Του Συμεών Σολταρίδη
Πολλές φορές στο σύγχρονο διάβα ήταν πολλοί εκείνοι που αμφισβήτησαν την δύναμη, την υπομονή και μητρική αγάπη του Φαναρίου θεωρώντας την σιωπή του ως αδυναμία και επιτίθενται στο σεπτό Κέντρο της Ορθοδοξίας.
Και επιτίθενται με έργα ή με λόγια. Το τελευταίο που στην Εκκλησιαστική Ιστορία θα μείνει αναλλοίωτο, είναι το ρήγμα που προκάλεσε το Πατριαρχείο Μόσχας, λόγω Ουκρανικού, με υποστηρικτές, φανερά ή κρυφά, άλλες Εκκλησίες και μεμονωμένους Ιεράρχες , μεταξύ αυτών και της Ελλαδικής Εκκλησίας.
Η θεωρία της «τρίτης Ρώμης» με την οποία η Μόσχα αμφισβητεί το πρωτόθρονο της Κωνσταντινούπολης , είναι γνωστή στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ, καθώς και η «εισπήδηση» της σε Αρχιεπισκοπές και Μητροπόλεις που ανήκουν στο κλίμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Έρχεται όμως κάποια στιγμή που το Φανάρι, από τον ταπεινό Κεράτιο, κρούει τον κώδωνα και σημειώνει τον αδιαφιλονίκητο «Πρώτο», τονίζοντας ότι η αμέριστη αγάπη της δεν πρέπει να αμφισβητείται.
Πρόσφατα στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου Ξηροκρήνης στον Βόσπορο, υπενθύμισε προς όλους ότι «πράττεται το βαρύτατον παράπτωμα της αντιποιήσεως αρχής, δηλαδή ορισμένοι προσποιούνται τον Πρώτον δίχως να είναι, και λαμβάνουν πρωτοβουλίας δίχως να έχουν τοιούτον δικαίωμα».
Ακόμη απευθυνόμενος στους πιστούς είπε ότι το Φανάρι και η Πόλη δεν μετριέται αριθμητικά, αλλά πνευματικά και ψυχικά. Με το σθένος που έδειξε ανά τους αιώνες.
Και συνέχισε «Θυσιάζει όμως ( η Εκκλησία Κωνσταντινουπόλεως) και την ψυχήν αυτής χάριν των εχθρών της και όλων αυτών οι οποίοι δεν δύνανται να ανεχθούν αυτήν την μεγάλην πραγματικότητα: ότι, δηλαδή, το Οικουμενικόν Πατριαρχείον είναι η πρώτη Εκκλησία και η αρχή όλων των νεοπαγών κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών».
Και κατέληξε «Δεν φοβούμεθα, λοιπόν, τας παροδικάς θυέλλας οι ορθόδοξοι Ρωμιοί, τας οποίας μετατρέπει εις γαλήνην ο περιπατών επί των υδάτων Κύριος, ενισχύων ημάς, όπως κάποτε τον λιποψυχήσαντα ΑπόστολονΠέτρον».
Πέρασε πολλά, υπέστη πολλές ταπεινώσεις και εξευτελισμούς ,θα συμπλήρωνα. Αλλά πάντα μετά την Σταύρωση του στο Φανάρι έρχεται η Ανάσταση του, την οποία δεν μπορούν να ανεχθούν , φαίνεται, ορισμένοι «άσπονδοι» φίλοι του και μέχρι πρόσφατα «υποστηρικτές» του.
Βαρύγδουπες αρθρογραφίες, βερμπαλιστικές δηλώσεις ξένων και Ελλαδιτών Ιεραρχών και λαικών με αντιΦαναριώτικο ύφος γεμίζουν ιστοσελίδες και αντιΠατριαρχικές εφημερίδες και περιοδικά.
Ας με επιτρέψουν οι νεότεροι συνάδελφοι οι οποίοι γράφουν ή εκ του ασφαλούς ή εν αγνοία ή εξυπηρετώντας αλλότρια συμφέροντα , ή γράφουν αγνώμονες , οι οποίοι «απαρνήθηκαν το Φανάρι, πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις», να περιορίσουν την πένα τους και να γράφουν αλήθειες, γιατί «άγει εις φως την αλήθειαν χρόνος» και όχι γιατί έτσι τους επιτάσσει η ιδεολογία τους η οποία βασίζεται σε διδασκαλίες παραεκκλησιαστικών κέντρων ή σε μια ψευδεπίγραφη παιδεία παρωπιδική και ταυτόχρονα στα κελεύσματα μιας εθνικής Εκκλησίας.
Θεωρώ ότι «ήγγικεν η ώρα» που το Φανάρι θα πρέπει να καταστήσει σαφές προς όλους ότι είναι όχι μόνο η Πρωτόθρονη, αλλά η πολυάριθμη και όχι η μικρή, αλλά η αμέτρητη πνευματική κοιτίδα όλων των πνευματικών τέκνων της που αναμένουν να τα καλέσει «ως η όρνις τα νοσσία αυτής υπό τας πτέρυγας της» !
