Αιθεροβάμων: λέξη λόγια που εισήχθη στο πολιτικό λεξιλόγιο από τον Ανδρέα Παπανδρέου. Την περίοδο 1984-85 έγινε η εισαγωγή. Και ανάμεσα στους αιθεροβάμονες που πήρε η μπάλα της στροφής προς την προσγείωση-ή προς χαμήλωμα της πτήσης τέλος πάντων, ήταν και ο Παρασκευάς Αυγερινός.
ΕΕΜΠΝΕΥΣΤΗΣ του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ) ο μειλίχιος Παρασκευάς ξεκίνησε πολύ φιλόδοξα. Μόνο που υπολόγιζε χωρίς τον …ξενοδόχο!
ΚΛΗΘΗΚΕ έτσι ο πιο πρακτικός Γ. Γεννηματάς να υλοποιήσει το σχέδιο.
ΚΑΘΟΤΙ και μέρες του ΕΣΥ αυτές που διάγουμε-θα αντέξει δεν θα αντέξει-θυμήθηκα τον ‘’αιθεροβάμονα’’ και για παρεμπίπτοντες λόγους
ΜΕ ΤΗ γνωριμία μας έχουν να κάνουν οι περεμπίπτοντες…, στην οποία, για να μην πλατειάσω, θα αναφερθώ τηλεγραφικά.
ΑΝΟΙΞΗ του 1984 λοιπόν και Παρασκευάς έχοντας υποβιβασθεί σε υπουργό άνευ χαρτοφυλακίου-κάτι σαν Μητροπολίτης χωρίς Μητρόπολη, έχει πάρει την άγουσα προς Ευρωκοινοβούλιο.
ΤΗΝ ΙΔΙΑ εποχή η αφεντιά μου κρίνεται απορριπτέα από το σώμα της Πολεμικής Αεροπορίας. Ένεκα ποινών η απόρριψη, οπότε εγώ -μαζί και κάποιοι συνάδελφοι των βουνών (ραντάρ) που ήξεραν τη σταδιοδρομία μου, στα …κάγκελα!
«ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΕΙ ρε Πάνο» μου έλεγαν οι …βουνίσιοι! Γίνεται έτσι μια σύναξη στην Αθήνα, έρχονται και δυο τρείς από τη Θεσσαλονίκη (όλοι ΠΑΣΟΚ) και το θέμα τίθεται ευρύτερα.
ΔΕΝ ΑΡΚΟΥΜΑΣΤΕ μόνο στο πως μπαίνουν τα προσόντα, αλλά και για ποια ‘’ΑΛΛΑΓΉ’’ μιλάμε-διότι αυτά που βλέπαμε στις μονάδες καμιά σχέση δεν είχαν μ αυτά που φανταζόμασταν ως ‘’αλλαγή’’.
ΣΥΜΦΩΝΩΝΤΑΣ σε κάποια βασικά των νέων θεωρήσεων ανέλαβα να συντάξω ένα κείμενο και να το προωθήσω στις εφημερίδες. (Από τα βασικά που συμφωνήθηκαν ήταν πως εμείς δεν είμαστε κατά των δεξιών συνάδελφων αλλά κατά πάσης νοοτροπίας που, αντί να επιβραβεύει αξίες, βολεύει αντί συνάδελφους).
ΦΤΙΑΧΤΗΚΕ λοιπόν το κείμενο, εγκρίθηκε τηλεφωνικά από όσους εγώ έκρινα και άρχισα να κάνω επαφές για δημοσίευση.
ΠΑΝΤΟΥ πόρτα. Περιθώριο μου άφησε μόνο ο Κώστας Παπαϊωάννου στο «Ποντίκι»- καμία σχέση με το τωρινό νταραβερτζή Δελατόλα. Αν, μου είπε, μπορέσεις να το περάσεις σε κάποιον σοβαρό κυβερνητικό, έλα να τα ξαναπούμε.
ΚΑΠΟΥ εκεί πρόκυψε ο Παρασκευάς. Περιφερόμενος ανά την ύπαιθρο χώρα σαν επικεφαλής του πράσινου Ευρωψηφοδελτίου, ήρθε να μιλήσει στην Αμαλιάδα.
ΣΥΝΑΝΤΗΘΗΚΑΜΕ διάβασε το κείμενο, αλλά δεν στάθηκε πολύ στο θέμα των προσόντων. Περισσότερο ενδιαφέρον έδειξε για τα τεκταινόμενα στις μονάδες.
