ΤΗ ΦΙΛΗ μας Ευρώπη με πέντε φασκελώνω / απάνω στο τραπέζι τον γρόνθο μου χτυπώ / χύνεται ο καφές μου τα ρούχα μου λερώνω / κι όσες βλαστήμιες ξέρω αρχίζω να τις πω.
ΣΤΟΝ ΚΑΦΕΤΖΗ ξεσπάω, φωτιά κι εκείνος παίρνει / αμέσως πάνω κάτω τον κάνω το μπουφέ / τον βρίζω και με βρίζει, τον δέρνω και με δέρνει / και τέλος δεν πληρώνω δεκάρα τον καφέ».
ΑΠΟ ΓΕΩΡΓΙΟ ΣΟΥΡΗ τον αθάνατο αυτά ελληνόφωνο …στρουθί! Για να σου πω ξανά- αυτό κάνω συνέχεια, αν δεν το έχεις αντιληφθεί πως τα νέα είναι παλιά. Πιο παλιά-κι απ όταν γεννήθηκες …πεθαμένο, ώστε να μην τα μάθεις ποτέ.
ΠΑΛΙΑ λοιπόν τα νέα, με τη διαφορά ότι στην τρέχουσα περίπτωση δεν έμεινε μόνο ο …καφές «σκίζουμε τα μνημόνια» απλήρωτος. Ξεπατώνεται συνάμα, από τους καφενόβιους, και το όποιο απόθεμα προοπτικής στο ταμείο του …καφετζή «λαού»-σημερινού, αυριανού, μεθαυριανού… τις οίδε, τελικά πόσων γενεών.
Y.Γ.Τα επιγράμματα στις δύο φωτογραφίες προσφέρονται, για καλύτερη εμπέδωση ότι ήσουν κι εσύ εκεί, ψωνισμένη φύτρα του κλεφτοκοτά και κατσικοκλέφτη. Μην παριστάνεις συνεπώς την προδομένη, κοίταξε μόνο τον καθρέπτη.
