Του Πάνου Τσούμα
Ο αντιφατικός, τα μάλα, ρεμπέτικος στίχος αποδίδει στο ακέραιο το (Τ)ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συναίσθημα ευδαιμονίας, εν όψει της (υπο)δόσης που (ανα)ζωογονεί την εξουσιαστική… μαστούρα!
«Βαδίζω και παραμιλώ/μ’αυτή τη συμφορά μου/χωρίσαμε και έχω βρει/ο δόλιος τη χαρά μου», λέει ο στίχος.
Και τα, (υπερ)μνημονιακά πλέον, (Τ)ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πλάσματα τον κάνουν ζεϊμπεκο-καντάδα στον άλλο εαυτό τους, τον… (υπερ)μνημονιοσκίστη!
Και να γυροβολιές η Γεροβασίλη, και δώσ΄ του παλαμάκια ο Παππάς, αβέρτα γαρδένιες ο Τσίπρας, δώσε σαμπάνιες ο Καμμένος… και το μαγαζί ντουμάνι από… ανακουφιστικά αέρια σάπιας πολιτικολογίας.
…Θόδωρος, Γεράσιμος, Μάνος… Σόιμπλε!
Όπως όλοι, «ντουμάνιασα» κι εγώ οπότε, να μπροστά μου τα… φαντάσματα!
Ήταν πολλά, θα αναφέρω τέσσερα μόνο: Μάνος Χατζιδάκις, Θόδωρος Αγγελόπουλος, Γεράσιμος Κακλαμάνης*, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
– Στην ταινία «Το βλέμμα του Οδυσσέα» ο Θόδωρος, μέσω Θανάση Βέγγου, αναφέρει: «Η Ελλάδα πεθαίνει. Πεθαίνουμε σα λαός…».
– Την ίδια εποχή (1995) ο Γεράσιμος αποφαίνεται παρόμοια: «Η Ελλάδα», είπε, «των σκοτεινών επών και των ανόητων “εθνικών γιορτών” τέλειωσε αμετάκλητα…». Πρότεινε δε να αναλάβει τον τόπο (σαν μνημείο ελληνισμού) κάποιος διεθνής οργανισμός.
– Ανατρεπτικός πάντα ο Μάνος,το είπε κάπως ανάποδα: «Εφόσον η Ελλάδα δεν πεθαίνει ποτέ, πάει να πει πως και ποτέ δεν θα αναστηθεί».
– Τεχνοκράτης ο Σόιμπλε, επόμενο είναι να το αποτιμήσει λογιστικά: «Η Ελλάδα είναι ένα αποτυχημένο κράτος» διεμήνυσε.
Ήταν εκεί και ο Κώστας Τριπολίτης και ο Παναγιώτης Κονδύλης αλλά προσώρας ας βολευτεί η σήψη μας μ’ αυτά.
* Ιδιόρρυθμος (;) διανοητής (1940-2003) από τη Λευκάδα που διώχθηκε επί χούντας αλλά το κράτησε για τον εαυτό του.
