Μπορεί η Ευρωπαϊκή Ένωση να διατηρήσει τη σημερινή θεσμική της συγκρότηση και μετά τις αναμενόμενες διευρύνσεις;
Μετά την ένταξη χωρών από τα Δυτικά Βαλκάνια, την ένταξη της Ουκρανίας, της Μολδαβίας και άλλων (οκτώ υποψήφιες και 2 εν δυνάμει υποψήφιες χώρες);
Τι θα γίνει με τις τρεις χώρες της Ευρωπαϊκής Ζώνης Ελεύθερων Συναλλαγών-ΕΖΕΣ, την Ισλανδία το Λιχτενστάιν και τη Νορβηγία, οι οποίες μαζί με τις 27 χώρες μέλη της ΕΕ έχουν ιδρύσει τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο- ΕΟΧ; Θα μείνουν με στο καθεστώς αυτό, η θα ενταχθούν και αυτές;
Η Ισλανδία και η Νορβηγία έφτασαν μέχρι την πόρτα της ΕΕ, αλλά δεν μπήκαν. Η Νορβηγία, μάλιστα υπόγραψε τη Συνθήκη προσχώρησης στην ΕΕ τον Ιούνιο του 1994,στην Κέρκυρα, επί Ελληνικής Προεδρίας, αλλά δεν εντάχθηκε, διότι το δημοψήφισμα που ακολούθησε ήταν οριακά αρνητικό.
Σημειώνεται, πως η τέταρτη χώρα μέλος της ΕΖΕΣ, η Ελβετία δε μετέχει στον ΕΟΧ.
Τι θα γίνει και με την Αγγλία, και τη συμμετοχή της στην Ενιαία Αγορά της ΕΕ;
Αυτά στο ευρωπαϊκό πλαίσιο.
Εκτός ΕΕ βρίσκεται σε εξέλιξη μια ευρωαμερικανική προσέγγιση, η ισχυρότερη έως τώρα. Οι σχέσεις ΕΕ- ΗΠΑ, με δεδομένη την προσέγγιση αυτή, θα μπορούσαν, ενδεχομένως να οδηγήσουν στη δημιουργία μιας τομεακής ενιαίας αγοράς, η και περισσότερο;
Μια τέτοια εξέλιξη , τι επιπτώσεις θα είχε στη λειτουργία της ΕΕ;
