Έκαψαν όλα τα σπαρτά προκειμένου να κατακτήσουν-διατηρήσουν την εξουσία. Εντελώς απομονωμένοι πλέον στο εσωτερικό, γελοιοποιημένοι στο εξωτερικό, υποχρεωμένοι να υλοποιήσουν πολιτικές «προδοτών», στις οποίες εκ των υστέρων πλειοδότησαν και με στελεχική υποδομή αυτοϊκανοποιούμενου καφενείου, έχουν δύο μόνο επιλογές…
Του
Πάνου Τσούμα
«Τσακίρ κέφι» με… γιουσουφάκια!
Αυτοί έρχονται, εμείς πηγαίνουμε, επόμενο ήταν κάποια στιγμή να συναντηθούμε. Η Εurostat έπεμψε το… ευχάριστο μαντάτο! Εφάπτεται, λέει, το καθ’ ημάς βιοτικό επίπεδο με εκείνο των τέως «συντρόφων» σε Βουλγαρία και Ρουμανία.
Καιρός ήταν!…
Μπορούν πλέον στη Δυτική Σαχάρα να προσβλέπουν με σιγουριά στου «καραβανιού» (μας) το… μπροστά! (Το λέω διότι συντροφική αντιπροσωπεία από Δυτική Σαχάρα μεριά συνεπήρε το ΣΥΡΙΖΑ συνέδριο φέρνοντας αέρα «απελευθερωτικής… αμμοθύελλας»!).
Το ίδιο συνεπαρμένα αισθάνθηκαν και οι γκαμήλες χωρίς άλλο -άσε, δα, οι…βεδουίνοι! Διότι να… αντηχεί ερημικά σε «καραβάν» συνέδριο το (αρχι)καμηλιέρικο: «ο αγώνας τώρα δικαιώνεται», ή το άλλο: «εμπρός να σηκώσουμε ξανά τον ήλιο…», δεν τυχαίνει κάθε μέρα στους… Σαχάριους!
Με… Βεδουίνου διάθεση μπορείς να το δεις και σαν «γλέντι… ανατροπής» όλο αυτό. «Γλέντι» το οποίο, αν συνυπολογιστεί και η πρόσφατη υπόδειξη-παρότρυνση του προέδρου του ΟΑΕ, Τσακίρη λεγόμενου, σε χειμαζόμενους επαγγελματίες: «…να πάτε στη Βουλγαρία», φαίνεται να βαίνει προς κορύφωση. Δηλονότι προς «τσακίρ κέφι»!
__Απρόσκλητος, ως συνήθως, συμμετέχω στο «κέφι» διεκδικώντας τα ανάλογα… ποσοστά! (Ελάχιστα είναι και το ξέρω πάα…ρα πολύ καλά. Όμως το κέφι του το «καραβάν…ξεφάντωμα», το κέφι μου κι εγώ, έστω και αν διεκδικώ το 0,0..1%).
Με θέσεις προσέρχομαι στο… «τσακίρ κέφι»! Που είναι συνάμα και αντιθέσεις στη μέθοδο αντιπερισπασμού που χρησιμοποιούν εντεταλμένες ή ευήθεις γραφίδες -θα τις πω και «γιουσουφάκια», προκειμένου να υπερασπιστούν το μισερό «ξεφάντωμα» στο δρόμο προς… παράδεισο!
Ελλείψει επιχειρημάτων τα «γιουσουφάκια» αποφεύγουν να τοποθετηθούν ευθέως υπέρ του συντελούμενου «έργου» εκ μέρους του διακυβερνητικού… σκυλάδικου! Το προμοτάρουν έμμεσα (αυτή είναι η μέθοδος αντιπερισπασμού) προσφέροντας στο ζαβλακωμένο κοπάδι εκταφές-σκιάχτρα από το παρελθόν και διεθνιστικές (!) εκτιμήσεις (;;;) από το… υπερπέραν!
__«Νεοφιλελευθερισμός», σου λέει, «Σόιμπλε», «ΔΝΤ», «Μητσοτάκης», «διαπλεκόμενοι», «παλαιό σύστημα», «συντηρητική Ευρώπη»,«ολιγάρχες»… και δώσ΄ του «μανδραγορίστικα» στο ανέκαθεν επιρρεπές, ως προς τον υπνωτισμό, καθυστερημένο πόπολο!
