Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη
Λίγες μόνο μέρες, μέχρι τις 14 Ιανουαρίου, μας χωρίζουν από την αναγγελία των υποψηφιοτήτων για τα βραβεία Όσκαρ 2016 και τα διάφορα μίντια έχουν ήδη αρχίζει να προτείνουν τις δικές τους επιλογές.
Σίγουρα, όπως έχει τα τελευταία χρόνια μεταμορφωθεί η «επιχείρηση» των Όσκαρ, τα τόσο ποθητά για τους ανθρώπους του Χόλιγουντ αγαλματίδια, εχουν φτάσει στο σημείο να απονέμονται συνήθως στις πιο μπανάλ και αναμενόμενες από το πλατύ κοινό ταινίες.
Έτσι και φέτος δημοσιογράφοι, σχολιαστές, και ορισμένοι κριτικοί, έχουν αρχίσει να μιλούν για την πρόσφατη ταινία της δημοφιλούς σειράς των Star Wars: Η δύναμη ξυπνάει»του Τζέι Τζέι Έιμπραμς, που έχει κυριολεκτικά «σπάσει»τα ταμεία παγκόσμια. Η ταινία, χωρίς να είναι η καλύτερη της σειράς, και, ακόμη περισσότερο, μια από τις καλύτερες της χρονιάς, όπως ίσως υποστηρίξουν μερικοί, προσφέρει, για μια ακόμη φορά, την απλή, δοσμένη με αρκετή φαντασία, περιπέτεια, που περιμένει κανείς από το είδος και, σίγουρα θα αποκτήσει και μερικά ακόμη εκατομμύρια φαν από τις νεότερες γενιές.
Στο είδος αυτό του πετυχημένου franchise των μπλοκ-μπάστερ πρέπει να προσθέσω και μιαν ακόμη ταινία που έχει τραβήξει το ενδιαφέρον τόσο ενός πλατιού κοινού όσο και πολλών κριτικών: την περιπέτεια φαντασίας «Mad Max: Ο δρόμος της οργής»του Τζόρτζ Μίλερ. Μια ατόφια, γεμάτη νέες, ευπρόσδεκτες εκπλήξεις, περιπέτεια στην ήδη γνωστή σειρά, και, τη φορά αυτή, μια από τις καλύτερες, αν και όχι για το Όσκαρ καλύτερης ταινίας – αν και ποτέ δεν μπορείς να προβλέψεις τις διαθέσεις των μελών της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.
Πάντως και οι δυό αυτές ταινίες θα μαζέψουν αρκετές υποψηφιότητες σε δεύτερης κατηγορίας Όσκαρ (ειδικών εφέ, ντεκόρ, ήχου, κ. ά.)
Η χρονιά που πέρασε είχε ευτυχώς αρκετές πολύ καλές ταινίες να αναδείξει, αν και από αυτές, πρέπει να πω, έλειπε η μεγάλη «τρέλα»και η πρωτοτυπία που συναντούσαμε σε ταινίες παλιότερων χρόνων. Ανάμεσα στις ταινίες κα τους σκηνοθέτες τους, που προσωπικά μου άρεσαν και που ελπίζω πως θα έχουν τη θέση τους στις υποψηφιότητες των Όσκαρ, είναι οι ακόλουθες:
Καλύτερης ταινίας:
– The Revenant του Αλεχάντρο Γκονζάλεζ Ιναρίτου
– The Big Short (Το μεγάλο σορτσάρισμα) του Άνταμ ΜακΚέι
– Κάρολ του Τοντ Χέινς
– «Οι μισητοί οκτώ»του Κουέντιν Ταραντίνο
– The Assassin (Η σιωπηλή δολοφόνος) του Χου Χσιάο Χσιεν
– «Η γέφυρα των κατασκόπων»του Στίβεν Σπίλμπεργκ
– Spotlight του Τομ ΜακΚάρθι.
Καλύτερης σκηνοθεσίας:
– όλοι οι σκηνοθέτες των πιο πάνω ταινιών.
Καλύτερης γυναικείας ερμηνείας:
– Κέιτ Μπλάνσετ («Κάρολ»)
– Σάρλοτ Ράμπλινγκ («45 χρόνια»)
– Σαόρσι Ρόναν («Μπρούκλιν»)
– Τζένιφερ Τζέισον Λι («Οι μισητοί οκτώ»).
Καλύτερης ανδρικής ερμηνείας:
– Στιβ Καρέλ («Το μεγάλο σορτσάρισμα»)
– Σάμουελ Τζάκσον («Οι μισητοί οκτώ»)
– Τομ Κόρτνεϊ («45 χρόνια»)
– Λεονάρντο ΝτιΚάπριο («The Revenant»).
Καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου:
– Φίλις Νάγκι («Κάρολ»)
– Αντριου Χέγκ («45 χρόνια»)
– Τσαρλς Ράντολφ &Άνταμ ΜακΚέι («Το μεγάλο σορτσάρισμα»)
– Νικ Χόρνμπι («Μπρούκλιν»).
Καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου:
– Πίτερ Ντόκτερ, Μεγκ Λαφόβ, Τζός Κούλι («Inside Out»)
– Τομ ΜακΚάρθι, Τζoς Σίνγκερ («Spotlight»)
– Ματ Τσάρμαν, Ίθαν και Τζόελ Κοέν («Η γέφυρα των κατασκόπων»)
– Κουέντιν Ταραντίνο (Οι μισητοί οκτώ»).
