ, Κλέιτον, Αντσουέ θα επικρατήσει του κακού δαίμονά της Παναθηναϊκού με 2-1 στο Πανθεσσαλικό στον Βόλο και βάζει για μία ακόμα φορά φωτιά σε ολόκληρο τον κάμπο.
Η Κυπελλούχος Ελλάδας ΑΕΛ έχει το βάρος στην πλάτη της να αποδείξει ότι δεν είναι καθόλου ένα πυροτέχνημα και μόνο. Και το κάνει με απόλυτη επιτυχία, αφού την επόμενη χρονιά καταφέρνει και προσθέτει μία ακόμα χρυσή σελίδα στην τεράστια ιστορία της.
Θύμα των «βυσσινί», η πρωτοπόρος του αγγλικού πρωταθλήματος εκείνη την εποχή, την περίοδο 2007-2008, Μπλάκμπερν, την οποία και αποκλείουν με νίκη 2-0 στο Πανθεσσαλικό στον Βόλο και ήττα με 2-1 στο Ιγουντ Παρκ. Η συνέχεια είναι πολύ δύσκολη, καθώς πέφτει σε έναν όμιλο με γεμάτο μεγαθήρια, τις Έβερτον, Αλκμάαρ του Φαν Χάαλ, Νιρεμβέργη, αλλά και την ανερχόμενη υπερδύναμη από τη Ρωσία, τη Ζενίτ, με τον Ολλανδό Ντικ Άντβοκαατ στον πάγκο της.
Μπορεί να χάνει στα περισσότερα παιχνίδια της, αλλά και μόνο η παρουσία της ΑΕΛ είναι κάτι παραπάνω από τιμητική στην τελική κατάταξη του ομίλου της. Όσο για το πρωτάθλημα, η 6η θέση εκείνης της περιόδου 2007-2008 και η ακόμα καλύτερη, 5η, της περιόδου 2008-2009, σε συνδυασμό με μεγάλες νίκες, όπως αυτήν στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» κόντρα στον Ολυμπιακό με 2-1, γράφονται στην ιστορία της ομάδας.
Ομως την σεζόν 2010-11, και παρά τα εγκαίνια του AEL FC ARENA, του πιο υπερσύγχρονου γηπέδου της χώρας τον Δεκέμβριο του 2010, το αλογάκι δεν αντέχει αυτήν τη φορά τα πολλαπλά χτυπήματα. Ο κάκιστος σχεδιασμός της διοίκησης Πηλαδάκη το καλοκαίρι του 2010, τα πολλά διαιτητικά λάθη αλλά και τραγικές τάσεις εμφυλίου να κάνουν την εμφάνισή τους, η ΑΕΛ, παρά το παντοδύναμο ρόστερ της με τους Νταμπίζα, Βενετίδη, Κουζάν, Κανόμπιο, Μετίν, Ταυλαρίδη, και κάνοντας μία κάκιστη χρονιά από την αρχή έως το τέλος, υποβιβάζεται στη Β’ Εθνική το καλοκαίρι του 2011. Το οικονομικό άνοιγμα είναι μεγάλο, ενώ και η κόντρα με τον ισχυρό άντρα της ΠΑΕ φτάνει για πρώτη φορά στα άκρα με τους φιλάθλους της ομάδας.
Έτσι με τα πολλά πολλά τον Μάιο του 2013 ο Πηλαδάκης ανακοινώνει πως ο κύκλος του ολοκληρώνεται στη Λάρισα, μετά από εννέα συγκλονιστικά χρόνια και το 2004 που την αγόρασε, με τους «βυσσινί» να χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους. Ενώ ένα χρόνο αργότερα, παίρνεται η μεγάλη απόφαση της εκκαθάρισης των δυσβάσταχτων οικονομικών χρεών της ΠΑΕ. Η Λάρισα υποβιβάζεται οικειοθελώς στη Γ΄ Εθνική για να ξεφορτωθεί το βραχνά των χρεών της.
