Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη
Συναρπαστικό θρίλερ, συνδυασμός ρεαλισμού και επιστημονικής φαντασίας.
**** Ο εκλεκτός της νύχτας
Midnight Special. ΗΠΑ, 2016. Σκηνοθεσία-σενάριο: Τζέφ Νικολς. Ηθοποιοί: Μάικλ Σάνον, Τζόελ Ετζερτον, Κίρστεν Ντανστ, Άνταμ Ντράιβερ, Σάμ Σέπαρντ. 112′
Στο θρίλερ επιστημονικής φαντασίας στρέφεται ο σκηνοθέτης Τζεφ Νίκολς, με βασικό πρόσωπο ένα 12χρονο αγόρι που γίνεται στόχος της CIA, του FBI και διάφορων μυστικών οργανώσεων, εξαιτίας των υπερφυσικών του δυνάμεων, οι οποίες θεωρούνται ιδιαίτερα επικίνδυνες για την ανθρωπότητα. Η ταινία αρχίζει με την «απαγωγή» του 12χρονου Άλτον από τον πατέρα του και ένα φίλο του, οι οποίοι προσπαθούν να τον προστατεύσουν. Αρχικά δεν μαθαίνουμε με ποιο τρόπο ο Άλτον απέκτησε τις παράξενες αυτές δυνάμεις του, ούτε τους λόγους για τους οποίους τον αναζητούν οι διάφοροι διώκτες του, ιδιαίτερα ο ειδικός πράκτορας του FBI (Ανταμ Ντράιβερ) και ο αρχηγός μιας μυστικής οργάνωσης (Σαμ Σέπαρντ).
Ο Νίκολς προτιμά να μας τα αποκαλύπτει σταδιακά, παίζοντας έξυπνα με το μυστήριο και το σασπένς, ακόμα κι όταν στην εξέλιξη της ιστορίας αρχίζει να εισβάλλει η επιστημονική φαντασία. Στα πρώτα δυο τρίτα περίπου της ταινίας, ο Νίκολς αφηγείται τον αγώνα του πατέρα, που προσπαθεί να προστατέψει το παιδί του (αργότερα θα εμφανιστεί και η μητέρα του παιδιού), με ένα καθαρά ρεαλιστικό τρόπο, με ενδιάμεσα ωραία στημένα κυνηγητά και με κυρίαρχο στοιχείο πάντα το σασπένς, αφήνοντας το φανταστικό να εισβάλει στο τελευταίο μέρος της ταινίας.
Η ιστορία φέρνει στο νου ταινίες όπως «Το αγόρι με τα πράσινα μαλλιά» του Τζόζεφ Λόουζι και «Όταν η γη σταμάτησε» του Ρόμπερτ Γουάιζ, ο Νίκολς όμως ακολουθεί ένα το δικό του, συναρπαστικό στιλ, που γνωρίσαμε και στις προηγούμενες ταινίες του («Ένα καλοκαίρι», «Το καταφύγιο» και «Shotgun Stories»), για να δημιουργήσει τη σκοτεινή ατμόσφαιρα που απαιτεί η ιστορία του, συνδυάζοντας αρμονικά και με άνεση το καθημερινό με το φανταστικό (μικρή εξαίρεση είναι ίσως η κάποια επιμονή στο κυνηγητό από τη μυστική οργάνωση που διευθύνει ο Σέπαρντ) και αποσπώντας πολύ καλές ερμηνείες από τους ηθοποιούς του, τόσο τους Μάικλ Σάνον, Τζόελ Ετζερτον, Σαμ Σέπαρντ και Κίρστεν Ντανστ όσο και από το νεαρό Τζέιντεν Λίμπερχερ.
*** Έρωτας χωρίς αύριο
Steppeulven/Itsi Bitsi. Δανία, 2014. Σκηνοθεσία: Όλε Κρίστιαν Μάντσεν. Σενάριο: Μπο Χρ. Χάνσεν, Όλε Κρίστιαν Μάντσεν. Ηθοποιοί: Γιοακίμ Φέλστρουπ, Μαρί Τουρέλ Σόντερμπεργκ, Όλα Ραπάσε, Τούρε Λϊντχαρτ, Ναταλί Μαντουένο. 109΄
Τη μικρή οδύσσεια ενός νέου άντρα, από την Ευρώπη και τη Βόρειο Αφρική μέχρι τη Μέση Ανατολή και την Ασία, στις αρχές της δεκαετίας του ΄60, αφηγείται στην ταινία του αυτή ο Δανός σκηνοθέτης Όλε Κρίστιαν Μάντσεν. Πρόκειται για ένα ταξίδι έρωτα και αυτογνωσίας, με φόντο την αντικουλτούρα της τότε περιόδου, με τον ελεύθερο έρωτα, τους χίπηδες, τη μουσική, τα ναρκωτικά, από τη μαριχουάνα και το LSD μέχρι τα πιο σκληρά, και με επίκεντρο την ιστορία του εικονικού Δανέζου μουσικού Εϊκ Σκάλοε, δημιουργού της ψυχεδελικής μπάντας Steppeulvene (τίτλο παρμένο από το γνωστό μυθιστόρημα του Έρμαν Έσε Steppenwolf), με τον Σκάλοε να αυτοκτονεί λίγο μετά την κυκλοφορία του Hip, του μοναδικού άλμπουμ της μπάντας (1967), το οποίο στη συνέχεια θα γίνει καλτ επιτυχία.
