Όταν πριν από λίγες μέρες η Dea Basori, 23 ετών, φοιτήτρια οδοντιατρικής στην Τζακάρτα, δημιούργησε στο λογαριασμό της στο Facebook ένα φωτογραφικό άλμπουμ με τίτλο «Η Κουλτούρα των Πραγματικών Ινδονήσιων Γυναικών», δεν φαντάστηκε ότι «δεν ακολουθούσε τα Πρότυπα της Κοινότητας» του κοινωνικού δικτύου.
Το φωτογραφικό της άλμπουμ περιλάμβανε ιστορικές φωτογραφίες γυναικών με παραδοσιακές φορεσιές, κάποιες μάλιστα από τα μέσα του 1900. Όπως έγραψε η νεαρή φοιτήτρια στο μπλογκ της, αν και παλιές και σε κακή κατάσταση, οι εικόνες αυτές αποκαλύπτουν «μια πολύτιμη πλευρά της ινδονησιακής ιστορίας». Κάλεσε μάλιστα κι άλλους να βοηθήσουν, ψάχνοντας εικόνες γυναικών που ντύνονταν βάσει της κουλτούρας και των εθίμων της φυλής τους, «πριν η λεγόμενη «λογοκρισία» κάνει την εμφάνισή της».
Ποιο ήταν το πρόβλημα; Η ινδονησιακή κουλτούρα ήταν ελάχιστα συνεσταλμένη απέναντι… στη ρώγα! Η Ινδονησία δεν φοβόταν τη ρώγα πριν από έναν αιώνα, το Facebook τη φοβάται σήμερα (πολύ «μπροστά»…).
Η νεαρή Dea είδε το λογαριασμό της να μπλοκάρεται (σιγά το bullying, αλλά και πάλι) και έλαβε το εξής μήνυμα από το κοινωνικό δίκτυο «αυτοπροσώπως»: «Όταν μπήκατε στο Facebook, συμφωνήσατε να ακολουθήσετε τα Πρότυπα της Κοινότητας του Facebook. Ο λογαριασμός σας έχει απενεργοποιηθεί επειδή δεν ακολουθήσατε αυτά τα πρότυπα». (Σημείωση: τα κεφαλαία δεν είναι δικά μου, το Fb δίνει μεγάλη σημασία στα Πρότυπά του).
Η απάντηση δεν ήρθε ξεροσφύρι. Ήρθε με παραδείγματα κάποιων από τις «προσβλητικές» φωτογραφίες που η Dea Basori είχε ποστάρει. Δείτε και προσβληθείτε με την ησυχία σας:
Το Facebook προχωρά σε εκκαθάριση φωτογραφιών γυναικείων θηλών εδώ και χρόνια. Η πολιτική του αυτή πυροδοτεί διαμαρτυρίες γυναικών που θηλάζουν, ήδη από το 2007. (Η απορία τού γιατί μια γυναίκα που θηλάζει επιθυμεί να αναρτήσει αυτή τη φωτογραφία στο ίντερνετ μπορεί να είναι εύλογη, αλλά σίγουρα είναι μια άλλη ιστορία). Η διαμάχη έδωσε πνοή στην καμπάνια #FreetheNipple και στάθηκε η έμπνευση για ένα καλλιτεχνικό πρότζεκτ στο οποίο ο δημιουργός αντικαθιστά γυναικείες θηλές με ανδρικές σε γυμνές φωτογραφίες.
Η απορία της Dea είναι απλή: «Πώς θεωρείται σεξουαλικά άσεμνο να ανεβάζει κανείς φωτογραφίες Ινδονήσιων γυναικών της παλιάς κοινωνίας, όταν η φωτογραφία τραβήχτηκε κατά τη φυσιολογική καθημερινή ζωή τους;». Χαρακτήρισε το μπλοκάρισμα του λογαριασμού της «εκφοβισμό» και σχολίασε ότι η σημερινή κοινωνία γίνεται «όλο και πιο ακραία και ριζοσπαστική απέναντι σε συγκεκριμένα ζητήματα, από την κουλτούρα, μέχρι τα δικαιώματα της γυναίκας».
Ε, λοιπόν, δεν χρειάζεται τόση ανάλυση. Δίκιο έχει, αλλά δεν χρειάζεται τόση ανάλυση… Αυτό το άρθρο δεν πρωτοτυπεί και σίγουρα δεν θα ανακαλύψει την πυρίτιδα. Θέλει απλά να επαναλάβει το αυτονόητο: Μέτρο! Οι αρχαίοι ημών το έλεγαν «μέση οδό», ο λαός το λέει «κάνε κράτει». Όταν το Maraki Peristeri ανεβάζει φωτογραφίες με τις ρώγες έξω, εντάξει, όλοι θα καταλάβουν και το μπλοκάρισμα και το -ευγενέστατο στα λόγια, αγενέστατο στο περιεχόμενο- μήνυμα του Facebook. Αλλά αν δεν μπορούν οι ευφυείς άνθρωποι που εργάζονται εκεί μέσα να δουν τη διαφορά μεταξύ των δύο περιπτώσεων και να διακρίνουν τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ πορνογραφίας και κουλτούρας/πολιτισμού/τέχνης/πολιτικής δήλωσης… ε, μάλλον δεν είναι και τόσο γατόνια.