Το λοιπόν «γιουσουφάκια» αρκετά με τον υπνωτιστικό αντιπερισπασμό. Όπως σημειώθηκε στην εισαγωγή πιάνουμε κατηγορία Ρουμανίας και Βουλγαρίας. Μόνο που εκείνοι έρχονται από τον κουμμουνιστικό παράδεισο, ενώ εμείς πηγαίνουμε. Που σημαίνει, για να φτάσουμε και να… απολαύσουμε τα «παραδείσια… ουρί», έχουμε μπροστά μας το πέρασμα της «κουρεμένης… αρκούδας»! Το πέρασμα δηλαδή που την 20ετία 1990-2010 έφερε στα ημέτερα εδάφη εκατοντάδες χιλιάδες «ευτυχισμένους-ες… συντρόφους»!
__Το πιάσατε το υπονοούμενο λατινο…ληγμένα μου; Ρητορικό το ερώτημα, αλλά σε «τσακίρ κέφι» ήρθαμε, το κάτι παραπάνω προκύπτει από μόνο του. Όπως αυτό, ας πούμε, που μου ήρθε μόλις τώρα. Να σας πω δηλαδή αφήστε τις περί άλλων «περδολογίες»* και απαντήστε εδώ και τώρα -όχι σε μένα αλλά σε εκείνους που παραπλανάτε:
– Θα ήταν ή όχι σε πορεία ανάκαμψης η χώρα αν, με πρόσχημα την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, δεν γινόταν το εκλογικό πραξικόπημα της 25ης Ιανουαρίου 2015; (Μετά λόγου γνώσεως μιλώ για πραξικόπημα. Διότι σε καιρό πολέμου, και δη ενώπιον επιβαλλόμενης εκ των πραγμάτων τακτικής οπισθοχώρησης, δεν ξεχαρβαλώνεις εντελώς τις γραμμές του στρατεύματος μόνο και μόνο για να επιβεβαιωθείς -αν είσαι φυσιολογικός εννοείται).
– Λειτουργεί έκτοτε ή όχι η ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ διακυβέρνηση (;;;) σαν διαρκές πραξικόπημα, με καταστροφικές συνέπειες σε όλους ανεξαιρέτως τους τομείς: κράτους, πολιτεύματος, οικονομίας, κοινωνίας;
– Έχουν κοστίσει ή όχι οι μαμμόθρεφτες «περδο…μαγκιές» Βαρουφάκη-Τσίπρα (διαπραγμάτευση, δημοψήφισμα) 100 δισ. ευρώ προκαταβολή -με τόκους-επιτόκια να έπονται στο διηνεκές;
– Αν υπολογιστεί ότι τo ζερβόδεξο μπουλούκι εκπροσωπεί μόνο το 25% του εκλογικού σώματος, συμπεριφέρεται ή όχι σαν στρατός κατοχής; Τι θα έκανε άραγε με 30% -αναγόμενο σε πάνω από 45% επί ψηφισάντων; Το φαντάζεστε εντεταλμένοι μου -με το αζημίωτο εικάζω- και σεις της παιδικής ευήθειας περί δήθεν «αντικειμενικότητας» και «ίσων αποστάσεων»;
__Ευνόητο νομίζω πως δεν ψάχνω απαντήσεις. Για σαμάρι μόνο χρησιμοποιώ τα «γιουσουφάκια». Και χτυπώ «τον αέρα» του μην τυχόν κι ακούσει κάποιο από τα «ζωντανά» του υποζυγίου.
Πιθανότητες 0,0..1%, όπως προείπα. Αξίζει όμως, μου λέει συχνά ένας μοναχικός τύπος που εμπιστεύομαι. Διότι, όπως μου εξηγεί ο σύντροφος της μοναξιάς: «τούτο τον κόσμο τον καλό, μα πάντα θολωμένο…», κάποιες αμελητέες μειοψηφίες -τις λες και προμηθεϊκές- τον έβγαλαν από τα σπήλαια και τον έφτασαν στο φεγγάρι. (Οι πλειοψηφίες, σχετικές και μη, έρχονται και φεύγουν μηρυκάζοντας μόνο, πιθηκίζοντας και… άντε μην πω τι άλλο).
