Του Συμεών Σολταρίδη
To θεατρικό και κινηματογραφικό έργο που επί χρόνια διδάσκει και στέλνει μηνύματα για αναγκαία και επιβεβλημένη αλλαγή νοοτροπίας και οπτικής γωνίας για τα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα της κοινωνίας μας.
Η υπόθεση είναι γνωστή αφού το έργο του Δημήτρη Ψαθά, παραμένει για πολλές δεκαετίες σήμα κατατεθέν μιας νοοτροπίας που ταλαιπωρεί την Ελληνική κοινωνία, την οποία οδήγησε στο τέλμα και συνεχίζει να ταλαιπωρεί τους πολίτες.
Ο Αντώνης (Ανδρέας Ντούζος) κλέβει τον Οργανισμό όπου εργάζεται και στον οποίο γενικός διευθυντής είναι ο «στρατηγός» ( Διονύσης Παπαγιαννόπουλος). Ο Τιμολέων (Ντίνος Ηλιόπουλος) ανακαλύπτει τις πλαστογραφίες και κλοπές και τις αποκαλύπτει στον προϊστάμενο του. Ο Αντώνης, περνά στην «επίθεση» κατηγορώντας τον Τιμολέοντα στον στρατηγό, σαν «προδότη, κατάσκοπο, καταστροφέα της κοινωνίας, άνθρωπο του σκότους και των ξένων δυνάμεων» με σκοπό να παραπλανήσει τον «εθνικά υπερήφανο» στρατηγό και να καλύψει τις κλοπές και πομπές του.
« Τι ΄χες Γιάννη , τι ΄χα πάντα» !! Μια παραληρηματική κατάσταση όλων αυτών των πολιτών οι οποίοι πίσω από τον μανδύα του εθνικισμού και πατριωτισμού κλέβουν, λοιδωρούν, κατηγορούν, καταχρώνται εθνικούς πόρους, προγράμματα, αναπτυξιακά κίνητρα.
Πρόσφατα διαβάζοντας το αρχείο της Θράκης από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους της εικοσαετίας 1950-1970 , πρόσεξα ότι μετά την πάροδο δεκαετιών τίποτε δεν άλλαξε προς το καλύτερο με όλους αυτούς που κοινώς «έτρωγαν» και άφηναν κουφάρια.
Εθνικισμό πουλούσαν και προωθούσαν τα προσωπικά τους συμφέροντα, πολιτικά και κοινωνικά. Για «εθνικούς» σκοπούς χρηματοδοτήθηκαν έργα υποδομών που δεν έγιναν ποτέ, για «πατριωτικούς» λόγους ιδρύθηκαν οι βιομηχανικές περιοχές της Θράκης και από το σύνολο της πρωτο-ίδρυσης τους παρέμειναν σε λειτουργία το 1/3, για αναπτυξιακούς λόγους δόθηκαν κίνητρα που μετατράπηκαν σε πολυτελή τζίπ και βίλλες και συνέδρια με υπέρογκα ποσά που δεν είχαν φέρει στο παρελθόν επιχειρηματίες επενδυτές. Και φυσικά ούτε λόγος να επενδύσει στην Θράκη αλλοδαπός, αν και θα δημιουργούσε εκατοντάδες θέσεις εργασίας.
Συνέδρια επί συνεδρίων και μελέτες επί μελετών έγιναν για την αύξηση του τουρισμού που έμειναν στα χαρτιά. Πρόσφατα, αυξήθηκε η τουριστική ροή προς Ελλάδα από Βουλγαρία και Ρουμανία λόγω του μεθοριακού σταθμού που άνοιξε στη Νυμφαία και από Τουρκία μέσω Κήπων λόγω βίζας που δίνεται ευκολότερα στους έχοντες . Το ζήτημα βέβαια είναι ότι οι εκ Βορρά δεν σταματάνε στην Θράκη και οι εξ Ανατολών ή διαμένουν στην Αλεξανδρούπολη για το καζίνο ή πηγαίνουν προς Καβάλα ή Θεσσαλονίκη, μια και υστερεί η περιοχή σε έργα υποδομών.
Εξ αιτίας του «εθνικού ζητήματος» απαγορεύονταν να σχολιάσει κάποιος τα έργα και τις ημέρες εθνοπατέρων και τοπικών παραγόντων, ενώ υπερ-πατριώτες που οικονομικά ωφελούνταν γίνονταν οι συνήγοροι του διαβόλου για να διατηρηθούν τα κακώς κείμενα.
Και έτσι πέρασαν τα χρόνια και η χώρα παρέμεινε έρμαιο των ιδεοληψιών και ιδεολογιών, χωρίς όμως την πρέπουσα προσοχή. Θυμάμαι, όταν ανέβαινε στην Θράκη η Βάσω Παπανδρέου για ζητήματα ανάπτυξης, έλεγε «χρήματα υπάρχουν, αρκεί να τα απορροφήσετε». Και τα απορρόφησαν δεόντως. Αν όμως κάποιος σχολίαζε τους καταχραστές, τότε η μηχανή κινητοποιούνταν για να οδηγηθεί στο «πυρ το εξώτερο».
Όλα αυτά θυμήθηκα παρακολουθώντας το τόσο παραδειγματικό κινηματογραφικό έργο του Ψαθά, ενώ δεν έπαψα να σχολιάζω το αποκαλυπτικό αρχείο που διαβάζω και χαμογελώ με τα γραφόμενα της εποχής προ εξηκονταετία , αφού όλα αυτά γίνονταν ακόμη και στα πρόσφατα χρόνια , αλλά δεν αποκαλύπτονταν για «εθνικούς» λόγους.
