Του Συμεών Σολταρίδη
Ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν αποδεικνύεται ο ισχυρότερος ηγέτης στην γείτονα από την εποχή του Κεμάλ Ατατούρκ, αφού παρά τις εσωτερικές και εξωτερικές αντιδράσεις και τα πολιτικά παιχνίδια που έχουν στηθεί, στην πραγματικότητα παραμένει αλώβητος, παρά την ελάχιστη μείωση των ποσοστών του κυβερνώντος κόμματος.
Από τη νικηφόρα εκλογή του, το 2002 μέχρι σήμερα, κρατάει τα ποσοστά του ενώ έχει χάσει τα ποσοστά της εξουσίας, η οποία έχει την φθορά και τα λάθη.
Σαν ΑΚP διατηρεί το 44.33% της αρχικής εκλογικής του δύναμης, ενώ σαν συμμαχία μετά τις προεδρικές εκλογές με το ακραίο κόμμα MHP που έλαβε στις τοπικές εκλογές 7. 31% , διατηρεί το 51.63% του συνόλου των Τούρκων ψηφοφόρων.
Σε αντίθεση με το CHP, που βρίσκεται επί χρόνια στην αξιωματική αντιπολίτευση, που έλαβε πρόσφατα 30.12% και με το ΙP που έλαβε 7.45%, έλαβαν συνολικά 37.57%. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονιστεί και η μείωση των ποσοστών των Κούρδων, οι οποίοι έλαβαν 4.24% και βρέθηκαν απέναντι στον συνασπισμό του Τούρκου Προέδρου.
Πριν όμως οι διάφοροι αναλυτές παρουσιάσουν τις αναλύσεις και απόψεις τους, θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους ορισμένες πτυχές της Τουρκικής πολιτικής και της νέας Τουρκίας που επιχειρεί να δημιουργήσει ο Ταγίπ Ερντογάν.
1) Η Τουρκία, από την ίδρυση της ανήκει στην Δύση. Από ιδρύσεως της βασίζεται σε συντηρητικά και εθνικιστικά πρότυπα, κυρίως Αμερικανικά και αποδέχονταν πάντα τις Αμερικανικές συμβουλές. Οι δομές του κράτους και το οργανόγραμμα της πάντα Αμερικανικά, ενώ το προεδρικό μοντέλο διακυβέρνησης της χώρας τώρα πλέον υπερατλαντικό.
2) Με την διαφορά ότι ο νυν πρόεδρος της χώρας υπερασπίστηκε σε αντίθεση με προηγούμενους του, τα συμφέροντα της χώρας και του λαού του, σε βαθμό που δημιούργησε εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς.
3) Και πάλι με βάση τα Αμερικανικά πρότυπα, ίδρυσε την συμμαχία των Ρεμπουπλικάνων με το MHP , ενώ υποχρέωσε την αξιωματική αντιπολίτευση να συσπειρωθεί στην συμμαχία των Δημοκρατικών με το κόμμα ΙP , της Μεράλ Ακσενέρ, δεινής εθνικίστριας, η οποία δεν κατόρθωσε να εκλέξει Δήμαρχο, με αποτέλεσμα να αρχίσουν οι παραιτήσεις από το κόμμα της.
4) Η άνοδος του κυβερνώντος Κόμματος, του κ. Ερντογάν, έκανε πολλές κυβερνήσεις να στραφούν εναντίον του, να «εργάζονται» εναντίον του, με αποκορύφωμα το Γκιουλενικό πραξικόπημα, το οποίο όπως φάνηκε τα νήματα του κινούνταν από πτέρυγα Αμερικανικών υπηρεσιών, αλλά δεν απέφερε τα αποτελέσματα που ανέμεναν.
5) Αυτή η αντι-ερντογανική πολιτική πολλών, έκανε την Αγκυρα να συντηρικοποιηθεί περισσότερο, να αναπτύξει θρησκευτικές καταβολές και να αναπτύξει την οικονομία της Ανατολής , με επακόλουθο σήμερα στην γείτονα να υφίστανται δύο ισχυροί οικονομικοί πόλοι στην Τουρκική οικονομία. Η μία η TUSIAT και η άλλη η MUSIAT, δηλαδή οι « Τούρκοι επιχειρηματίες και βιομήχανοι» και οι άλλοι οι «Μουσουλμάνοι επιχειρηματίες και βιομήχανοι».
6) Επί πλέον να υπάρξει ένα ξεκαθάρισμα του κράτους, κυρίως από τους οπαδούς του Γκιουλέν, οι οποίοι ασκούσαν πολιτική φιλογκιουλενική . Έτσι δημιουργήθηκε ο κρατικός αυταρχισμός, που ήταν όμως αναγκαίος, κυρίως έναντι όλων αυτών που απεργάζονταν το κράτος.
7) Με την διαφορά ότι η οικονομική πολιτική, αν και λέγεται ότι είναι ξύλινη, ενισχύθηκε και τα έργα που έγιναν θα μπορούσαν πολλές χώρες να τα οραματίζονται.
8) Οι αλλαγές και οι μετασχηματισμοί στην Τουρκική οικονομία θα συνεχιστούν. Με φυσικές συνέπειες στον λαό ο οποίος , παρά τα έργα, τις υποδομές, θα συνεχίσει να σφίγγει το ζουνάρι.
9) Οι επόμενες εκλογές θα γίνουν τον Ιούνιο του 2023, οπότε και θα εορταστούν τα 100 χρόνια ίδρυσης της Τουρκικής Δημοκρατίας. Με βάση τις δηλώσεις, σε βάθος χρόνου, η κυβερνώσα συμμαχία θα εργαστεί, κυρίως στον οικονομικό τομέα ανόρθωσης του κράτους, και θα ομαλοποιηθεί το Δημοκρατικό πολιτικό σύστημα. Ας μην ξεχνάμε ότι το ιστορικό παρελθόν του Τουρκικού κράτους μπορεί να βασίζεται στην μακραίωνη Οθωμανική αυτοκρατορία , η ίδρυση του όμως μετρά από το 1923 και τα τελευταία χρόνια της διακυβέρνησης ΑΚP είναι από τα δημοκρατικότερα όσο και αν δεν αρέσει σε πολλούς.
10) Η αξιωματική αντιπολίτευση του κ. Κιλιτσντάρογλου μάλλον δεν αποδέχεται νέες πολιτικές προσωπικότητες και περιχαρακώνεται πίσω από το παλαιό κομματικό καθεστώς με τον φόβο μην και «εκπαραθυρωθεί» από τους νέους πολιτικούς του κόμματος που ανεβάζουν τα ποσοστά της αντιπολίτευσης.
11) Δύσκολη η ανάγνωση των Τουρκικών μηνυμάτων και αναλύσεων. Ευτυχώς που υπάρχουν και κάποιοι νέοι επιστήμονες που διδάσκουν στην γείτονα και αποκτώντας κάποια εμπειρία και ανάγνωση εκ του σύνεγγυς μας μεταφέρουν κάποιες αλήθειες. Και είναι αλήθεια ότι δεν διαβάζουν δελτία Tύπου Ελληνικών ή ξένων ανταποκρίσεων , οπότε βρισκόμαστε κάπως κοντά στην υποκειμενική/αντικειμενική αλήθεια.
12) Ας αναλύσουν λοιπόν οι πολιτικοί αναλυτές με βάση αυτά τα λίγα , ώστε να αγγίξουν την αλήθεια και να τοποθετηθούν όχι στο επιθυμητό μας, αλλά στο υπάρχων. Τότε θα κατορθώσουμε να βελτιώσουμε πολλά από αυτά που μας βαρύνουν.
