32ο ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ
Με Κατσουρίδη, Πέκινπα και Οικονομίδη συνεχίζεται σήμερα το ευρωπαϊκό φεστιβάλ της Αθήνας.
Με τρεις σημαντικές ταινίες, από τα πιο ενδιαφέροντα αφιερώματά του (στους Ευρωπαίους Κωμικούς, το WOODSTOCK και την εποχή που άλλαξε το Χόλιγουντ και Το φιλμ νουάρ στο ελληνικό σινεμά), συνεχίζεται σήμερα το 32ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, το μοναδικό στην Ελλάδα φεστιβάλ αφιερωμένο στον ευρωπαϊκό (και όχι μόνο) κινηματογράφο.
Το σημερινό πρόγραμμα:
5.30 μ.μ. ΘΑΝΑΣΗ ΠΑΡΕ ΤΟ ΟΠΛΟ ΣΟΥ (1972)
Ο Θανάσης ήταν ένας κωμικός που τον είχαμε συνδέσει με το τρέξιμο. Έτρεχε ασταμάτητα, όπως έτρεχαν και άλλοι μεγάλοι κωμικοί. Και ο Μπάστερ Κίτον και ο Σαρλό (που, μαζί με τον Τατί, τον Πιερ Ετέξ, τους Μόντι Πάιθον και τους Ιταλούς κωμικούς, από τον Τοτό μέχρι τον Βιτόριο Γκάσμαν, περιλαμβάνονται στο αφιέρωμα στους Ευρωπαίους κωμικούς). Δεν ήταν όμως μόνο το τρέξιμο. Η τέχνη τους ήταν αξεπέραστη.
Στην ταινία που θα δείτε, ΘΑΝΑΣΗ ΠΑΡΕ ΤΟ ΟΠΛΟ ΣΟΥ (σκηνοθετημένη με εξαιρετική δεξιοτεχνία από τον Ντίνο Κατσουρίδη), ανακαλυπτουμε όλη τη γκάμα του ταλέντου του. Ο Θανάσης τρέχει, τρέχει ασταμάτητα, να σώσει τον εαυτό του, την οικογένειά του (ολόκληρη την Ελλάδα μπορούμε κατ’ επέκταση να πούμε) από την φτώχεια, την έξωση, την καταπίεση, τα οικονομικά και άλλα βάσανα, που φορτώσαμε στον εαυτό μας αλλά και που μας φόρτωσαν οι άλλοι.
Αυτά ιδιαίτερα τα βάσανα και τις ταλαιπωρίες (τότε ήταν εκείνες στην περίοδο της δικτατορίας, γιατί η ταινία, δεν πρέπει να ξεχνάμε, γυρίστηκε στην τότε περίοδο, ένα χρόνο πριν το Πολυτεχνείο), που πιο πρόσφατα μας φόρτωσαν σημερινές κυβερνήσεις και οι «φιλάνθρωποι» δανειστές μας (!) και που εξακολουθούν και σήμερα να μας κατατρέχουν. Δοσμένα από μια κωμική πλευρά, από την οποία όμως δεν λείπει και το δράμα, που ο Θανάσης ξέρει τόσο ωραια να συνδυάζει. Ευκαιρία λοιπόν σήμερα, για σένα, που σου αρέσει η κωμωδία, να πάρεις συμβολικά το όπλο σου και να έρθεις, μαζί μας, να την απολαύσεις.
7.15 ΑΓΡΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ (Wild Bunch) 1969
Το Wild Bunch είναι η συγκλονιστική, βίαιη ελεγεία του Sam Peckinpah τόσο για το παραδοσιακό «Φαρ Ουέστ» όσο και για ένα ετοιμοθάνατο κινηματογραφικό είδος. Μισό αιώνα μετά την παρθενική της προβολή η «Άγρια Συμμορία» παραμένει εξαιρετικά εντυπωσιακή αρχικά για την τεχνική της αρτιότητα κι ακολούθως για τη συναισθηματική πληρότητα των χαρακτήρων αλλά και των θεματικών της: παρακμή, φιλία, προδοσία, και προσπάθεια τήρησης ενός άγραφου κώδικα τιμής (από παράνομους) σε έναν ολοένα και πιο κυνικό κόσμο.
Τέλος για τις ακριβείς και πολυεπίπεδες ιστορικές αναφορές της. Στο ξετύλιγμα της αφήγησης συμπλέκονται ο πρώτος Παγκόσμιος, η Μεξικάνικη επανάσταση κι ο ακόλουθος εμφύλιος, η βιομηχανοποίηση (όπλα και μέσα μεταφοράς), το χάσμα ινδιάνων και ισπανόφωνων στην λατινική Αμερική αλλά και ο ιμπεριαλιστικός παρεμβατισμός των ΗΠΑ. Όπως έγραφε και η Πολίν Καέλ «πρόκειται για ένα τραυματικά βίαιο ποίημα με εικόνες και λόγια τόσο προκλητικά και αντικρουόμενα όσο οι πίνακες του Goya».
10.00. ΜΑΧΑΙΡΟΒΓΑΛΤΗΣ 2010
Μια βαριά αύρα ασφυξίας περιβάλλει σαν ομίχλη αυτό το σύγχρονο έργο τέχνης του Γιάννη Οικονομίδη που εστιάζει στην απομόνωση, την απουσία παραγωγικότητας και την ανθρώπινη έπαρση, χαρακτηριστικά που αποτελούν τους βασικούς άξονες πάνω στους οποίους στήνεται η πλοκή, εντός ενός παραδόπιστου κοινωνικού ιστού (κατά την παράδοση του Bill Douglas).
Εξαιρετικά φωτογραφημένο με υψηλό ασπρόμαυρο κοντράστ αυτό το λεπτομερές χρονικό κατάθλιψης και απογοήτευσης (με ταιριαστό φόντο την Ελλάδα της οικονομικής κρίσης η οποία ανατέλλει κι ακολούθως μεσουρανεί σε ήθη και συμπεριφορές) αναδεικνύει εκρηκτικά τις απόλυτα σιωπηλές εκφάνσεις οργής ενός ανθρώπου δέσμιου στο σύγχρονο αστικό περιβάλλον ενώ «κλείνει το μάτι» στην «Αναπαράσταση» αλλά και στο «Out Of The Past» λειτουργώντας ιδανικά ως αντι-σίκουελ της πρώτης αλλά και ως αντι-ρημέικ του δεύτερου.