Εκεί, αν και είναι περαστική, αφού κατακτά τόσο το πρωτάθλημα όσο και το Κύπελλο της κατηγορίας διά περιπάτου κάνοντας το νταμπλ για πρώτη φορά στην ιστορία της, γράφει και πάλι μια μαύρη σελίδα. Από νωρίς, η κόντρα με τον ιδιαίτερο επενδυτή, Βαγγέλη Πλεξίδα, κάνει το κλίμα εκρηκτικό. Ελλείψει άλλης επιλογής για την ιδιοκτησία, ο ίδιος ο Πλεξίδας ηγείται ξανά και τη χρονιά 2014-2015 στη Β΄ Εθνική, όμως δεν αρκεί, και η οργή του φίλαθλου κόσμου της ομάδας ξεχειλίζει πια.
Οργανωμένοι και διοίκηση φτάνουν στα άκρα και τελικά, με την ολοκλήρωση της σεζόν, η ΠΑΕ αλλάζει χέρια και το καλοκαίρι του 2015 το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών μετά κόπων και βασάνων περνά οριστικά στα χέρια του Αλέξη Κούγια.
Η σεζόν 2015-2016 ξεκινά με όνειρα και φιλοδοξίες αλλά από τις πρώτες κιόλας αγωνιστικές δεν αναδεικνύεται σε εύκολη λεία για το βυσσινί άτι. Χωρίς αρχικά την άδεια από την ΕΠΟ, οι «βυσσινί» χρειάζονται λίγες ημέρες για να χτίσουν τα πάντα και πάλι από την αρχή. Με όπλο, μόνο ένα τιμ παικτών που φέρνει μαζί του από την προηγούμενη ομάδα του την Παναχαϊκή ο Κούγιας, έχοντας και στο πλευρό του τον παλαίμαχο άσο Θωμά Κυπαρίσση στο ρόλο του τεχνικού διευθυντή, καταφέρνει σε χρόνο-ρεκόρ μέχρι τον Δεκέμβριο του 2015 και ανατρέπει κυριολεκτικά τα δεδομένα της κατηγορίας. Αποκτώντας ένα μεγάλο μέρος του κορμού και από τον υποβιβασμένο ΟΦΗ, καταφέρνει και έχει μία ομάδα με ποιότητα, αλλά και με συνοχή, αφού στην πλειονότητά τους οι παίκτες παίζουν μεταξύ τους μόλις τα τελευταία χρόνια.
Η ΑΕΛ αυτήν τη φορά σε αντίθεση με τις άλλες χρονιές ξεκινά δυνατά και από την πρώτη αγωνιστική παραμένει στην κορυφή. Στην πορεία, στη θέση του Σέρβου Ντόστανιτς το τιμόνι αναλαμβάνει ένα δικό της παιδί και πρωταθλητής του άθλου το 1988, ο Καρδιτσιώτης Σάκης Τσιώλης. Με την ιστορική δυναμική που διαθέτει ο σύλλογος όμως, αλλά και τον ανεπανάληπτο κόσμο στο πλευρό της που την ακολουθεί δίνοντας βροντερό «παρών» σε όλα τα γήπεδα της χώρας, η ΑΕΛ καταφέρνει στις 16 Μαΐου του 2016 να φτάσει στη μεγάλη άνοδο και στη Σούπερ Λίγκα για άλλη μία φορά. Για να μείνει. Γιατί το ελληνικό ποδόσφαιρο και η μεγάλη κατηγορία του χρειάζεται ιστορικά και διαχρονικά την ΑΕΛ!
To βίντεο – αφιέρωμα του «Μέγκα» στην πρωταθλήτρια ΑΕΛ:
{source}
<iframe width=»420″ height=»315″ src=»https://www.youtube.com/embed/qKBU5R_NAjE» frameborder=»0″ allowfullscreen></iframe>
{/source}
