Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη
1. «ΕΓΩ, Ο ΝΤΑΝΙΕΛ ΜΠΛΕΪΚ»του Κεν Λόουτς – δοσμένη με χιούμορ κριτική ενάντια σε ένα σύστημα που οδηγεί τον άνθρωπο σε αδιέξοδο, μέσα από την ιστορία ενός απλού εργάτη που μπλέκεται στα γρανάζια μιας καφκικής γραφειοκρατίας.
2. «ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗ» (Bacalaureat) του Κρίστιαν Μουντζίου – η διαφθορά και η έλλειψη ηθικών αξιών στη σύγχρονη ρουμανική κοινωνία, μέσα από την ιστορία ενός γιατρού μιας επαρχιακής πόλης που, για να βοηθήσει την κόρη του, αρχίζει να κάνει υποχωρήσεις στις ηθικές πεποιθήσεις του.
3. «ΠΑΤΕΡΣΟΝ» του Τζιμ Τζάρμους – η καθημερινή ζωή των απλών ανθρώπων μιας μικρής πόλης, μέσα από την καθημερινή διαδρομή του ποιητή/οδηγού ενός λεωφορείου, δοσμένη με ποίηση και λυρισμό.
4. «MA’ ROSA» του Μπριλάντε Μεντόζα – η βία, ο κυνισμός και η διαφθορά της αστυνομίας -και όχι μόνο- μέσα από τη μικρή οδύσσεια μιας φτωχής μάνας και της οικογένειάς της που προσπαθούν με διάφορους νόμιμους και παράνομους τρόπους να επιβιώσουν στις σημερινές Φιλιππίνες.
5. «Ο ΠΕΛΑΤΗΣ» του Ασκάρ Φαρχάντι – η εκδίκηση που επιζητεί ο σύζυγος μιας βιασμένης από έναν άγνωστο γυναίκας θα τον φέρει αντιμέτωπο με τον εαυτό του και με τα γενικότερα ηθικά και κοινωνικά προβλήματα της ιρανικής κοινωνίας.
6. «CAFE SOCIETY» του Γούντι Άλεν – ένας φιλόδοξος νεαρός μπλέκει στην τρελή κοινωνία του Χόλιγουντ και αργότερα της Νέας Υόρκης της δεκαετίας του ’30, σε μια από τις πιο ωραίες και απολαυστικές ρομαντικές κωμωδίες του Γούντι Άλεν.
7. «MA LUTTE» του Μπρούνο Ντιμόν – αστυνομική, με σουρεαλιστικές πινελιές, κωμωδία/θρίλερ εποχής, γύρω από ένα δίδυμο αστυνομικών αλά Λόρελ και Χάρντι, που προσπαθεί να διαλευκάνει την εξαφάνιση τουριστών σε μια απόμερη γαλλική παραλία.
8. «ΙΟΥΛΙΕΤΑ» του Πέδρο Αλμοδόβαρ – η απώλεια και οι ενοχές μέσα από τις σχέσεις μιας μάνας και της αποξενωμένης κόρης της, δοσμένα με ένα λιτό, άμεσο, χωρίς τις γνωστές φιοριτούρες, στιλ από τον Ισπανό σκηνοθέτη.
9. «ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ» των Ζαν-Πιερ και Λικ Νταρντέν – οι ενοχές μιας νέας γιατρού που προσπαθεί να επανορθώσει ενα λάθος της, σε μια δραματική, δοσμένη με διεισδυτικότητα και επιμονή στις λεπτομέρειες, ταινία.
10. «ΤΟΝΙ ΕΡΝΤΜΑΝ» της Μάρεν Άντε – οι σχέσεις ανάμεσα σε ένα πατέρα και την αποξενωμένη, δοσμένη ψυχή τε και σώματι στην καριέρα της, κόρη του, δοσμένη με απολαυστικό, τρελό συχνά, χιούμορ και εξοχές ερμηνείες.
11. «SIERANEVADA» του Κρίστι Πούιου – η πολιτική, η τρομοκρατία αλλά και οι πολύπλοκες οικογενειακές σχέσεις μέσα από τη μάζωξη των μελών μιας οικογένειας για το μνημόσυνο του πατέρα, σε μια δοσμένη με ρεαλισμό και κλειστοφοβική ατμόσφαιρα ταινία.
12. «LOVING» του Τζεφ Νίκολς – ο δικαστικός αγώνας ενός διαφυλετικού ζευγαριού στον αμερικανικό Νότο της δεκαετίας του ’50, ένα Νότο φυλετικών συγκρούσεων και μισαλλοδοξίας, με εξαιρετικές ερμηνείες από τον Τζόελ Έτζερτον και τη Ρουθ Νέγκα.
