Δικαιώθηκαν τελικά οι 27 γιατροί του πρώην ΕΟΠΥΥ που είχαν κάνει αγωγή για την απόλυση τους το 2014.
Το σκεπτικό της απόφασης περιγράφεται ακολούθως:
Σύμφωνα με την υπ’ αριθ. 356/2016 Απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, κατά τη διαδικασία των εργατικών διαφορών(αδημοσίευτη), το δικαστήριο έκανε δεκτή την αγωγή 27 γιατρών του πρώην ΕΟΠΥΥ, που απολύθηκαν με το ν. 4238/2014. Οι εν λόγω γιατροί υπηρετούσαν με σύμβαση ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, εξομοιούμενοι μισθολογικά με τους μονίμους υπαλλήλους του φορέα και, παράλληλα με την παροχή υπηρεσιών στον ΕΟΠΥΥ, ο νόμος τους παρείχε, δυνάμει του αρθρ. 5 παρ. 1 εδ. β’ του ν. 1204/1972, τη δυνατότητα να λειτουργούν ιδιωτικά ιατρεία και πράγματι είχαν διαμορφώσει την επαγγελματική τους σταδιοδρομία, τη φήμη και την πελατεία τους με βάση αυτό το καθεστώς, για 20 και πλέον έτη.
Με το νόμο 4238/2014 τα δεδομένα αυτά ανατράπηκαν άρδην και αιφνιδίως, καθώς κλήθηκαν εντός 7 ημερών να επιλέξουν είτε την άσκηση του ελευθερίου επαγγέλματος είτε την πλήρη και αποκλειστική απασχόλησή τους στις μονάδες του δημοσίου συστήματος υγείας.Εν προκειμένω, το δικαστήριο έκρινε ότι αφενός αν οι ενάγοντες αποφάσιζαν υπέρ της άσκησης του ελευθερίου επαγγέλματος θα έχαναν μια σημαντική πηγή εισοδήματος, εν μέσω οικονομικής κρίσης, χωρίς να έχουν στη διάθεσή τους ένα έστω και σύντομο χρονικό διάστημα να προσαρμόσουν τη ζωή τους, οικονομική, επαγγελματική, οικογενειακή, στις νέες συνθήκες, αφετέρου αν επέλεγαν τη θέση στο δημόσιο σύστημα υγείας και διέκοπταν την άσκηση του ελευθερίου επαγγέλματός τους, εκτός της αυτονόητης απώλειας του μισθού τους, θα βρισκόταν αντιμέτωποι με ποικίλες οικονομικές επιβαρύνσεις (την αχρήστευση μηχανολογικού εξοπλισμού, την αποζημίωση βοηθητικού προσωπικού τους, καταβολή μισθωμάτων λόγω λύσης της μίσθωσης). Σε κάθε περίπτωση, κατά την κρίση του δικαστηρίου, δεν υφίσταται κανένας λόγος υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος που να καθιστά απαγορευτική την πρόβλεψη μεταβατικών ρυθμίσεων για το ήδη υπηρετούν ιατρικό προσωπικό του ΕΟΠΥΥ.
Συνακόλουθα, το δικαστήριο έκρινε ότι η καταγγελία της σύμβασης εργασίας των εναγόντων γιατρών, η οποία επήλθε με τη θέση τους σε καθεστώς διαθεσιμότητας, είναι καταχρηστική και συνεπώς άκυρη,
