Το κατάστημα βρίσκεται κάπου στην Ελλάδα. Δεν έχει σημασία να αναφέρω σε ποια πόλη ή χωριό. Ενδιαφέρον έχουν το όνομα και η διεύθυνση που θα μαρτυρήσω στο τέλος, όπως και ο υπεύθυνος.
Του
Πάνου Τσούμα
Το παίζει «Μεγάλος Αδερφός» ο μάγκας, καταγράφοντας όλες τις συζητήσεις των θαμώνων τού «στεκιού» του. Κρατάει μάλιστα και αρχείο, από το οποίο μου επιτρέπει να παίρνω ενίοτε καμία… τζούρα!
Σπανίως πετυχαίνω κάτι άξιο λόγου. Τελευταία όμως θεωρώ πως έπεσα επάνω σε «πράμα που… σαλεύει»! Μπορεί βέβαια να κάνω και λάθος, αλλά αυτό αφήνω να το κρίνουν όσοι, από το πουθενά, μου κάνουν συντροφιά. Στους συντρόφους από το πουθενά, λοιπόν, και ιδού το… υποκλαπέν «πράμα που… σαλεύει!»:
– Τι γίνεται καρντάση, καιρό έχουμε να βρεθούμε… Για πες, στην επιχείρηση όλα καλά;
Υποθέτω πως αστειεύεσαι, έτσι δεν είναι;
– Γιατί το λες; Έγινε μήπως κάτι που δεν ξέρω;
Συγγνώμη, αλλά πού ζεις; Τι παραπάνω θες να γίνει απ’ αυτό που συντελείται διαρκώς και ανελέητα; Δεν σου φτάνουν οι «νταλίκες» που σωρεύουν καθημερινά τόνους εντροπίας; Θες και κάτι από «καροτσάκι»;
ΣΥΝΤΑΞΗ-ΦΟΡΟΙ
– Το πας μακριά νομίζω. Εγώ για σένα ρώτησα, όχι για του κόσμου την αταξία.
Και τι είμαι εγώ, μοναχός στον Άθω; Κόσμος δεν είμαι; Στον κόσμο δεν ζω;
Αφού το θέλεις έτσι όμως, στη σύνταξή σου το πάω.
– Μπα!… Και τι έχει η σύνταξή μου;
Ποιος την πληρώνει, ξέρεις;
– Το Ταμείο μου την πληρώνει, ποιος άλλος…
Σώπα!… Και το Ταμείο ποιος το επιδοτεί;
– Όπως πάντα το κράτος.
Ναι, αλλά τώρα δεν είναι «όπως πάντα». Όταν το κράτος επιδοτούσε αβέρτα μισθούς και συντάξεις το έκανε με δανεικά. Τώρα όμως γιοκ δανεικά για τέτοιου είδους επιδοτήσεις. Πρέπει να έχει δικά του χρήματα για να πληρώνει τους δημόσιους υπάλληλους και να επιδοτεί τα ασφαλιστικά ταμεία. Και για να έχει πρέπει κάπου να τα βρίσκει. Έτσι δεν είναι;
– Έχει τους φόρους νομίζω.
Ποιους φόρους εννοείς. Για κάνε το λιανά…
– Τους δικούς σου, τους δικούς μου και του κάθε φορολογούμενου…
Κάνεις πολύ λάθος αν έτσι το μετράς. Οι δικοί σου φόροι, όπως και του καθένα που οι απολαβές του, εν μέρει ή εξ ολοκλήρου, επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό, δεν είναι το ίδιο με τους δικούς μου. Του επιχειρηματικού τομέα εννοώ.
Ανακύκληση και δη φθίνουσα είναι η φορολόγηση όσων πληρώνονται από το κράτος. Είναι, να το πω έτσι, σαν να βγάζεις χρήματα από τη μια τσέπη, να τα βάζεις στην άλλη, αλλά κάθε φορά να λιγοστεύουν.
– Για συνέχισε.
Αγαπητέ μου, μην το πολυσκοτίζουμε. Αφού γιοκ αιμοδοσία με δάνεια στα δημόσια ταμεία, κύριος αιμοδότης, με μεγάλη διαφορά από τους υπόλοιπους, είναι ο ονομαζόμενος -άστοχα για μένα- «ιδιωτικός τομέας». Ενώ λοιπόν ο αιμοδότης αυτός ήδη φυτοζωεί, έρχονται απανωτές βολές που τον αποτελειώνουν. Αυτό νομίζεις θα αφήσει την όποια σύνταξη σου απέμεινε ανεπηρέαστη και για πόσο καιρό;
ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ-ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ
– Μήπως τα παραλές;
Άκου αδερφέ. Το λεγόμενο «κοινωνικό κράτος», ως προέκταση του κράτους δικαίου, ούτε στα Σοβιέτ φτούρησε ούτε στην Κίνα του Μάο ούτε στην Κούβα του Κάστρο ούτε στη Β. Κορέα των Σουνγκ.
