Ευτυχώς γλιτώσαμε τα χειρότερα… σ’ έναν τελικό όπου οι υπεράριθμοι οπαδοί του Άρη στην εξέδρα μετέτρεψαν τη γιορτή του μπάσκετ σε παρωδία. Οι «πράσινοι», που ενώ προς στιγμήν αποσύρθηκαν από το παρκέ έπειτα από απόφαση των διαιτητών, δεν… μάσησαν από την «κρυάδα», επέστρεψαν και σήκωσαν άλλη μία κούπα.
Αυτό είναι το πρώτο τρόπαιο στην εποχή του Τσάβι Πασκουάλ στον πάγκο του Παναθηναϊκού, αλλά και το έκτο διαδοχικό και παράλληλα 18ο συνολικά.
Από την άλλη οι Αρειανοί από τον Λάσκαρη μέχρι τον τελευταίο που συμμετείχε σε αυτό το πάρτι «κουτοπονηριάς» αδίκησαν τον ίδιο τους το σύλλογο, την Ιστορία και τη βαριά φανέλα που κουβαλάνε. Κι απέδειξαν ότι παίζει πάντα ρόλο αυτός που είναι στο τιμόνι..
Κατά σύμπτωση ήμουν παρών στη Λαμία όταν οι Αρειανοί, επιδεικνύοντας απίστευτη λεβεντιά και ψυχραιμία, εκκένωσαν το γήπεδο πληρώνοντας εν πολλοίς τα αίσχη των οπαδών του Ολυμπιακού…
Κι είναι απορίας άξιο πώς οι οπαδοί της ίδιας ομάδας και μάλιστα στην έδρα τους πήγαν ακριβώς στο άλλο άκρο, μπαίνοντας ακόμη και με ντου στο γήπεδο, το οποίο και στο τέλος έκαναν γυαλιά-καρφιά. Κρίμα!
Αγωνιστικά, το «τριφύλλι» έφτασε να προηγείται ακόμα και με 17 πόντους (54-37). Σε εκείνο το σημείο η ομάδα του Πρίφτη επιχείρησε το επικό comeback, μείωσε ακόμα και στους τέσσερις (58-54), ωστόσο στα κρίσιμα λεπτά μίλησε η «φανέλα» και το πάθος των παικτών του Παναθηναϊκού που είχαν σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού το πάνω χέρι… καθώς είχαν διαβάσει καλά το παιχνίδι.
Μεγάλη και αρχηγική εμφάνιση από τον Καλάθη, ο οποίος σταμάτησε στους 15 πόντους, 18 έβαλε ο Φελντέιν με κρίσιμα καλάθια (αν και είχε 1/6 από τα 6,75), συνέβαλε καθοριστικά ο Φώτσης σε άμυνα και ριμπάουντ, έδωσαν μάχες οι Σίνγκλετον-Γκάμπριελ, έδωσε πολύτιμες βοήθειες στην τρίτη περίοδο ο Τζεντίλε. Από πλευράς ηττημένων, που έμειναν στα οκτώ Κύπελλα, 20 είχε ο Κάμινγκς και 12 ο Τζένκινς.
