Του Βασίλη Διαμαντάκη
Στις 27 Απριλίου του 1941, ανήμερα της Κυριακής των Βαΐων στις 8:00 το πρωί, τα ναζιστικά στρατεύματα του Γ’ Ράιχ εισέρχονται στην Αθήνα και μια σκοτεινή περίοδος 3,5 χρόνων κατοχής ξεκινά για την πρωτεύουσα αλλά και ολόκληρη την Ελλάδα. Παράλληλα ξεκινά και ένας άλλος οικονομικός εφιάλτης για ολόκληρο τον ελληνικό λαό.
Το κατοχικό δάνειο οι πολεμικές αποζημιώσεις και οι επανορθώσεις επαναφέρουν συνεχώς στο προσκήνιο το μεγαλύτερο κεφάλαιο στην ιστορία της Ελλάδας. Από τον Οκτώβριο του 1944, όταν αποχώρησαν οι Γερμανοί κατακτητές από τη χώρα μας, 72 χρόνια συμπληρώνονται φέτος κα το φλέγον αυτό ζήτημα παραμένει πιο επίκαιρο από ποτέ.
Το 1991 ο Ξενοφών Ζολώτας είχε αποκαλύψει ότι «ακόμα και ο ίδιος ο Χίτλερ όχι μόνο είχε αναγνωρίσει τα δάνεια του Γ’ Ράιχ από την Τράπεζα της Ελλάδος, αλλά είχε δώσει εντολή και είχε αρχίσει η διαδικασία εξόφλησής τους». Η Συμφωνία του Λονδίνου του 1953 είχε καταδείξει ότι οι συζητήσεις, μεταξύ του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή και του καγκελάριου της Δυτικής Γερμανίας Κόνραντ Αντενάουερ, είχαν λήξει αισίως. Με την καταβολή 20 εκατομμυρίων μάρκων από την πλευρά της Γερμανίας. Ουσιαστικά όμως δεν έληξε ποτέ για τις δυο χώρες. Ουδέποτε κυβέρνηση από το 1945 μέχρι σήμερα δεν διεκδίκησε με πυγμή και αποφασιστικότητα τις αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο.
Όλες αυτές τις δεκαετίες το επίσημο κράτος, βλέποντας διακριτικά την ανόρθωση της Γερμανίας, από το σχέδιο του Αμερικανού στρατηγού Τζορτζ Μάρσαλ, θεώρησε εσφαλμένα ότι δεν έπρεπε να σταθεί εμπόδιο. Το 1964 μάλιστα είχε συγκροτηθεί και επίσημα επιτροπή νομικών, η οποία είχε αποφανθεί ότι τα κατοχικά δάνεια αποτελούν υποχρεωτικό χρέος της Γερμανίας, ασχέτως με τις επανορθώσεις και τις πολεμικές αποζημιώσεις. Με την επανένωση της Γερμανίας το 1990, ελάχιστα ανακίνησαν το ζήτημα οι εκάστοτε πρωθυπουργοί. Το 2001 είναι η τελευταία φορά που η κυβέρνηση Σημίτη συγκρότησε μια επιτροπή. Το μόνο που έκανε ήταν να συντάξει ένα υπόμνημα που το επέδωσε στον καγκελάριο Γκέρχαρντ Σρέντερ.
Η Γερμανία από τον Α΄ και το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο υποχρεώθηκε να καταβάλει στις χώρες που κατέκτησε και λεηλάτησε υπέρογκα ποσά. Και το έπραξε στο ακέραιο σε όλες, εκτός από την Ελλάδα. Και αυτό γιατί με διάφορα νομικά τεχνάσματα προσπάθησε να διαφύγει, πότε λέγοντας για την ανοικοδόμησή της και άλλοτε αναφέροντας ότι δεν είναι πια ενιαίο κράτος μέχρι το 1990.
Η οικονομική βοήθεια που έχει λάβει η Ελλάδα από το 2010 από το Βερολίνο, εν μέσω της τεράστιας ευρωπαϊκής οικονομικής κρίσης, δεν αναιρεί στο ελάχιστο την ιστορική της υποχρέωση. Όπως με τα υπόλοιπα κράτη που αποζημιώθηκαν στο έπακρο, οφείλει για τη μεγάλη ιστορία και διαδρομή της να ξεκινήσει άμεσα κύκλο συζητήσεων για την οριστική επίλυσή του.
Ο ελληνικός λαός κατά τη διάρκεια της τριπλής κατοχής -Γερμανοί, Ιταλοί, Βούλγαροι- υπέφερε τα πάνδεινα. Από τους τρεις κατακτητές, οι Γερμανοί πάνω απ’ όλους ήταν αυτοί που συνέθλιψαν κυριολεκτικά όλη τη χώρα. Οι καταστροφές που άφησαν πίσω τους τα τριάμισι χρόνια κατοχής τους ήταν ανυπολόγιστες. Το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο που κατέβαλε η Ελλάδα αποτελεί ένα ιδιαίτερο και ξεχωριστό κεφάλαιο στη διεκδίκησή της. Εκτός από τις γενικές επανορθώσεις, τη λεηλασία των προσωπικών περιουσιών και τις πολεμικές αποζημιώσεις για τα ολοκαυτώματα των μαρτυρικών πόλεων και χωριών. Ο γερμανικός λαός το αναγνωρίζει έμπρακτα, σε μεγάλο βαθμό τα τελευταία χρόνια.