Φτούρησε μόνο σε δημοκρατίες που συνυπήρξαν αρμονικά με τη λεγόμενη «ελεύθερη οικονομία», της οποίας πυρήνας είναι η επιχειρηματικότητα. Πολιτικός ή τεχνοκράτης που αγνοεί ή δεν πιστεύει ότι το «κοινωνικό κράτος» είναι «τέκνο» αυτής μόνο της συνύπαρξης και καμιάς άλλης, δεν είναι σκέτα ηλίθιος. Είναι ηλίθιος με πτυχίο, για να μην πω με διδακτορικό.
– …………..
Δεν μιλάς, ε…
– Νομίζω πως κάτι λείπει.
Φαίνεται πως συντονίστηκες. Πράγματι κάτι λείπει. Και είναι οι προϋποθέσεις που απαιτούνται για την αμοιβαία επωφελή συνύπαρξη δημοκρατίας και επιχειρηματικότητας.
Εμπιστοσύνη, εμπιστοσύνη, εμπιστοσύνη… είναι οι προϋποθέσεις.
Δημιουργούνται δε με σταθερούς κανόνες λειτουργίας της δημοκρατίας και της διοίκησης αφενός, και αφετέρου με ευνοϊκές κοινωνικές διαθέσεις, τόσο έναντι του επιχειρείν όσο και του πολιτεύεσθαι που το υποστηρίζει
Βλέπεις κάτι απ’ όλα αυτά να ισχύει τον τελευταίο καιρό;
«ΨΕΙΡΕΣ»-ΑΥΤΟΜΑΤΟΣ
– Έτσι που το θέτεις δεν έχεις άδικο. Όμως μπορεί τα πράγματα να καλυτερέψουν. Η κυβέρνηση λέει πως έρχεται ανάπτυξη.
Φαίνεται αγαπητέ πως δεν διαβάζεις Enetpress. Αν, για παράδειγμα, είχες διαβάσει άρθρα όπως: «Το γουδί το γουδοχέρι», «Η μαϊμού και το Παγώνι», «Η ηλιθιότητα ως αναισθητικό…» και κάποια ακόμα, σχετικά με το ίδιο θέμα, θα είχες ψυλλιαστεί πως η κυβέρνηση πορεύεται με «αυτόματο πιλότο».
-Δηλαδή;
Άκου λοιπόν για να μαθαίνεις. Έχεις ακούσει που λένε: «είναι να το ΄χει η κούτρα σου να κατεβάζει ψείρες». Ε, αυτό πλέον το έχει επιβεβαιώσει και η νευροεπιστήμη. Δεν τις πηγαίνουμε εμείς τις κούτρες μας οι «ψείρες» τους μας πηγαίνουν. Δηλονότι οι νευρώνες τους. Με τα θετικά ή αρνητικά των οποίων γεννιόμαστε και εύκολα δεν αλλάζουν.
Δουλεύει κι ένας δικός μας πάνω σ’ αυτό. Γιώργο Παξινό τον λένε και το είπε ούτως: «Οι αποφάσεις μας είναι θέμα νευρώνων. Είμαστε ένας φελλός πάνω στα κύματα του εγκεφάλου και όχι το ίδιο το κύμα».
«Φελλοί» λοιπόν αγαπητέ. Που ιππεύουμε νευρωνικές «ψείρες» εκ γενετής προσανατολισμένες. Καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτό;
-Ομολογώ πως δυσκολεύομαι.
Ο… αυτόματος ρε παιδάκι μου, ο αυτόματος!…
-Ποιος αυτόματος…
Μόλις τώρα δεν σου είπα για τον κυβερνητικό «αυτόματο πιλότο»; Ε, αυτός είναι. Οι «ψείρες» της ΤσιπροΚαμμένης κούτρας… Που για κακή μας τύχη είναι ακραία ανάπηρες. Πολυτσεκαρισμένη μέχρι τώρα η μεγάλη βλάβη, με τα τελευταία επιβεβαιώνεται απόλυτα.
ΔΙΟΛΙΣΘΗΣΗ-ΒΕΡΤΙΓΚΟ*
– Ποια τελευταία;
Το κορόιδο κάνεις; Η ψήφος στα 16ρικα, ο συνδικαλισμός στους Ένοπλους, οι αναφορές σε νέο δημοψήφισμα, η εκ νέου αναζήτηση «ηθικού» στο μαγάρισμα των αντιπάλων με (βοθρο)επιχειρήματα περί διαπλοκής και το βασικότερο η… άδολη απλή!
Βλέπεις να συνιστούν αυτές οι μαλακίες προϋπόθεση εμπιστοσύνης που θα προσελκύσει επιχειρηματικότητα ανάπτυξης; Εγώ πάντως δεν βλέπω.
Αντιθέτως θεωρώ πως η συσσώρευση εντροπίας, ήτοι αποδιοργάνωσης, εκφυλισμού, ισοπέδωσης προς τα κάτω, απωλειών γενικώς, θα επιταχύνει τη διολίσθηση προς το παιδικό όραμα του Τσίπρα.