Υστερα από μια εισαγωγή, με τον Σκάλοε να διανύει στην έρημο ένα ταξίδι προς την αυτοκτονία, επιστρέφουμε στο 1962, χρονιά όταν ο 19χρονος Εϊκ, μέλος μιας ομάδας ακτιβιστών, συναντά, στη φυλακή όπου κλείνεται για αντιπυρηνική διαδήλωση, την ακτιβίστρια Ιμπεν (την Ιτσι-Μπίτσι, όπως την ονομάζει στο τραγούδι που θα γράψει γι’ αυτήν) με την οποία αρχίζει ένα ερωτικό δεσμό. Δεσμό που θα επηρεάσει την υπόλοιπη ζωή του και, όπως φαίνεται, θα σταθεί βασική αιτία της αυτοκτονίας του.
Στο πρώτο μέρος της ταινίας παρακολουθούμε τον έρωτα του ζευγαριού στο Παρίσι, μέσα από τολμηρές σεξουαλικές σκηνές, και στη συνέχεια στην Αθήνα (εντελώς αγνώριστη μέσα από σκηνές που γυρίστηκαν σε άλλη χώρα), σκηνές που γίνονται ακόμη πιο τολμηρές όταν, στο πνεύμα του ελεύθερου έρωτα, ο Εϊκ δέχεται να μοιραστεί τη σχέση του με την Ιμπέν με έναν άλλο, ελκυστικό νέο (ένα λιποτάκτη στρατιώτη που τραυλίζει).
Ο Μάντσεν καταγράφει τις διάφορες σκηνές με ένα νευρώδη ρυθμό, σε μια προσπάθεια να αναπλάσει τη ζωντάνια και το πάθος μιας συγκεκριμένης μερίδας της νεολαίας, αν και οι ενδιάμεσες σοβαρές συζητήσεις και η ξαφνική μανία ενδοσκόπησης του ζευγαριού (σε σκηνές δοσμένες κοινότοπα), κουράζουν και σπάνε το ρυθμό. Ρυθμό που, ευτυχώς, αλλάζει στο δεύτερο μέρος, όταν η ξεγνοιασιά και τα ερωτικά και άλλα παιχνίδια του πρώτου μέρους αρχίζουν να δίνουν τη θέση τους στο δράμα που θα ακολουθήσει. Δράμα που ο Μάντσεν σκιτσάρει με δύναμη, αποσπώντας μια εξαιρετική ερμηνεία από το νεαρό πρωταγωνιστή του, Γιοακίμ Φέλστρουπ.
** ½ – Ψεύτης ήλιος 2 – Η έξοδος
Utomlyonnye soltsem 2: Predstoyianie/Burnt by the Sun 2: Exodus. Ρωσία, 2010. Σκηνοθεσία: Νικίτα Μιχάλκοφ. Σενάριο: Νικίτα Μιχάλκοφ, Βλαδιμίρ Μοϊσένκο, Αλεξάντερ Νοβότσκι-Βλάσοφ, Γκλεμπ Πανφίλοβ. 181′
Στο πολεμικό αυτό τρίωρο δράμα του, «Έξοδος – Ψεύτης ήλιος 2», που πρωτοειδαμε στις Κάνες το 2010, ο Ρώσος Νικήτα Μιχάλκοφ ακολουθεί τον στρατηγό ήρωά του από τον πρώτο «Ψεύτη ήλιο», ο οποίος είχε φυλακιστεί από τον Στάλιν (και τον οποίο ερμηνεύει ο ίδιος), από τη στιγμή που, με την εισβολή του Χίτλερ στη Σοβιετική Ενωση, κατορθώνει να δραπετεύσει από τη φυλακή.
