Του Πάνου Τσούμα
«Όχι, όχι αυτό δεν είναι τραγούδι/Είναι η τρύπια στέγη μιας παράγκας/Είναι η γόπα που μάζεψε ένας μάγκας/Και ο χαφιές που μας ακολουθεί».
Προσπαθώ πάντα να ερμηνεύω τον ανέκαθεν σύντροφο από το πουθενά Διονύση Σαββόπουλο -η Ποτιδάνεια σε χαιρετάει αγαπητέ- με φόντο τα εκάστοτε τρέχοντα.
Την περασμένη Πέμπτη αίφνης άκουσα την «παράγκα» του με φόντο τη συζήτηση στη Βουλή για τον εκλογικό νόμο, αλλά όχι αποκομμένα.
Είχα μπροστά μου ταυτόχρονα τις «προκοπές» που συσσώρευσε επί των ημερών της η ζερβόδεξη «τσίριζα…μαγκιά», τοποθετημένες στο ακόμα πιο μεγάλο φόντο τού βαρύ και απροσδιόριστα μακριού χειμώνα που έχει ενσκήψει στην «παράγκα» και τα… περίχωρα!
Αντικρίζοντας το σύνολο του παραπάνω φόντου σκαρφίστηκα το άρθρο: «Γωνία ΕΝΤΡΟΠΙΑΣ και ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΥ». Με υπόκρουση την αλά Νιόνιο «παράγκα» γράφτηκε το άρθρο, που ήταν όμως «πώληση… χοντρικής»!
Καθότι εδώ το θέμα αφορά τη συζήτηση στη Βουλή, η …πώληση είναι «της λιανικής»! Ήτοι της «γόπας» -ως αποτσίγαρο και όχι ως ιχθύς. Λέω δε της «γόπας», διότι τα εκλογικά συστήματα είναι καλά ή όχι στο μέτρο που αντιμετωπίζουν της δεδομένες αδυναμίες-ασθένειες της δημοκρατίας και της κοινωνίας, προκειμένου να έχει ο τόπος κυβερνήσεις στοιχειωδώς λειτουργικές.
Με αυτή την προϋπόθεση και με την πλήρη κατάρρευση της χώρας επί θύραις, η απλή αναλογική δεν είναι σκέτα άθλια εκλογική επινόηση. Είναι τρις άθλια.
Μόνο πολιτικοί και κόμματα «γόπες» μπορούν να ισχυρίζονται το αντίθετο. Και οι ΤσιπροΛεβεντοΚαμμένοι* αυτό ακριβώς είναι. Πολιτικές γόπες οι οποίες, για να έχουν λόγο ύπαρξης και να βγάζουν μεροκάματο τα περιτρίμματά τους, θέλουν τη χώρα εσαεί… γόπα!
Συμπερασματικά: Με τα λούμπεν μεταπολιτευτικά αποτσίγαρα ο τόπος δεν έχει καμία ελπίδα. Μόνο κάτι από κανονικό τσιγάρο μπορεί να δώσει ελπίδα, οπότε ας μην κρυβόμαστε… Μιας και ο Σταύρος δεν φτούρησε, «κάτι από κανονικό τσιγάρο» προσφέρει πλέον μόνο ο Κυριάκος.