Οι Γερμανοί άφησαν αναλογικά σε σχέση με τον πληθυσμό και την έκταση της Ελλάδας ασύλληπτες καταστροφές και θηριωδίες, εγκαταλείποντας το ελληνικό έδαφος. Τις περισσότερες σε όλη την Ευρώπη. Έσπειραν ανείπωτες πληγές στον ελληνικό λαό, που δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε και να ξεχνάμε καθόλου. Σε συνδυασμό με τον εμφύλιο που ακολούθησε αμέσως μετά, βύθισαν τη χώρα σε ένα μεγάλο οικονομικό τέλμα για ολόκληρες δεκαετίες.
Η απόφαση του πρώην υπουργού Εθνικής Οικονομίας Χρήστου Σταϊκούρα μόλις το 2014 να συστήσει για πρώτη φορά ειδική επιτροπή υπό την έγκριση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, για τη διεκδίκηση του αναγκαστικού δανείου κατοχής, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα στοιχήματα της Ελλάδας.
Το τρίπτυχο -κατοχικό δάνειο, πολεμικές αποζημιώσεις, επανορθώσεις- αποτελεί το πιο ακανθώδες θέμα στη σύγχρονη ιστορία της χώρας, καθώς 77 χρόνια από την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και 71 από τη λήξη του, η Γερμανία, που εισέβαλε στην Ελλάδα στις 27 Απριλίου 1941 και αποχώρησε στις 11 Οκτωβρίου 1944, δεν έχει ακόμα μέχρι και σήμερα εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, για την καταβολή τους. Η Ελλάδα παραμένει ακόμα, τόσες δεκαετίες μετά, η μοναδική συμμετέχουσα χώρα στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο χωρίς να την έχει αποζημιώσει η Γερμανία.
Όσες μεταπολεμικές κυβερνήσεις και αν προσπάθησαν να θέσουν το ζήτημα επί τάπητος στη γερμανική πλευρά, προσέκρουσαν στο γεγονός ότι με τη Συμφωνία του Λονδίνου στις 27 Φεβρουαρίου 1953, η τότε Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας είχε καταβάλει στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή το ποσό των 115 εκατομμυρίων μάρκων.
Το γκρέμισμα του Τείχους του Βερολίνου τον Νοέμβριο του 1989, και η επανένωση της ενιαίας Γερμανίας πλέον το 1990, δείχνει να παραπέμπει οριστικά το κατοχικό δάνειο στις καλένδες. Ή μήπως όχι; Η επίσκεψη του προέδρου της Γερμανίας Γιόαχιμ Γκάουκ στο χωριό Λιγκιάδες Ιωαννίνων στις 7 Μαρτίου του 2014 και η δημόσια συγγνώμη του, απέναντι στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, δεν είναι ικανή για να επουλώσει τις ανείπωτες πληγές του έθνους μας.
Η υπόθεση του Διστόμου αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό μονοπάτι, που δείχνει το δρόμο για την οριστική επίλυση του προβλήματος. Το 1995 ένας άνθρωπος με τόλμη και όραμα, ο αείμνηστος δικηγόρος, ευρωβουλευτής και νομάρχης Βοιωτίας Γιάννης Σταμούλης, επιχειρεί κάτι μοναδικό στα ελληνικά χρονικά. Καταθέτει αγωγή στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Λιβαδειάς για τις αποζημιώσεις των συγγενών των θυμάτων του Διστόμου, με τα 218 σφαγιασθέντα θύματά του από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής. Ο πολύχρονος αγώνας του δικαιώνεται δικαστικά, το 1997. Το 2002 οι συγγενείς, με μπροστάρη τον Σταμούλη, ζητούν την κατάσχεση των περιουσιακών στοιχείων της Γερμανίας στην Ελλάδα. Ο υπουργός Δικαιοσύνης Μιχάλης Σταθόπουλος δεν δίνει όμως την άδεια, για την αναγκαστική εκτέλεσή τους.
Τα επίσημα στοιχεία που έχουν δοθεί από το υπουργείο Οικονομικών και το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους αναφέρουν ότι το ποσό του αναγκαστικού κατοχικού δανείου, μαζί με τους τόκους, αγγίζει το ιλιγγιώδες ποσό των 510 δισ. ευρώ. Με το εξωτερικό χρέος της χώρας μας να φτάνει περίπου τα 330 δισ., η Ελλάδα πρέπει επιτέλους να τολμήσει οριστικά και αμετάκλητα.
Καλείται η ίδια να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για άλλη μια φορά. Τα αποδεικτικά στοιχεία που υπάρχουν εναντίον της Γερμανίας είναι αδιάσειστα.
{source}
<iframe width=»560″ height=»315″ src=»https://www.youtube.com/embed/3qdj4Qr387A» frameborder=»0″ allowfullscreen></iframe>
{/source}