Εκείνο που ενδιαφέρει βασικά τον Μιχάλκοφ στην ταινία είναι να δώσει, με φόντο τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, την αγάπη ανάμεσα στον πατέρα και την κόρη του και τις προσπάθειές τους να ξανασμίξουν. Ο Μιχάλκοφ στήνει μερικές ωραίες σκηνές και κινεί με άνεση τα πλήθη (οι καλύτερες σκηνές του είναι εκείνες των μαχών και των καταστροφών), η αντιμετώπισή του όμως παραμένει ακαδημαϊκή και ο ρυθμός είναι άνισος, ενώ η προσπάθειά του να τονίσει τη θρησκευτική πλευρά της ιστορίας του μοιάζει κάπως φτιαχτή. Πάντως η ταινία του δεν υμνεί, όπως είχε τότε αναφερθεί, τον Στάλιν – σε μια μάλιστα σκηνή στην αρχή, τον γελοιοποιεί, όταν ο ήρωάς του, σε μια σκηνή ονείρου, χώνει το κεφάλι του δικτάτορα σε μια τούρτα.
** Ο βασιλιάς μου
Mon roi. Γαλλία, 2015. Σκηνοθεσία: Μαϊουέν. Σενάριο: Ετιέν Κομάρ, Μαϊουέν. Ηθοποιοί: Εμανουέλ Μπερκό, Βενσάν Κασέλ, Λουί Γκαρέλ. 124΄
Την ιστορία μιας καταστροφικής ερωτικής σχέσης παρουσιάζει στην ταινία της «Ο βασιλιάς μου», η Γαλλίδα σκηνοθέτρια Μαϊουέν («Polisse»). Στο κέντρο αποκατάστασης που βρίσκεται, μετά από ένα σοβαρό ατύχημα, η 40χρονη Τονί (Εμανουέλ Μπερκό) αρχίζει να θυμάται τη θυελλώδη σχέση της με τον Τζόρτζιο (Βενσάν Κασέλ). Σχέση που ξεκινάει από χαρούμενες, ευτυχισμένες στιγμές για να μετατραπεί σε μια ανυπόφορη, καταστροφική τελικά σχέση.
Η Μαϊουέν ξέρει να κινηματογραφεί τις απλές, καθημερινές στιγμές από τη ζωή του ζευγαριού της και να αναπτύσσει, όταν χρειάζεται, το κατάλληλο χιούμορ μέσα από τους διαλόγους, εκείνο όμως που λείπει από την ταινία είναι τόσο μια πειστική ψυχολογική καταγραφή των χαρακτήρων των δυο πρωταγωνιστών της, όσο και μια πιο ζωντανή, ευρηματική, σκηνοθεσία.
Εκείνο που τελικά κερδίζει το θεατή είναι ο τρόπος με τον οποίο η σκηνοθέτρια (όπως και στην προηγούμενη ταινία της) χειρίζεται τους ηθοποιούς της, τον αυτοσχεδιασμό και τον αυθορμητισμό με τον οποίο το ζευγάρι της ενσαρκώνει τους ρόλους του, με την Μπερκό και τον Κασέλ να δημιουργούν την αναγκαία χημεία: η Μπερκό (βραβείο ερμηνείας στις Κάνες, που το μοιράστηκε με την Ρούνι Μάρα για το ρόλο της στο «Κάρολ») να εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο όλες τις μεταπτώσεις του παθιασμένου χαρακτήρα της και που, μέσα από τη θεραπεία της στο κέντρο αποκατάστασης, βρίσκει τελικά ένα τρόπο λύτρωσης και ο Βενσάν Κασέλ να δίνει με δύναμη και χιούμορ το χαρακτήρα του άστατου, αλκοολικού Τζόρτζιο.
ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ
** ΤΑ ΔΕΚΑΤΡΙΑ ΛΕΠΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΛΛΑΞΑΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ (Elser)
Γερμανία, 2015. Σκηνοθεσία: Όλιβερ Χιρσμπίγκελ. Σενάριο: Λεόνι-Κλερ Μπράινερστρόφερ, Φρεντ Μπράινερστρόφερ. Ηθοποιοί: Κρίστιαν Φρίντελ, Καταρίνα Σιούτλερ, Μπούργκαρτ Κλάουσνερ. 114΄
Την ιστορία του Γκέοργκ Ελσερ, που τον Νοέμβριο του 1939, λίγο πριν το ξέσπασμα του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, αποπειράθηκε να δολοφονήσει τον Χίτλερ, αφηγείται στη, δοσμένη με μια ακαδημαϊκή μορφή, ταινία του, ο Όλιβερ Χιρσμπίγκελ, με το μεγαλύτερο μέρος να αναφέρεται στις αναμνήσεις του φυλακισμένου (και βασανισμένου) από τους ναζί Ελσερ (μ’ έναν αρκετά καλό Κρίστιαν Φρίντελ στο ρόλο) στη ζωή του πριν την αποτυχημένη απόπειρά του.
{source}
<iframe width=»640″ height=»360″ src=»https://www.youtube.com/embed/Fy1a3MWWA0w» frameborder=»0″ allowfullscreen></iframe>
{/source}
