Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη

Παρά την κρίση και τη συνεχή πτώση στα εισιτήρια, οι καλές ταινίες είχαν και φέτος τη δική τους σημαντική παρουσία στις ελληνικές οθόνες. Πιο κάτω παρουσιάζω τις ταινίες εκείνες, ελληνικές και ξένες, που μου άφησαν τη μεγαλύτερη εντύπωση.

1. Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ του Αλεξάντερ Σοκούροβ – (φωτ. ανοίγματος) η σχέση της τέχνης με την Ιστορία, μέσα από ένα, δοσμένο με κριτικό μάτι και λυρισμό, περιδιάβασμα στο μουσείο του Λούβρου, στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής.

 

daniel

2. ΕΓΩ, Ο ΝΤΑΝΙΕΛ ΜΠΛΕΪΚ του Κεν Λόουτς: ένας απλός, τραυματισμένος στη δουλειά του, μικροαστός έρχεται αντιμέτωπος με μια απάνθρωπη γραφειοκρατία, στην προσπάθειά του να εξασφαλίζει το επίδομα εργασίας στη συγκλονιστική αυτή, βραβευμένη με το Χρυσό Φοίνικα των Κανών, ταινία.

 

Creepy Review

3. ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ και CREEPY του Κιγιόσι Κουροσάβα: το φανταστικό δένεται αρμονικά με την πραγματικότητα στην πρώτη, βουτηγμένη σε μια ελεγειακή ατμόσφαιρα, ταινία, με το σασπένς να δίνει το σωστό ρυθμό στην αστυνομική ίντριγκα της δεύτερης, βουτηγμένες στην ατμόσφαιρα του φανταστικού ταινία.

4. Sieranevada του Κρίστι Πούιου: οικογενειακές σχέσεις αλλά και γενικότεροι κοινωνικοί προβληματισμοί σε ένα εκπληκτικό «δράμα δωματίου», σκηνοθετημένο με ρυθμό, χιούμορ και ρεαλισμό.

 

dikaprio

5. Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ του Αλεχάντρο Ινιαρίτου: ο αγώνας επιβίωσης στην Άγρια Δύση από έναν άντρα που στόχο έχει την εκδίκηση, σε μια σκηνοθετημένη με μαεστρία και έντονο ρεαλισμό, πανέμορφη περιπέτεια.

6. ΤΑΞΙ ΣΤΗΝ ΤΕΧΕΡΑΝΗ του Τζαφάρ Πανάχι: μια κριτική ματιά στη σύγχρονη ιρανική κοινωνία, με τον απαγορευμένο από τα ιρανικά στούντιο σκηνοθέτη να παραλαμβάνει το τιμόνι του ταξιτζή σε μια εξαιρετικά συναρπαστική διαδρομή (η Χρυσή Άρκτος του Φεστιβάλ Βερολίνου).

 

ioulieta

7. ΙΟΥΛΙΕΤΑ του Πέδρο Αλμοδόβαρ: ο έρωτας, η τραγωδία και η εξιλέωση μέσα από μια εξαιρετική αφήγηση, βασισμένη σε τρεις ιστορίες της Νομπελίστριας Άλις Μάνρο, με έξοχη ερμηνεία από την Έμα Σουάρεζ.

8. Η ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗ του Κρίστιαν Μουντζίου: ηθικές υποχωρήσεις και συμβιβασμοί στη σύγχρονη Πολωνία, μέσα από την ιστορία ενός επαρχιακού γιατρού που προσπαθεί να βοηθήσει την έφηβη η κόρη του.

9. CAFE SOCIETY του Γούντι Άλεν: απολαυστική, ρομαντική κωμωδία, με τον Άλεν να εξερευνά και να σχολιάζει τον κόσμο του Χόλιγουντ και της Νέας Υόρκης της δεκαετίας του ’30, μέσα από τις περιπέτειες ενός νεαρού που αναζητά την τύχη του στη Μέκκα του κινηματογράφου.

10. ΤΟΝΙ ΕΡΝΤΜΑΝ της Μάρεν Άντε: η σχέση ανάμεσα σε μια εργασιομανή μητέρα και τον ξένοιαστο, ανεύθυνο, χήρο πατέρα της, δοσμένη με (σουρεαλιστικό συχνά) χιούμορ και δυο έξοχες ερμηνείες.

 

Ενώ ακολουθούν μερικές ακόμη αξέχαστες ταινίες: «Πέρα από τα βουνά» του Τζία Ζανγκ-Κε, «Φραντζ» του Φρανσουά Οζόν, «Οι μισητοί οκτώ» του Κουέντιν Ταραντίνο, «Φωτιά στη θάλασσα» του Τζιανφράνκο Ρόζι, «Η υπηρέτρια» του Παρκ Τσιαν-Γουκ, «Τσεκούρι από κόκαλο» του Ες Κρεγκ Ζάλερ.

 

ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ

 

invisible

 

1. INVISIBLE του Δημήτρη Αθανίτη: ρεαλιστικό δράμα γύρω από έναν άνεργο άντρα, που προσπαθεί να απονείμει τη δική του δικαιοσύνη σε μια Αθήνα της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης

 

risalto

2. ΡΙΣΑΛΤΟ του Βασίλη Βαφέα: σε μια Αθήνα, κάτω από στρατιωτικό νόμο, ένας σκηνοθέτης προσπαθεί να συνδυάσει την πραγματικότητα με την τέχνη – σάτιρα του σόου-μπίζνες αλλά και της κοινωνικής κατάστασης δοσμένη με σουρεαλιστικό, ποιητικό χιούμορ.

3. ΜΗΔΕΙΑ ΚΡΕΙΣΣΩΝ ΤΩΝ ΕΜΩΝ ΒΟΥΛΕΥΜΑΤΩΝ του Νίκου Γραμματικού: μέσα από τις πρόβες για τη Μήδεια αλλά και συνεντεύξεις με διάφορα πρόσωπα, ο Γραμματικός φτιάχνει ένα πρωτότυπο, πολυδιάστατο δοκίμιο, εμπνευσμένο από την ταινία «Αναζητώντας τον Ρίτσαρντ».

4. ΤΕΛΕΙΟΙ ΞΕΝΟΙ του Θοδωρή Αθερίδη: σατιρική κωμωδία, γύρω από μια ομάδα φίλων που δέχεται να χρησιμοποιήσει τα κινητά της σε ανοιχτή ακρόαση για να αποδείξει πως δεν έχει να κρύψει μυστικά, με αποτέλεσμα να προκαλέσει τη σύγχυση και τις ανατροπές στις σχέσεις τους.

5. Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΑΡΑΛΙΑ των Θάνου Αναστόπουλου και Νταβίντε Ντελ Ντέγκαν: ο τοίχος που χωρίζει τους άντρες από τις γυναίκες σε μια δημοτική παραλία της Τεργέστης χρησιμοποιείται για ένα σχόλιο πάνω στις διακρίσεις (φυλετικές ή άλλες) και τα διάφορα τείχη που χωρίζουν έθνη, φυλές και θρησκείες στην ταραχώδη εποχή μας.