Έφτασε η μέρα που δεν ήθελαν να ζήσουν οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού. Ο Δημήτρης Διαμαντίδης αγωνίζεται τελευταία φορά μπροστά στο κοινό του και ο «πράσινος» κόσμος ετοιμάζεται για τις ιδιαίτερες στιγμές που θα βιώσει απόψε στο ΟΑΚΑ (30/05, 19:30).
Του Βαγγέλη Σπυράκη
Η άμμος στην κλεψύδρα της θρυλικής καριέρας του Δημήτρη Διαμαντίδη λιγοστεύει βασανιστικά.
Οι ώρες περνούν αμείλικτα και ο αρχηγός του Παναθηναϊκού ετοιμάζεται για την τελευταία παράσταση της αθλητικής ζωής του στο γήπεδο, με το οποίο συνδέθηκε ψυχή τε και σώματι: το κλειστό των ολυμπιακών εγκαταστάσεων, όπου θα διεξαχθεί ο τέταρτος τελικός της Α1 απέναντι στο μεγάλο αντίπαλο του «τριφυλλιού» και του «3D», τον πρωταθλητή Ολυμπιακό του Βασίλη Σπανούλη.
Δώδεκα χρόνια στον Παναθηναϊκό βαίνουν προς το τέλος. Ένα φιλμ πολλών χιλιομέτρων, αμέτρητων φωτογραφιών και ισχυρών συναισθημάτων. Οι 2-3 μήνες, που είχε μπροστά του για να χαρεί το παιχνίδι, όπως είχε δηλώσει μετά τη νίκη επί της Λοκομοτίβ Κουμπάν, εξατμίστηκαν και έχουν απομείνει ένα, το πολύ δύο ματς πριν από τους τίτλους τέλους. Είναι απίστευτο το πόσο γρήγορα περνούν τα χρόνια. Πότε ήταν καλοκαίρι του 2004, τότε που ο ηγέτης του Ηρακλή αποφάσιζε να υπογράψει στον Παναθηναϊκό, και πότε φτάσαμε στον Μάιο του 2016.
Και φτάσαμε στο σήμερα. Ο Παναθηναϊκός και το ελληνικό μπάσκετ ετοιμάζονται να αποχαιρετήσουν έναν πραγματικά μεγάλο. Ειλικρινά, δεν έχει την παραμικρή σημασία το ποιος θα κατακτήσει το πρωτάθλημα. Αν το καλοσκεφτεί κανείς, κάθε αγωνιστικό τέλος για τον Διαμαντίδη συνδυάστηκε ώς τώρα με απογοήτευση. Το «αντίο» από την Εθνική γράφτηκε μετά τον οδυνηρό αποκλεισμό από την Ισπανία στο Μουντομπάσκετ 2010 της Τουρκίας. Το «αντίο» από την Ευρωλίγκα, μετά τον αποκλεισμό από τη Λαμποράλ Κούτσα και μάλιστα στο ΟΑΚΑ με «sweep» (3-0). Δεν αποκλείεται και το «αντίο» από το μπάσκετ να τον βρει λυπημένο, αν και ακόμη όλα είναι ανοικτά. Ουδείς μπορεί να προβλέψει το πώς έχει σκεφτεί ένας τόσο χαρισματικός αθλητής το φινάλε…
Το τέλος, όμως, της διαδρομής θα τον βρει υπερήφανο για τα πεπραγμένα του, να αποχωρεί από τα παρκέ με ψηλά το κεφάλι, αποχαιρετώντας το πλήθος, που τον λάτρεψε στο ΟΑΚΑ και τον μίσησε, αλλά (θέλουμε να πιστεύουμε) τον σεβάστηκε στο ΣΕΦ. Ενα περισσότερο ή ένα λιγότερο πρωτάθλημα δεν θα κάνει τη διαφορά στη δική του «legacy». Ο Διαμαντίδης κατάφερε να γίνει Μύθος
Ενα άγαλμα έξω από το κλειστό των ολυμπιακών εγκαταστάσεων, όπως πολλών μεγάλων αστέρων του μπάσκετ, θα ήταν ο λιγότερος φόρος τιμής για αυτόν τον μεγάλο παίκτη. Διότι, όσα χρόνια κι αν περάσουν, «Το Πνεύμα» του Διαμαντίδη θα αποτελεί πηγή έμπνευσης για τις επόμενες γενιές και τους επίδοξους καλαθοσφαιριστές του μέλλοντος.
