Του Πάνου Τσούμα
ΟΤΑΝ, στο τέλος της προηγούμενης ματαιοπονίας: «Η ηλιθιότητα ως αναισθητικό και ασύμμετρη απειλή», υποσχόμουν να επανέλθω στο θέμα, κάπως αλλιώς το είχα σχεδιάσει. Προέκυψε όμως η επίσημη «κατραπακιά» του διοικητή της ΤτΕ Γιάννη Στουρνάρα και οι, ένεκα αυτής, νέες Βαρουφάκειες μπαλαφάρες, οπότε η χαοτική μου ιδιοσυγκρασία εξετράπη προς άλλες κατευθύνσεις.
ΚΑΘΟΤΙ εμπειρικά τεκμηριωμένο ποιος ο Στουρνάρας και… ποίος ο Βαρουφάκης, θεωρώ χάσιμο χρόνου να ασχοληθώ με το ποιος πατάει στη γη και… ποίος αιθεροβατεί ιππεύοντας κάλαμο (υπερ)ιδιωτικής (αυτ)απάτης. Ως αυτονόητο το προσπερνώ.
ΑΞΙΟΠΟΙΩ τη σύντομη αντιπαράθεση των πολύ διακριτών δειγμάτων χαλιναγωγημένης* ευφυΐας και ξεκαπίστρωτης ιδιωτείας** για λόγο διαφορετικό.
Για να αναδείξω, συγκεκριμένα, μια «κρυφή» διάσταση του προβλήματος που αντιμετωπίζει ο τόπος αφότου ανακοινώθηκε επίσημα η χρεοκοπία τού κράτους.
(ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ραγδαία επιδεινούμενης χρεοκοπίας βρισκόμαστε, ας μην υπάρχουν αυταπάτες. Κι αυτό δεν αλλάζει, με το ότι οι δανειστές, για δικούς τους λόγους, μας επιτρέπουν να σαπίζουμε μισοπεθαμένοι στην εντατική. Ίσα ίσα το κάνει χειρότερο, όσο εμείς αιθεροβατούμε εισπνέοντας χορτοκαπνούς, περί «ισχυρών που μας επιβουλεύονται», προερχόμενους από ΖερβοΔεξοΦασιστικές… πίπες!).
__«ΠΟΛΕΜΙΚΗ» ονομάζεται η διάσταση που εννοώ. Και δεν είναι δική μου εφεύρεση. Είναι κατά πρώτον του Ηράκλειτου («πόλεμος πατήρ πάντων εστί») και κατά δεύτερον του Κλαούζεβιτς («πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα», άρα και το αντίθετο συμπληρώνω εγώ).
ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ περισσότερο κατανοητό τι εννοώ, θα το θέσω ερωτηματικά: έπρεπε ή όχι η εκ Καστελόριζου επισημοποίηση της κρατικής χρεοκοπίας να αναγνωστεί σαν έναρξη «πολέμου» και μάλιστα απροσδιόριστης διάρκειας;
ΚΑΤΑ την ταπεινή μου άποψη αυτό ήταν πρώτιστο καθήκον για την τότε κυβέρνηση(!). Καθήκον να συνταχθούν μ’ αυτή την άποψη, προλαβαίνοντας ακόμα και την κυβέρνηση, είχαν επίσης και τα κόμματα που εμπιστεύονται, υποτίθεται, την αστική δημοκρατία, την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και τον, από συστάσεως του κράτους, γεωπολιτικό της προσανατολισμό.
ΑΝΤΙ τέτοιας ανάγνωσης και συνακόλουθα ήχησης πολεμικού συναγερμού εναντίον του, αποδεδειγμένα επικίνδυνου σε ανάλογες κρίσεις, κακού μας εαυτού, μάλλον το εντελώς αντίθετο συνέβη.
ΠΛΗΝ ελαχίστων εξαιρέσεων*** «επιτελάρχες» και «αξιωματικοί» του «τακτικού» πολιτικού στρατεύματος (ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.) εξέλαβαν την πλήρη κατάρρευση στο μέτωπο της οικονομίας σαν επιπόλαιο μεθοριακό επεισόδιο μεταξύ συνοροφυλάκων. Για να το πω και διαφορετικά: άκουσαν το τσουνάμι βουητό σαν θερινού κύματος… παφλασμό!
ΤΟ ΠΡΟΦΑΝΕΣ, ότι το οικονομικό τσουνάμι θα συμπαρέσυρε τα πάντα και τους πάντες, αν άμεσα δεν νομοθετούνταν μέτρα ενεργητικής άμυνας, το πέρασαν στο ντούκου. (Η «ενεργητική άμυνα» σε τέτοιες καταστάσεις συνεπάγεται: α) Αποφασιστικότητα και όχι παιδικό κρυφτούλι με… ναι μεν αλλά! β) Θυσιαστικές μεν αλλά αναγκαίες κινήσεις συντεταγμένης οπισθοχώρησης, σταθεροποίησης και ανασυγκρότησης με στόχο την αντεπίθεση. γ) Πειστικότητα, πάνω απ’ όλα, για την αναλογικότητα στον καταμερισμό των θυσιών και την αντιμετώπιση των απωλειών).
ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ οι αρχηγοί, τα επιτελεία τους και οι βουλευτές τού «τακτικού… στρατεύματος» συμπεριφέρθηκαν σε καιρό πολέμου σαν ιδιώτες «του κερατά»!
ΔΕΙΛΟΙ και πλαδαροί καθηλώθηκαν, από τις μαμμόθρεπτες ντουντούκες των λούμπεν «άτακτων», σε απραξία και όχι μόνο. Με την ιδιοτελώς ενδοτική στο λαϊκισμό συμπεριφορά τους, επέτρεψαν σε κρίσιμο κομμάτι του λούμπεν λαοπολτού να πιστεύει ότι τα κεκτημένα της φαυλότητας μπορούν να διατηρηθούν στο διηνεκές άνευ πόνου και μόχθου.
ΕΙΝΑΙ συνεπώς η ιδιωτεία των «τακτικών» κατεξοχήν υπεύθυνη για το «άτακτο» τσούρμο που έδεσε τη χώρα χειροπόδαρα, με μοναδική επιδίωξη να απολαύσει όσο περισσότερο γίνεται το εξουσιαστικό γλειφιτζούρι.
__ ΙΔΙΩΤΕΣ σε καιρό πολέμου λοιπόν οι «τακτικοί» -εν πολλοίς λούμπεν κι αυτοί, ιδιώτες «στη νιοστή» οι «άτακτοι» που τους διαδέχτηκαν, ο τόπος πάει κατά διαόλου και το ερώτημα τίθεται αυτοδίκαια: «οι πολίτες τι κάνουν;». Εδώ νομίζω πως η πιο εύστοχη απάντηση που μπορεί να δοθεί είναι η παραδοσιακή: «Μην είδατε τον Παναή!»
* Κυκλοφορεί και «αχαλίνωτη» ευφυΐα. Η οποία συνήθως κάνει κακό στο φορέα της. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Βενιζέλος. Όταν το κατάλαβε ο Βαγγέλης και προσπάθησε να χαλιναγωγηθεί, ήταν αργά.
** Εκ του αρχαίου «ιδιώτης» (ηλίθιος). Σαν δάνειο πέρασε και διατηρείται στην αγγλική (idiot).
*** Ευ. Βενιζέλος, Ντ. Μπακογιάννη από τους ενεργούς, Αλ. Παπαδόπουλος, Στ. Μάνος από τους, ένεκα λαϊκισμού, παροπλισμένους.
