Του Συμεών Σολταρίδη
Η περιοχή μας «ζεσταίνεται» γεωπολιτικά, οι πολιτικές των συμφερόντων είναι δυναμικές και επ΄ ωφελεία των δυνάμεων που κινούνται στην περιοχή, η κατάσταση πλέον παρουσιάζεται ανεξέλεγκτη, κρούονται συνεχώς οι καμπάνες σε «ώτα μη ακουόντων», η χώρα αποδυναμώνεται, έχει καταστραφεί και αποσαθρώνεται, ενώ στο πίσω μέρος του μυαλού της η κυβέρνηση έχει, όπως φαίνεται, την πολιτική στροφή προς άλλα κέντρα που τη γλυκοκοιτάζουν.
Αποδυναμωμένη η κυβέρνηση Σύριζα-Ανελ δεν μπορεί να ακολουθήσει τα γινόμενα και τα παρακολουθεί «εκ του μακρόθεν». Τα σχετικά υπουργεία «τηρούν σιγήν ιχθύος» και η πάντα χαμογελαστή κυβερνητική εκπρόσωπος βλέπει παντού επιτυχίες.
Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, η κυβέρνηση δεν κλείνει τη συμφωνία, ο λαός πληρώνει τις καθυστερήσεις, δημιουργεί αντιπάλους και χάνει τους φιλικά προσκείμενους εταίρους της. Κάνει δηλώσεις νίκης και αποκρύπτει την ήττα της, μέσω των ΜΜΕ που ελέγχει. «Σε όλα φταίνε οι άλλοι» δηλώνει, χωρίς καμιά αίσθηση αυτοκριτικής. Στα εσωτερικά ζητήματα «φταίει» η αντιπολίτευση, στα εξωτερικά οι όμορες χώρες, οι δανειστές και όλοι που πλέον δεν υπολογίζουν την κυβέρνηση σαν υπεύθυνο συνομιλητή.
Αγκυλωμένη στις ιδεοληψίες της θεωρεί τους πάντες «εχθρούς». Καθηλωμένη στο θώκο της, υποχρεώνει τους βουλευτές της να ψηφίσουν όλα τα επώδυνα μέτρα που θα φέρει στη Βουλή, χωρίς καν να την ενδιαφέρουν οι πολίτες και η χώρα. Σε «καθεστηκυία τάξη» μετατράπηκε «η πρώτη φορά αριστερά», η οποία ακολουθεί τον επικίνδυνο «χαβά» της. Ένας «χαβάς» που δεν μοιάζει όμως ούτε με πεντοζάλη ούτε με καρσιλαμά. Είναι επικίνδυνος γιατί σχετίζεται με τη χώρα.
Οι πολίτες είναι υπερχρεωμένοι, χωρίς έσοδα, άνεργοι και χωρίς μέλλον. Οι νέοι εγκαταλείπουν τη γενέθλια γη και ξενιτεύονται, γιατί η ιδεολογία και οι τακτικισμοί της κυβέρνησης υπερτερούν των συμφερόντων της χώρας.
Φαίνεται ότι ο Αλέξης Τσίπρας, πιστός στις ιδεοληψίες και στα κομματικά του συμφέροντα, δεν κατάλαβε ότι οι εποχές έχουν αλλάξει και ότι οι πολιτικές υλοποιούνται πλέον διαφορετικά και όχι με το παλιό σύστημα, το πελατειακό ή των υποσχέσεων. Το κράτος υπηρετεί το κόμμα και όχι τους πολίτες. Ακολουθεί την ίδια πολιτική την οποία κατηγορούσε και καταδίκαζε. Δεν τη μετατρέπει όμως αφού τον ικανοποιεί πολιτικά και με το σύστημα αυτό ελέγχει το κόμμα και τους βουλευτές του.
Η ακολουθούμενη πολιτική της κυβέρνησης είναι πασιφανώς αποτυχημένη και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε πλήρη καταστροφή της χώρας. Μια καταστροφή χειρότερη της μεταπολεμικής εποχής. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπόρεσε να φανεί σαν «ο από μηχανής Θεός» ή όπως «ο αναμενόμενος Μεσσίας».
Το χειρότερο δε όλων είναι ότι δεν ακούει, δεν κατανοεί τους κινδύνους, δεν έχει καλούς συμβούλους που να βλέπουν και να κατανοούν τα τεκταινόμενα με την πραγματική τους διάσταση, αλλά τα ερμηνεύουν κατά το δοκούν. Είναι θεωρητικοί και δεν τα συνδυάζουν με την πρακτική. Και το χειρότερο, δεν γνωρίζουν τη διπλωματία ούτε τον υποτιθέμενο αντίπαλο για να χειριστούν ανάλογα τα οικονομικά, πολιτιστικά, θρησκευτικά ή πολιτικά ζητήματα. Απλά σχεδιάζουν στο «γόνατο». Δηλαδή πολιτική του «ποδαριού»!
