Του Συμεών Σολταρίδη
Επίκαιρο το Ευαγγέλιο του Όρθρου της Μ. Τρίτης. Ομιλεί για υποκριτές που ενώ πρέπει να αναφερθούν και να ασχοληθούν με τα γεγονότα που άπτονται του νόμου, αυτοί τα εγκαταλείπουν και καταπιάνονται με δράσεις που γίνονται μόνο για το «θεαθήναι» και την «πολιτική πελατεία».
Θα μπορούσε εύκολα στη θέση «των Γραμματέων και Φαρισαίων» να τεθεί το «Ουαί υμίν πολιτικοί και πολιτευτές» και να σημειώσει ο λαός, αντί του Χριστού, «ὅτι ἀποδεκατοῦτε τὸ ἠδύοσμον καὶ τὸ ἄνηθον, καὶ τὸ κύμινον, καὶ ἀφήκατε τὰ βαρύτερα τοῦ νόμου, τὴν κρίσιν καὶ τὸ ἔλεον καὶ τὴν πίστιν· ταῦτα δὲ ἔδει ποιῆσαι κἀκεῖνα μὴ ἀφιέναι».
Και συνεχίζει ο λαός, αντί του Κυρίου, «Ὁδηγοὶ τυφλοί, οἱ διυλίζοντες τὸν κώνωπα, τὴν δὲ κάμηλον καταπίνοντες». Και δικαίως θα το έθετε ο λαός, αφού οι διοικούντες ασχολούνται με τα περιστασιακά και «καταπίνουν» τα σοβαρά, τα βλαβερά, τα επικίνδυνα και τα καταστροφικά. Ασχολούνται θεωρητικά με τα φορολογικά των εχόντων και εγκαταλείπουν την εφαρμογή του Νόμου και τα πράττουν εναντίον των μη εχόντων. Συζητούν και συνομιλούν και υποστηρίζουν επί μήνες και καταλήγουν να αποδέχονται εγκληματικές εφαρμογές, οδηγώντας τους πολίτες σε πολιτικές καταστάσεις αδιανόητες.
«Οὐαὶ ὑμῖν, Γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι καθαρίζετε τὸ ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ἐξ ἁρπαγῆς καὶ ἀδικίας. Φαρισαῖε τυφλέ, καθάρισον πρῶτον τὸ ἐντὸς τοῦπ οτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἵνα γένηται καὶ τὸ ἐκτὸς αὐτῶ καθαρόν», συνεχίζει ο λαός διά στόματος Κυρίου, ο οποίος με το δίκιο του χαρακτηρίζει την κυβέρνηση άδικη, η οποία ενδιαφέρεται για όλα όσα θα τη δικαιώσουν εσωκομματικά, παρουσιάζοντάς την ότι αδικείται, ενώ η αδικία βρίθει στο εσωτερικό της.
Και ο Χριστός συνεχίζει, όπως θα συνέχιζε ο λαός: «Οὐαὶ ὑμῖν, Γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας. Οὕτω καὶ ὑμεῖς, ἔξωθεν μὲν φαίνεσθε τοῖς ἀνθρώποις δίκαιοι, ἔσωθεν δὲ μεστοί ἐστε ὑποκρίσεως καὶ ἀνομίας».
Πραγματικά, γίνεται προσπάθεια από την κυβέρνηση να παρουσιασθεί η χώρα ευχάριστη, ικανή, δυναμική και απαιτητική, ενώ είναι ανίκανη οικονομικά, δυσάρεστη και ασταθής. Και το σημαντικότερο: προσπαθούν, οι κυβερνώντες, να φαίνονται δίκαιοι, ενώ είναι «υποκριτές» αφού μετά από ένα χρόνο οδηγούν και πάλι το λαό στην ίδια περίοδο, την προ ενός έτους Πασχαλινή περίοδο, με ταμεία άδεια, με το «τι μέλλει γενέσθαι» του λαού και ανυπαρξία πολιτικής εξόδου από την κρίση.
Πάρα ταύτα εύχομαι σε όλους Καλό Πάσχα και χρησιμοποιώντας την ευαγγελική λεκτική, «είθε ο Αναστάς Χριστός δώσει διέξοδο, επαγαθώ του λαού».
