Του Συμεών Σολταρίδη
Δύο τεράστια προβλήματα αντιμετωπίζει σήμερα η κυβέρνηση: την αξιολόγηση και το προσφυγικό. Την αξιολόγηση που πρέπει να κλείσει μέχρι τον Ιούνιο και το προσφυγικό που πρέπει να λυθεί εν όψει της τουριστικής περιόδου, καθώς και για να προλάβει εξεγέρσεις των προσφύγων και μεταναστών, αλλά και των τοπικών κοινωνιών, με απρόβλεπτες διαστάσεις.
Να πάρουμε την αξιολόγηση. Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν έσχισε τα μνημόνια την επομένη των εκλογών του Ιανουαρίου του 2015, αλλά απεναντίας υπέγραψε και άλλα οδηγώντας τον ελληνικό λαό σε πλήρες αδιέξοδο. Για την κατάσταση αυτή δεν θα δικαιολογήσω την κυβέρνηση για τις αριστερές της εμμονές και για τα ιδεολογήματά της, τα οποία υποστήριζε στα μπαλκόνια και καφενεία, και δεν μπορούσε να πείσει τους δανειστές μας, αλλά θα την κατηγορήσω ότι με τον αριστερό της τσαμπουκά και τις χορευτικές της ικανότητες στον πεντοζάλη άφησε την κατάσταση να της ξεφύγει και πλέον να μην μπορεί να πείσει κανένα.
Κυρίως όμως θα τονίσω την ανικανότητά της να κυβερνήσει ένα λαό ο οποίος πίστεψε στην «πρώτη φορά Αριστερά» και ψήφισε τρεις φορές τον ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο ανέμενε «ως τον από μηχανής Θεό» για τα πάθη του. Δεν θα αναφερθώ σε αριθμούς και σε υποσχέσεις που δίνει η κυβέρνηση στους εταίρους γιατί δεν πείθει. Η κυβέρνηση «διαρρηγνύει τα ιμάτιά της» σχετικά με τις πρόσφατες αποκαλύψεις. Απορεί και εξίσταται για τις διαρροές. Διερωτώμαι για ποιες διαρροές, αφού όλα είναι γνωστά. Και το σημαντικότερο είναι ότι το ΔΝΤ σημειώνει πως «δεν εμπιστεύεται τη χώρα ή ακόμα καλύτερα την κυβέρνηση, η οποία άλλα λέει και άλλα κάνει».
Και γιατί να την πιστέψει, εξάλλου, αφού από την ημέρα της εκλογής της «πούλησε φούμαρα για μεταξωτές κορδέλες» στον ελληνικό λαό και ταυτόχρονα συνομιλούσε με τους εταίρους και το ΔΝΤ υποσχόμενη ότι θα υλοποιήσει τα υποσχεθέντα, ακολουθώντας την πάγια γνωστή τακτική όλων των ελληνικών κυβερνήσεων.
Και πάμε στο προσφυγικό. Ένα πρόβλημα που ήταν ορατό πριν από ένα χρόνο τουλάχιστον. Και αντί να προετοιμαστεί η κυβέρνηση με κέντρα καταγραφής, διαπίστευσης και ταυτοποίησης, με κέντρα φιλοξενίας, ακούγαμε την κυβέρνηση να καλεί τους πρόσφυγες και την κυρα-Τασία να δηλώνει ευθαρσώς ότι οι πρόσφυγες και μετανάστες «λιάζονται» κάτω από τον αττικό ουρανό, ενώ τον Πάνο Καμμένο να δηλώνει εθνικά υπερήφανος που στα νησιά δεν θα παραμένει κανένας.
Η κυβέρνηση χωρίς κανένα σχέδιο, χωρίς κανένα αποτέλεσμα αντιμετώπισε την προσφυγική κρίση ανεύθυνα και με επιπολαιότητα. Περισσότερο ασχολήθηκαν υπεύθυνα οι ΜΚΟ και οι απλοί πολίτες, παρά το κράτος το οποίο συνήθως απουσίαζε. Βέβαια δεν έλειπαν οι κατά καιρούς βερμπαλισμοί των κυβερνητικών στελεχών οι οποίοι υποβίβαζαν την νοημοσύνη των πολιτών. Άλλος αναφέρονταν σε «τιμητική Ειδομένη», άλλος σε « Χίλτον» και άλλος υποτιμητικά μιλούσε για «Νταχάου».
Με αυτά και με τα άλλα πέρασε όμως ο καιρός και η κυβέρνηση ροκάνιζε το χρόνο, ελπίζοντας ότι το προσφυγικό θα βοηθήσει στη μείωση ή σε καλύτερες ρυθμίσεις του χρέους. Για δεύτερη φορά όμως έπεσε έξω, όπως είχε γίνει την περίοδο της πρώτης εκλογής της που ροκάνισε ένα οκτάμηνο, το οποίο ο ελληνικός λαός το πλήρωσε πολύ ακριβά. Και ο χρόνος πέρασε. Οι μοναδικοί που στήριζαν τους πρόσφυγες και μετανάστες, που διακατέχονταν από αισθήματα ανθρωπισμού ήταν οι πολίτες που στήριζαν με κάθε τρόπο, ενώ οι Συριζαίοι μιλούσαν για «πολιτισμένη Ελλάδα και απάνθρωπη Ευρώπη». Απέφευγαν να αναφερθούν στα αίτια του φαινομένου για να μην υποχρεωθούν να κατηγορήσουν «εαυτούς».
Και πέρασε ο χρόνος. Τώρα η κυβέρνηση αντιμετωπίζει μια εκρηκτική κατάσταση με συγκρούσεις μεταξύ προσφύγων και μεταναστών, στάση κατά της κυβερνητικής απραξίας ή πολιτικής και υποχρεώνεται από φιλική να παρουσιαστεί «εχθρική», αφού πρέπει να τους επιστρέψει πίσω ή να τους φιλοξενήσει σε κέντρα φιλοξενίας φρουρούμενους. Οπότε και παύουν οι… αριστερές αρχές. Καταπατά ανθρώπινα δικαιώματα και οδηγεί τους Έλληνες πολίτες να στραφούν κατά των ανθρώπων αυτών και από φιλόξενοι να μετατραπούν σε αφιλόξενοι. Και όλα αυτά γιατί η πολιτική της κυβέρνησης, ήταν πολιτική-απολίτικη.
Αξιολόγηση και προσφυγικό είναι τα αγκάθια της κυβερνητικής πολιτικής. Αναζητούνται καθημερινά άλλα θέματα, όπως διαφθορά, μίζες, λίστες, διαρροές, υποκλοπές κ.ά., για να καλύψουν την πραγματικότητα και αλήθεια, αλλά δεν μπορούν αφού η κυβέρνηση ακόμη δεν έμαθε να κυβερνά και νομίζει ότι βρίσκεται ακόμη στα έδρανα της αντιπολίτευσης. Τελικά ο προβληματισμός είναι ένας. Τα δύο αυτά ζητήματα θα οδηγήσουν την κυβέρνηση σε εκλογές ή σε ανασχηματισμό εκ βάθρων;
