Ο θώκος του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αποτελεί μια από τις πιο νευραλγικές θέσεις της Ε.Ε. και οι εκλογές του Σεπτεμβρίου αναμένονται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Στο τέλος του χρόνου ο Μάρτιν Σουλτς, αν δεν επανεκλεγεί, είναι υποχρεωμένος να παραδώσει τα κλειδιά.
Εκτός του «φίλου» του Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, τα μηνύματα που έρχονται δεν είναι και τα καλύτερα για τον Γερμανό Σοσιαλιστή.
Ο πρόεδρος της Κομισιόν έχει δηλώσει πως «τη συγκεκριμένη περίοδο το συμφέρον της Ευρώπης απαιτεί σταθερότητα και όχι εναλλαγές στα ευρωπαϊκά όργανα».
Η δήλωση αυτή εξέπληξε και εξόργισε πολλούς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, οι οποίοι περιμένουν την απόσυρση του Σουλτς τον Ιανουάριο του 2017. Με αυτόν τον τρόπο θα εκπληρώσει τους όρους μιας συμφωνίας επιμερισμού της εξουσίας του Κοινοβουλίου στους δύο κύριους πολιτικούς πόλους, το ΕΛΚ και τους Σοσιαλιστές, που ο Σουλτς είχε συμφωνήσει όταν άρχισε τρέχουσα θητεία του το 2014.
Οι επιλογές του είναι δύο: παραιτείται και παραμένει ένας απλός ευρωβουλευτής ή αναζητά νέο ρόλο στη γερμανική πολιτική σκηνή.
Η δεύτερη λύση ακούγεται ως πρόκληση, αφού θα μπορούσε να τρέξει την υποψηφιότητά του με το κόμμα SPD για την καγκελαρία το φθινόπωρο του 2017. Μέχρι πριν από λίγους μήνες ο νυν επικεφαλής Ζίγκμαρ Γκάμπριελ έτρωγε τη σκόνη της Άνγκελα Μέρκελ. Η δημοτικότητα της καγκελαρίου έπεσε με το μεταναστευτικό και οι δημοσκοπήσεις δίνουν καλύτερα νούμερα και δύσκολα θα ανοίξει ο δρόμος για τον Σουλτς.
Αυτό το έχει υπόψη του και δουλεύει παρασκηνιακά ώστε να καταφέρει να διατηρηθεί στη θέση του, με βασικό επιχείρημα να μην έχουμε κεντροδεξιά τρόικα σε όλα τα ευρωπαϊκά όργανα, αφού ο Ντόναλντ Τουσκ είναι στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και ο Ζ.Κ. Γιουνκέρ στην Κομισιόν.
Ο Γιουνκέρ έβαλε πλάτη για την εκστρατεία του Σουλτς δημόσια σε μια κοινή τους συνέντευξη στο περιοδικό «Σπίγκελ», με σκοπό να αναδείξει την αλληλεγγύη που απαιτείται μετά το Brexit.
Αντί όμως να του ανοίξει την πόρτα αυτή η τοποθέτηση και να αυξήσει τους συμμάχους του, κινδυνεύει να βρεθεί εκτεθειμένος. Το ΕΛΚ σε συνεδρίασή του επέκρινε την κίνηση Γιουνκέρ και μάλιστα «τη θεωρούν υπέρβαση του ρόλου του».
Πολλά μέλη που αναμένεται να διεκδικήσουν το θεσμό, τονίζουν πως ήρθε η ώρα της αντικατάστασης και της τήρησης της συμφωνίας, πήγαν ένα βήμα πιο πέρα. Ο Γάλλος Αλέν Λαμασούρ κάρφωσε: «Δεν είναι ο πρόεδρος της Κομισιόν που εκλέγει τον πρόεδρο του Κοινοβουλίου αλλά το αντίθετο». Στο ίδιο μήκος κύματος και ο ηγέτης του ΕΛΚ Μάνφρεντ Βέμπερ. Ακούγεται πως αν συνεχίσει το βιολί του ο Ζαν Κλοντ, θα βρεθεί προ εκπλήξεως, με μια πρόταση μομφής στο γραφείο του.
