79ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΝΕΤΙΑΣ
Περιμένοντας το Χρυσό Λιοντάρι
Του Νίνου Φένεκ Μικελίδη
Τελευταία μέρα σήμερα του 79ου φεστιβάλ της Βενετίας και μέρα της απονομής του Χρυσού Λέοντα και των άλλων βραβείων της εκδήλωσης. Καιρός και για τα συνηθισμένα προγνωστικά για τα βραβεία. Οι βραβεύσεις βέβαια για οποιοδήποτε φεστιβάλ βασίζονται στα πρόσωπα των επιτροπών. Που σημαίνει πως μια ταινία που μπορεί να πιστεύεις πως είναι η καλύτερη (και πράγματι να είναι) να μην πάρει το πρώτο βραβείο ή και να μην πάρει κανένα βραβείο. Και δεν είναι η πρώτη φορά που αυτό έχει συμβεί. Γι αυτό και τα προγνωστικά δεν μπορεί παρά να είναι προσωπικά.
Για μένα οι ταινίες που αξίζουν να πάρουν το φετινό Χρυσό Λιοντάρι καλύτερης ταινίας του φεστιβάλ είναι η συγκλονιστική «Η φάλαινα» του Ντάρεν Αρονόφσκι, η μελέτη χαρακτήρων «The Banshees of Inisherin» του Μάρτιν ΜακΝτόνα, το μινιμαλιστικό «Ένα ζευγάρι» του Φρέντερικ Γουάιζμαν, και μια ιστορία έρωτα μέσα από ένα θρίλερ τρόμου «Τα κόκαλα και όλα τα άλλα» του Λούκα Γκουαντανίνο.
Βέβαια υπάρχει και το αουτσάιντερ, η ιρανική ταινία «Πέρα από το τείχος» του Βαχίντ Τζαλιλβάντ, που θα είναι στα φαβορί για ένα από τα σημαντικά βραβεία της Μόστρας. Για τα υπόλοιπα σημαντικά βραβεία της Μόστρας για μένα φαβορί είναι το ντοκιμαντέρ «Όλη η ομορφιά και η αιματοχυσία» της Λάουρα Πόιτρας, η αργεντίνικη «Αργεντινή, 1985» του Σαντιάγκο Μίτρες, η δοσμένη με σουρεαλιστικά στοιχεία «Μπάρντο» του Αλεχάντρο Γκονζάλεζ Ιναρίτου, και οι ιταλικές «L’immensita» του Εμανουέλε Κριαλέζε και «Ο άρχοντας των μυρμηγκιών» του Τζιάνι Αμέλιο.
Δύσκολη θα είναι η απόφαση της επιτροπής για τα βραβεία ερμηνείας, με πολλούς άντρες και γυναίκες ηθοποιούς να έχουν δώσει φέτος πράγματι εκπληκτικές ερμηνείες: ο Μπρένταν Φρέιζερ στην ταινία «Η φάλαινα» του Αρονόφσκι και οι Κόλιν Φαρέλ και Μπρένταν Γκλίσον στο «The Banshees of Inisherin». Ενώ για το γυναικείο βραβείο φαβορί είναι η Άνα Ντε Άρμας για το ρόλο της Μονρόε στο Blonde, η Γκουζλανζί Μαλαγκά στο «Σεντ Ομέρ», η Ναταλί Μπουτφέ στο «Ένα ζευγάρι» και η Κέιτ Μπλάνσετ στο «Ταρ».
Στο «Les miens» («Οι δεσμοί μας») του Ρασντί Ζεμ («Μεσιέ Σοκολά»), από τις τελευταίες ταινίες του διαγωνιστικού, παρακολουθούμε τις σχέσεις ανάμεσα στα μέλη μιας γαλλικής, αφρικανικής καταγωγής, οικογένειας. Σχέσεις που μεταβάλλονται συνεχώς, ξεκινώντας από το πάρτι που διοργανώνουν για τα γενέθλια της 12χρονης κόρης κόρης και που καταλήγει στην παράξενη αρρώστια που προσβάλλει τον Μούσα, τον απλό και ευγενικό πάτερ φαμίλιας της οικογένειας, ο οποίος, ύστερα από ένα χτύπημα στο πίσω μέρος του κεφαλιού του, θέλει συνεχώς να κοιμάται.
Μέσα από τις συζητήσεις τους, τις διαφορές τους, τις μικρές παρεξηγήσεις τους, την αλλαγή που επιφέρει στη συμπεριφορά τους η αρρώστια του Μούσα, αποκτούμε την εικόνα της καθημερινής, ζωής μιας συνηθισμένης οικογένειας, τόσο συνηθισμένης που θα πίστευες πως δεν θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αν ο Ρασντί Ζεμ δεν της έδινε μια τόσο ωραία, δοσμένη με αγάπη και ζωντάνια, εικόνα, εικόνα που σε κάνει να αισθάνεσαι πως παρακολουθείς μια αληθινή οικογένεια (με χαρακτήρες που σε ελκύουν και σε συγκινούν), να αντιμετωπίζει, τόσο ζωντανά, πέρα για πέρα, πειστικά, τα διάφορα προβλήματα της. Μια χαμηλών τόνων, πάντα ευπρόσδεκτη, όμορφη ταινία.