ΕΠΕΙΔΗ όμως ο χρόνος τον πίεζε μου πρότεινε, να ανέβω στην Αθήνα. «Είναι πολύ σοβαρά αυτά που λες, θέλω να τα πούμε με άνεση» μου είπε.
ΑΝΕΒΗΚΑ σε πεντέξι μέρες. Στο “υπουργείο άνευ…” αυτός ένα τραπέζι και κάποιες καρέκλες. Δεν κάπνιζε και ζορίστηκα. Άντεξα όμως και η προφορική ‘’παρουσίαση’’ πήγε καλά.
«ΜΕΓΑΛΩΣΕ το σημείωμα που μου έδειξες, σύμφωνα μ αυτά που είπαμε, και φέρτο μου τη Δευτέρα, Έχουμε Εκτελεστικό Γραφείο και θα το κάνω θέμα» μου είπε στο τέλος
ΗΤΑΝ, θυμάμαι, Παρασκευή. Μεσημέρι ακόμα, πρόλαβα τον Παπαϊωάννου στο «Ποντίκι», του είπα για την εξέλιξη και δέχτηκε να δημοσιεύσει το έτοιμο κείμενο που στο επόμενο φύλλο .
ΚΑΤΕΒΗΚΑ μετά στην Αμαλιάδα, έγραψα το καινούριο και με τη βοήθεια μιας φίλης που δούλευε κοντά στο ‘’υπουργείο άνευ…’’ το σημείωμα έφτασε στον προορισμό του.
_ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΑ ξανά κοντά δέκα χρόνια μετά. Φευγάτος πλέον οριστικά από τα στρατά και έχοντας ξεκινήσει τα δημοσιογραφικά, βρέθηκα σε ημερίδα Νέων Αγροτών στο Άργος.
ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ να μιλήσουν ο Παρασκευάς από το ΠΑΣΟΚ, ο Γιώργος Αναστασόπουλος από τη ΝΔ και ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης από τον ΣΥΝ(ασπισμο)-συντονιστής ο μετέπειτα υπουργός Θόδωρος Ρουσόπουλος.
ΦΥΣΙΚΑ δεν με θυμόταν. Προκειμένου, γι αυτό, να ρωτήσω τι έγινε με εκείνη την παλιά ιστορία, χρειάστηκε να βοηθήσω κάπως τη μνήμη του.
ΧΑΜΟΓΕΛΩΝΤΑΣ με νόημα, όταν θυμήθηκε, απάντησε αρχικά: «στου κουφού την πόρτα σύντροφε!». Στην ολιγόλεπτη δε συζήτηση που ακολούθησε κατέληξε: «Μάθε αγαπητέ πως το δικό σου ΠΑΣΟΚ είναι μόνο δικό σου. Το ίδιο και η ‘’αλλαγή’’ που είχες στο μυαλό σου. Αν σε παρηγορεί ισχύει και για μένα, όπως και για άλλους».
ΓΕΛΑΣΑ κι εγώ με τη σειρά μου λέγοντας πως «αυτά τα είχα ήδη καταλάβει». Εξ ου και στην πολιτική έκτοτε ξορκίζω τον …χοίρον αναζητώντας το «μη χείρον…»
ΥΓ 1. Σχετικά με τα προσόντα και τις κρίσεις το μόνο που πετύχαμε τότε ήταν μια τροπολογία για επανεξέταση ποινών την περίοδο της χούντας. Με βάση αυτή την τροπολογία μου αφαιρέθηκαν κάποιες ποινές, επέστεψα στην Π.Α. αλλά όχι για πολύ.
ΥΓ 2. Το κεντρικό νόημα του σημειώματος που έδωσα στον Παρασκευά είχε να κάνει με είδος ‘’κυνηγιού μαγισσών’’ στο οποίο επιδίδονταν κάποιοι ηλίθιοι δήθεν ‘’δημοκράτες’’ και τις αναπόφευκτες επιπτώσεις του στην εύρυθμη συνέχεια του ευρύτερου κράτους. Οι επιπτώσεις που πρόβλεπα δεν αποφεύχθηκαν. Μια μάλιστα από τις εκδηλώσεις τους ήταν και ο λόγος που το 1990 εγκατέλειψα οριστικά την Αεροπορία. Γι αυτό όμως ίσως γράψω μια άλλη φορά.