– Που είναι ποιο;
Η μπαρούφα του Μάο Τσε Τουνγκ: «Μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση». Μόνο που για τον Τσίπρα δεν είναι μπαρούφα. Τη θεωρεί σοφία μεγάλου άνδρα και το δείχνει. Όταν τη μηρυκάζει δείχνει πως νιώθει μεγάλος και σοφός…
– Και λες πως αυτή τη διολίσθηση γίνεται αυτόματα;
Δεν το λέω εγώ, η πράξη το υποστηρίζει. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα για να καταλάβεις είναι η Βενεζουέλα. Όταν ξεκίνησε ο Τσάβες οραματιζόταν νομίζεις το μπάχαλο και την εξαθλίωση που βιώνουν τώρα οι Βενεζουελάνοι;
Σε καμία περίπτωση λέω εγώ. Όμως ούτε αυτός ούτε ο διάδοχός του Μαδούρο διανοήθηκαν στη διαδρομή προς το χάος ότι μπορεί να κάνουν λάθος. Ο Μαδούρο μάλιστα δεν το διανοείται ούτε τώρα.
Για το ρημαδιό του κρατικιστικού σοσιαλιστικού εγχειρήματος δεν φταίει ούτε το εγχείρημα καθαυτό ούτε αυτός και όσοι το φαντάστηκαν. Φταίει ο Ομπάμα, ο καπιταλισμός, το «τέρας του νεοφιλελευθερισμού», για να μνημονεύσω και το ημέτερο πολιτικό «τέρας» Προκόπη Παυλόπουλο.
Φταίει τελικά στον κάθε Μαδούρο, Τσίπρα, Παππά, Φίλη, Λαφαζάνη ή Κωνσταντοπούλου, ό,τι έφταιξε στον Στάλιν, στον Μάο, στη δυναστεία Σουνγκ… Ότι το «βέρτιγκο», αλά Μουσολίνι, που παθαίνουν έτσι και πιάσουν στασίδι εξουσίας, είναι αδύνατο να διανοηθούν πως οφείλεται στις νευρωνικές τους «ψείρες». Αν μπορούσαν δεν θα ήταν τέτοιοι.
ΕΝΤΡΟΠΙΑ-ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ
– Λογική φαίνεται η σκέψη, μόνο που ο Τσίπρας τα γύρισε με το δημοψήφισμα. Αυτό πώς το εξηγείς;
Μη βαυκαλίζεσαι. Ελιγμός ήταν για να επιβιώσει. Όπως δείχνουν οι πράξεις, στις οποίες ακροθιγώς αναφέρθηκα προηγουμένως, ο «αυτόματος» και το «βέρτικο» συνεχίζουν ακάθεκτα.
Βουλή, Σύνταγμα, Δικαιοσύνη, Παιδεία, Κράτος… όλα στα μέτρα της τα θέλει η εντροπία «Τσίπρας και Σία». Και δεν έχει, όπως ξέρεις, μέτρο την αριστεία. Την πλατεία Εξαρχείων έχει πρότυπο, εκεί γαλουχήθηκε, εκεί οδηγούν οι «ψείρες» της με «άδολη απλή» και τα συναφή.
Σε εντελώς μπάχαλο δηλαδή. Ή, καλύτερα, στη «Μεγάλη Αναταραχή» που θα φέρει «ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ».
– Αν υποθέσουμε πως οι συλλογισμοί σου ευσταθούν, γιατί στην αντιπολίτευση δεν έχει σημάνει συναγερμός αφύπνισης του λαού;
Πέρασε η ώρα κι αυτό θέλει πολλή συζήτηση. Μέχρι να ξαναβρεθούμε σημείωσε τούτα μόνο:
Η «θαυμάσια κατάσταση» είναι βούτυρο στο ψωμί των Μηχαλολιάκου-Κασιδιάρη, ενώ βολεύει προσωρινά και αγαθούς ηλίθιους τύπου Λεβέντη.
Όσο για τους υπόλοιπους, γράψε «εγκεφαλικό». Ειδικά αυτοί του σοσιαλδημοκρατικού κέντρου το παραέχουν πάθει.
– Φεύγουμε;
Ναι φεύγουμε. Κι όταν θελήσεις να τα ξαναπούμε εδώ συχνάζω: «Καφέ ΔΙΟΛΙΣΘΗΣΗ γωνία ΕΝΤΡΟΠΙΑΣ και ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΥ».
* Απώλεια συνείδησης και προσανατολισμού. (Στην περίπτωση: αδυναμία επαφής με την πραγματικότητα του κόσμου. Η παρεούλα που παριστάνει τον πιλότο στροβιλίζεται στον κοσμάκη τού προ χρεοκοπίας 3%-4% συμπαρασύροντας όλους και όλα).
ΥΓ. «Μη μου πει κανείς ότι δεν είπα τίποτα καινούργιο. Η διάταξη του υλικού είναι καινούργια», Μπλεζ Πασκάλ
