Του Πάνου Τσούμα
«Λίθον ον απεδοκίμασαν ετέθη εις κεφαλήν γωνίας», γράφτηκε στην «Ελευοεροτυπία» το 1994, όταν ο Α. Παπανδρέου δέχτηκε, με πρόταση Σαμαρά, τον Κωστή Στεφανόπουλο για Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Και διηγώντας τα να κλαις…
…βοούν τώρα οι σειρήνες των αναμνήσεων συγκρίνοντας τον τότε «ακρογωνιαίο λίθο» με το νυν… «σόμπολο»*!
Σύμπτωση ή όχι που η 8ετής θητεία του Κωστή συνέπλευσε με την ακμή τής, άλλοτε ευλογημένης και τώρα πια «καταραμένης», μεταπολίτευσης, δεν μπορώ να το πω με σιγουριά.
Αντιθέτως, για τη σύμπλευση του κου Προκόπη με τη βαθιά παρακμή είμαι απόλυτος. Καθόλου συμπτωματική δεν είναι, κάτι που ο ίδιος φροντίζει να επιβεβαιώνει ανελλιπώς.
Όσο ο «μοναχικός» (κατά ομολογία του) Κωστής απογείωσε το κορυφαίο θεσμικό αξίωμα τόσο ο… διαχυτικός «όπου γάμος και γιορτή, η Κοντύλω πρώτη», τον υπογείωσε…
Υπογειωμένος και ο ίδιος (άνοιξε η γη και τον κατάπιε), ο συνταγματολόγος καθηγητής και δικηγόρος «παρ΄ Αρείω Πάγω», τσιμουδιά δεν έβγαλε τόσο καιρό για τον επί της δικαιοσύνης παρακρατικό κανιβαλισμό.
Θυμίζοντας ότι ο Στεφανόπουλος δεν δίστασε να πάρει θέση στο καυτό θέμα των ταυτοτήτων, δυσαρεστώντας το λαϊκιστή Χριστόδουλο, ένα ερώτημα θα θέσω μόνο στου προεδρικού τα… ντουβάρια!
Μήπως από τον πολύ… μινωταυρισμό κατά του «νεοφιλελευθερισμού» έπαθαν «Σταλινίτιδα» και λένε «…τον Μπέρια δεν ξεχνώ»!
* Μικρή πέτρα που χρησιμοποιείται στις τοιχοποιίες για να καλύπτονται κενά ανάμεσα στις μεγάλες πέτρες.
