«Δούλες» του Ζαν Ζενέ , ένα μονόπρακτο θεατρικό δράμα που γράφτηκε και παραστάθηκε το 1947. Πρόκειται για αλληγορία, καθώς πραγματεύεται την ανάγκη του ανθρώπου να ξορκίσει κάθε τι απωθημένο, την αναζήτηση κάποιας λύσης στα σκοτάδια του, την ανακάλυψη ενός νέου ορίζοντα υποσχόμενου μια καλύτερη ζωή.
Βασικό μοτίβο το «παιχνίδι» μέχρι τέλους, με τους ρόλους να εναλλάσσονται ανάμεσα στις δύο αδελφές, οι οποίες ασφυκτιούν μέσα στη μιζέρια και την προσωπική τους φυλακή, μισώντας, αλλά και αγαπώντας ταυτόχρονα την κυρία του πλούσιου σπιτιού, όπου εργάζονται ως υπηρετικό προσωπικό. Ενώ αναζητούν τη διαφυγή, με στόχο μια ελεύθερη και αληθινή ζωή, τα σχέδιά τους για τη δολοφονία της κυρίας γυρίζουν εναντίον τους.
Ο θεατής παρατηρεί την άλλοτε έξαλλη και άλλοτε αμφιθυμική συμπεριφορά τους, σε κλίμα συγκρουσιακό, αντιφατικό, οδυνηρό, οργίλο, γενικά έντονης υπαρξιακής αγωνίας. Αλήθειες και ψέμματα αναμιγνύονται με τέτοιο τρόπο που δείχνουν καθαρά μια ανθρώπινη και συγκαταβατική πλευρά των «ηρωίδων», από την άλλη όμως τον διακαή τους πόθο για κυριαρχία. Αυτό το γαϊτανάκι γύρω από την επικράτηση και το θαυμασμό της εξουσίας, απλώνεται και στα τρία πρόσωπα του θεατρικού.
Ο προβληματισμός αφορά στα πόσα δικά μας δεν μας καλύπτουν και συνεχώς φαντασιωνόμαστε κάτι ανώτερο, πιο κοσμοπολίτικο, πιο έξω από τη ρουτίνα και την αυτοματαίωσή μας.
Η συγκροτημένη σκηνοθεσία και η εναρμονισμένη μουσική επιμέλεια ανήκουν στον Άρη Τρουπάκη, ο οποίος παράγει ένα καλλιτεχνικό προϊόν, με δραματουργικό βάθος, κινούμενο ανάμεσα στο τραγικό και το κωμικό, με αύρα ειρωνείας, φόβου, κάποιας λανθάνουσας τρυφερότητας, σαρκασμού και παρασκηνιακού υπόβαθρου.
Η ρέουσα μετάφραση της Έλσας Ανδριανού, τα ενδεικτικά σκηνικά και τα σωστά κοστούμια του Κωνσταντίνου Ζαμάνη, η επιμέλεια της κίνησης του Κωνσταντίνου Καρβουνιάρη και οι υποβλητικοί φωτισμοί του Δημήτρη Λογοθέτη, συμπληρώνουν την άρτια παρουσία αυτής της θεατρικής εμπειρίας.
Εταιρεία παραγωγής: ΠΑΝΔΗΜΟΣ ΗΩΣ.
Ερμηνείες:
Σολάνζ είναι η Δήμητρα Χατούπη, Κλαιρ η Μαρία Σαββίδου και κυρία η Μαρία Νίκα.
Η διανομή των τριών ηθοποιών υποστηρίζει με σθένος το κλασικό κείμενο στην πολύ καλή μετάφραση της Έλσας Ανδριανού, χαρίζοντας τον αέρα μιας θεατρικής δράσης με συμπαγή δομή. Ο πυρήνας του έργου και οι συνημμένες συμβολικές προεκτάσεις του, ακουμπούν το πεδίο της ψυχαναλυτικής έρευνας, με χειρουργική ακρίβεια και τελετουργικό ύφος.
Η Δήμητρα Χατούπη, μια έμπειρη και ιδιαίτερη ερμηνεύτρια με τόσες επιτυχίες είναι καταπληκτική στο ρόλο της Σολάνζ, προσφέροντας στο κοινό την ποιότητα και τη σκηνική συνέπεια ενός αξιόλογου θεατρικού χαρακτήρα. Η Μαρία Σαββίδου άμεση και ευθύβολη και η Μαρία Νίκα αφοπλιστική και υποκριτικά και στο τραγούδι.
Συμπέρασμα:
«Δούλες» του Γάλλου Ζαν Ζενέ, στο χώρο καλλιτεχνικών εκδηλώσεων «δήλος»,
αξίζει την προσοχή μας, τόσο για τη σκηνοθεσία, όσο και για τις ερμηνείες. Στο σύνολό της η θεατρική αυτή παράσταση έχει μόνο θετικό πρόσημο.
