Του Πάνου Τσούμα
«Και το ποτάμι ήταν θολό/θολό κατεβασμένο…/Φέρνει λιθάρια ριζιμιά/δέντρα ξεριζωμένα…». Της Ρούμελης φρονώ το δημώδες. Αλλά δεν το υπογράφω. Μπορεί να κάνω και λάθος.
Όπως και να έχει όμως, αδιάφορο. Τα λόγια ενδιαφέρουν, ειδικότερα ο συνειρμός τους. Σχετικός με τα δύο χρόνια της χειμαρρώδους ζερβόδεξης «κατεβασιάς» έχει να κάνει ο συνειρμός. Κατεβασιάς που παραμένει θολή, απρόβλεπτη και πάντα… ριζοσπαστική! (Το τελευταίο με τη σημασία του ξεριζώματος, ξεπατώματος ή ξεθεμελιώματος υλικών και άυλων κοινωνικών αγαθών, ακόμα και συνταγματικά κατοχυρωμένων ).
Πως έτσι θα συνεχίσει η θολή φούσκα, αμφιβολία δεν χωράει. Είναι βλέπεις η τροφοδότρα πηγή. Το θολωμένο της μυαλό δηλαδή, που εσχάτως σάλπισε ξανά πορεία προς δραχμή.
__Της χορείας των «Νίκων»(Παππάς, Βούτσης, Καρανίκας, Φίλης) ο σαλπιγκτής-κολαούζος τούτη τη φορά. Ξυδάκης το επώνυμο, γεννημένος στον Πειραιά το 1958, έθεσε, λέει, το ζήτημα… ιστορικά! «Κάτι κάναμε και τότε, κάπως ζούσαμε» ξεφούρνισε, πετώντας στον πάγκο του φούρναρη το χρονολογικό αχταρμά 1910, 1912, 1932, 1960.
__Προφανώς δεν κατάλαβε τι είπε. Διότι αν κατάλαβε, σημαίνει ότι είχε και προηγούμενη ζωή που πρόλαβε τους Βαλκανικούς πολέμους. Όμως ούτε έτσι βγαίνει. Διότι αν ζούσε το 1910, ..12 και ..32 θα ήξερε ότι οι συνθήκες ήταν εντελώς διαφορετικές.
Βεβαίως «κάτι έκανε» και «κάπως ζούσε» η χώρα πριν από 80 ή 100 χρόνια. Μόνο που αυτό γινόταν, κατά βάση, σε στάνες και χωράφια. Και δη με βοηθούς-συνεργάτες άλογα, φοράδες, βόδια, όνους και ημίονους – όλα τετράποδα κανονικά.
Για να εμπεδωθεί η διαφορά, θα το πω και πιο… οικεία! Εκείνες οι εποχές, που η ύπαιθρος χώρα έσφυζε από ζωή, άνευ συντάξεων, μισθών, ασφαλίσεων, περιθάλψεων, υπηρεσιών και με δείγματα μόνο χρημάτων, έχουν τόση σχέση με τη σημερινή όση ο Τσίπρας με το φιλότιμο και την ντροπή σαν αρετή.
Τρόπον τινά -για να μη θεωρηθεί ότι παραγνωρίζω και τον… αστροναύτη Νίκο Παππά- η απόσταση της τότε βιοτής απ’ αυτή του σημερινού μαζάνθρωπου είναι διαστημική.
Τα λεφτά ήταν το τελευταίο που χρειαζόταν η πλειονότητα του πληθυσμού για να επιβιώσει εκείνους τους καιρούς.
Κι όσο για τους βοηθούς (άλογα, μουλάρια, γαϊδούρια, βόδια και φοράδες) βόσκαγαν ντόπιους υδατάνθρακες. Ούτε εισαγόμενους υδρογονάνθρακες έκαιγαν ούτε ανταλλακτικά ζήταγαν ούτε, προπαντός αυτό, …σταβλίζονταν στη Βουλή και στα υπουργεία.
__Προς κάθε κατεύθυνση τα αμέσως προηγούμενα. Για να είναι ξεκάθαρο πως, είτε γίνει με ευρώ είτε με δραχμή το στουκάρισμα, πίσω δεν υπάρχει. Μπροστά υπάρχει μόνο. Και απαρέγκλιτα έχει «διόδια» Βενεζουέλας.
__Εκτός και πετύχει το σχέδιο διαφυγής του άλλου Νίκου, του αδάμαστου Παππά. Αυτό που ονομάστηκε… χαϊδευτικά «Greek… NASA» εννοώ. Με το διανοητικό εξάδελφο του Καμμένου, μυθικό Δημοσθένη Λιακόπουλο, να έχει προετοιμάσει το έδαφος στους Ελοχίμ και Νεφελίμ, έτσι και πετύχει ο αδάμαστος, σούμπιτη η θολή «κατεβασιά» θα μετακομίσει στον αστερισμό του Σείριου.
«Όυκ έστι πόνος, ου στεναγμός» εκεί. «Ζωή ατελεύτητος» μόνο. Ήτοι «αιώνιος σοσιαλισμός», όπου «μακάριοι οι… πτωχοί», μαζί και θολωμένοι!
