Αυξάνονται και πληθύνονται οι αμυντικές στρατιωτικές δαπάνες παγκοσμίως από το 2015 και μετά, έπειτα από τέσσερα χρόνια μείωσής τους, λόγω του πολλαπλασιασμού των εντάσεων σε διεθνές επίπεδο, επισημαίνει σε έκθεσή του, που δημοσιοποιεί σήμερα, το πασίγνωστο Διεθνές Ινστιτούτο Μελετών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης SIPRI.
Για το σύνολο της χρονιάς, οι στρατιωτικές δαπάνες αυξήθηκαν σε 1,676 τρισεκατομμύριο δολάρια, δηλαδή κατά 1% σε σχέση με το 2015. Ένα ποσό ιλιγγιώδες που αναμένεται να ανέβει λόγω της τρομοκρατίας και των εμφυλίων πολέμων που σπαράζουν τον κόσμο.
Εκτός αυτής της στρατιωτικής παγκόσμιας αύξησης, που οφείλεται κυρίως σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, της Ασίας και της Μέσης Ανατολής, το Ινστιτούτο Μελετών διαπιστώνει ότι η τάση μείωσης των στρατιωτικών δαπανών στη Δύση αποδυναμώθηκε. Οι ΗΠΑ παραμένουν ιστορικά η χώρα που δαπανά τα περισσότερα ποσά για στρατιωτικούς σκοπούς, μακράν της δεύτερης. Ο προϋπολογισμός τους, ύψους 596 δισεκατομμυρίων δολαρίων, μειώθηκε μόνο κατά 2,4% σε σύγκριση με το 2015
Οι 20 πρώτες χώρες του καταλόγου είναι κατά σειρά:
1. Ηνωμένες Πολιτείες,
2. Ρωσία,
3. Κίνα,
4. Ινδία,
5. Ηνωμένο Βασίλειο,
6. Γαλλία,
7. Γερμανία,
8. Τουρκία,
9. Νότια Κορέα,
10. Ιαπωνία,
11. Ισραήλ,
12. Ιταλία,
13. Αίγυπτος,
14. Βραζιλία,
15. Πακιστάν,
16. Καναδάς,
17. Ταϊβάν,
18. Πολωνία,
19. Ινδονησία,
20. Αυστραλία.
Ακολουθεί ένας πίνακας για τα έξοδα της χώρας μας για την άμυνα
ΕΤΟΣ (σε εκατομμύρια ευρώ) Αποδοχές-παροχές προσωπικού Λειτουργικά έξοδα Εξοπλισμοί Συνολικές δαπάνες άμυνας
2011 2.253,58 872,77 360,48 3.491,82
2012 2.203,69 808,31 700,00 3.714,99
2013 2.162,28 900,00 1.100,00 4.165,76
2014 2.108,95 900,00 800,00 3.811,96
2015 2.047,35 900,00 900,00 3.850,46
2016 2,036,90 900,00 900,00 3.840,11
Όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει, προϋπολογισμός για εξοπλιστικές δαπάνες ουσιαστικά ΔΕΝ υφίσταται. Τα σχετικά, προϋπολογισμένα κονδύλια περιλαμβάνουν παλαιές υποχρεώσεις και έξοδα για ανταλλακτικά που είναι απολύτως απαραίτητα για την συντήρηση των οπλικών συστημάτων, ενώ τα 360 εκατομμύρια ευρώ του 2011 καταδεικνύουν το τραγικό αδιέξοδο των ενόπλων δυνάμεων στη χώρα.
Το μεγαλύτερο ποσοστό του υπουργείου Άμυνας αναλώνεται πλέον σε δαπάνες μισθοδοσίας, ενώ τα λειτουργικά έξοδα περιλαμβάνουν και τα έξοδα συμμετοχής μας στο ΝΑΤΟ και δεν μπορούν να περικοπούν αν θέλουμε να παραμείνουμε εντός της συμμαχίας. Μοναδική πιθανότητα μείωσης των επενδύσεων στην άμυνα είναι η μείωση των λειτουργικών εξόδων, κυρίως με την μείωση της οροφής σε διάφορες κατηγορίες οπλικών συστημάτων (άρματα μάχης, τεθωρακισμένα, φρεγάτες, υποβρύχια και μαχητικά
Η στρατηγική αυτή, αν χρησιμοποιηθεί σωστά, μπορεί να επιτύχει ακόμη και την αύξηση της μαχητικής ικανότητας των ενόπλων δυνάμεων, μέσω της απόσυρσης παρωχημένου υλικού της δεκαετίας του ’50 και του ’60 που έχουν τεράστιες ανάγκες συντήρησης και χρήστης, ενώ απασχολούν πολλαπλάσιο προσωπικό προσφέροντας ιδιαίτερα χαμηλή προστιθέμενη αξία στη μαχητική ικανότητα του στρατεύματος.