Μου λέει ακόμα ο άνευ εισαγωγικών σύντροφος -στον οποίο έλαχε να προλάβει μικρός κάτι από τον πρόωρα θανόντα γηγενή κοινοτισμό και να υπερασπίζεται μεγάλος τον, από κούνια, ημιθανή επιχώριο αστισμό- πως από πάντα ο μεγάλος δεσμοφύλακας-εχθρός του ανθρώπου, σαν ατόμου ή συλλογικότητας, είναι ο εαυτός του.
__Με κρατούμενο αυτή την τελευταία συντροφική επισήμανση επανέρχομαι στο «τσακίρ κέφι», για να κλείσω με το σημαίνον της που το αφορά. Αμφιβάλλει κανείς πως ο μεγαλύτερος εχθρός της καραβανέ κυβέρνησης είναι ο εαυτός της; Ότι, ακόμα χειρότερα, είναι ο δεσμοφύλαξ-κέρβερος τής, εκ γενετής, οριοθετημένης καταστροφικής αποτυχίας της; Ή πάαα..ρα πολύ νήπιο πρέπει να είναι εμπειρικά, όποιος αμφιβάλλει, ή πάαα…ρα, πάα…ρα πολύ μωρός διανοητικά.
__Έκαψαν όλα τα σπαρτά οι Τσιπροκαμμένοι προκειμένου να κατακτήσουν-καβαλήσουν την εξουσία. Εντελώς απομονωμένοι πλέον στο εσωτερικό, γελοιοποιημένοι στο εξωτερικό, υποχρεωμένοι να υλοποιήσουν πολιτικές «προδοτών» στις οποίες εκ των υστέρων πλειοδότησαν, με στελεχική υποδομή πέρδοντος καφενείου, κυρίως όμως αιχμάλωτοι του μηδενιστικού εαυτού τους, έχουν δυο μόνο επιλογές -«δυο πόρτες έχει η ζωή», που λέμε.
Η μια είναι να φύγουν το συντομότερο μήπως και μείνει τίποτα να ξεκινήσουν οι επόμενοι.
Και η δεύτερη, να μείνουν επιταχύνοντας προς τον αυταρχισμό, με κίνδυνο να παραδώσουν σκέτα ερείπια, ενδεχομένως και εδαφικά ακρωτηριασμένα…
Η εξόχως καθεστωτική αντίδραση της «παράγκας» Μαξίμου στην απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για το έκτρωμα Παππά, οι «σκυλέ» παρακρατικές μεθοδεύσεις πριν τη συνεδρίαση, όπως και η απίστευτης προκλητικότητας πρόταση Πολύδωρα για την προεδρία του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου, είναι στοιχεία που δείχνουν ότι κουμάντο κάνει ο ασυνείδητος κέρβερος εαυτός.
Κάτι που σημαίνει «γιουσουφάκια» μου ότι σας περιμένει πολλή δουλειά. Όσο το «τσακίρ κέφι» θα ανεβαίνει τόσο θα μεγαλώνουν οι απαιτήσεις του υπνωτικού αντιπερισπασμού.
Μα την αλήθεια σας… συμπονώ! Ως προς την πέτσα θέλει να είσαι πολύ «χοιρινό» για να στέκεσαι στο πλευρό της αριστερής απώλειας ήτις, για να στεριώσει το καθεστώς, οικοδομεί με υλικά απορριμμάτων από δεξιούς πάτους…
* Το έχω σκεφτεί πολλές φορές αν είναι σωστό να εκφράζομαι τόσο «λαϊκά». Κλείνω στο υπέρ συνήθως μόνο που κάθε φορά που έρχεται να γράψω όχι «καθώς πρέπει» λέξεις δυσκολεύομαι. Από την Κυριακή 23 Οκτωβρίου πάντως έχω ξεθαρρέψει κάπως. Και αυτό διότι διάβασα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (Κασιμάτης) το ακόλουθο για τον Τραμπ(ακουλα): «Το μόνο που υπάρχει πίσω από την εκκεντρική όψη του εβδομηντάρη μεγιστάνα είναι ένα ανυπόφορο, κακομαθημένο κ***παιδο. (Συγγνώμη, αλλά υπάρχουν ώρες που κάποιες λέξεις είναι αναντικατάστατες…)».
Πόσες φορές το έχω πει για τους δικούς μας, δύσκολο να θυμηθώ. Σίγουρα όμως είναι εκατοντάδες.
