Tο 1984, έχοντας κριθεί “ανίκανος” να συνεχίσω στην Πολεμική Αεροπορία, ζήτησα ακρόαση αρχηγού. ΑΓΕΑ τότε ο Νίκος Κουρής δέχτηκε το αίτημα και είχα έτσι την ευκαιρία να τα πούμε από κοντά.  

Έχοντας πλέον αρχίσει να συνειδητοποιώ ότι για να είσαι δημοκράτης προϋπόθεση είναι να είσαι  ΠΟΛΙΤΗΣ, άρα το λιγότερο δυνατό ΙΔΙΩΤΗΣ, το θέμα που έθεσα ήταν: πως βαθμολογούνται οι αξίες και πως προκύπτουν τα προσόντα βάσει των οποίων κρίνονται τα στελέχη  της Π.Α. και όχι μόνο.

 

Δικαίωμα να αλλάξει την απόφαση του Συμβουλίου Κρίσεων δεν είχε και το ήξερα. Με άκουσε όμως προσεκτικά προτείνοντας να κάνω το μόνο που μπορούσα. Προσφυγή.

 

Προ ημερών (19 Ιουλίου) ο Πτέραρχος Νίκος Κουρής αποχαιρέτησε τα γήινα  και προσωρινά. Άφησε όμως παράδειγμα παντοτινό που, εκτός των άλλων, αντικατοπτρίζει και το πολιτικό ήθος μιας εποχής που στην πολιτική υπήρχαν ακόμα νουνεχείς, καλλιεργημένοι και ευγενείς.

 

Ενδεικτικό του τι εννοώ είναι το απόσπασμα-δάνειο που ακολουθεί:

«…Από την θέση του αυτή ( σ.σ Α’ Υπαρχηγός ΓΕΕΘΑ) ο Κουρής εντάσσεται στην επιτροπή επανεντάξεως των Ελληνικών ενόπλων δυνάμεων στο ΝΑΤΟ και συνεχίζει το έργο της προηγούμενης επιτροπής με επιταχυνόμενο ρυθμό στις συνομιλίες με τον Ρότζερς, ο οποίος υποστηρίζει τις θέσεις της Τουρκίας.

#Τον Οκτώβρη του 1980 ο Κουρής συναντά τρεις φορές τον Ρότζερς στο γραφείο του στην Μονς και δυο φορές στο αεροπλάνο του στην Νάπολι και το Ελληνικό όπου επιτυγχάνεται η διατύπωση ενός κειμένου συμφωνίας το οποίο θεωρείται ικανοποιητικό για την Ελληνική πλευρά.

 

#Ο Κουρής ενημερώνει τον Πρωθυπουργό Γεώργιο Ράλλη ο
οποίος του δίνει εντολή να ενημερώσει σχετικά την κυβερνητική επιτροπή και ακολούθως τον Ανδρέα Παπανδρέου στο σπίτι του στο Καστρί.

#Ο Ράλλης στο βιβλίο του «Ώρες ευθύνης» μνημονεύει την μεγάλη συμβολή του Κουρή στην επίτευξη της συμφωνίας την οποία θεωρεί εθνική επιτυχία.

#Η ενημέρωση του Κουρή στον Παπανδρέου επεκτείνεται πέραν της αναλύσεως της συμφωνίας επανένταξης και στα θέματα Ελληνοτουρκικών διαφορών, τα θέματα των Αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα και της Ελληνονατοϊκές σχέσεις.

#Η συνάντηση αυτή υπήρξε σημαντική γιατί διαπιστώθηκε η πλήρης συμφωνία των εκτιμήσεων του Κουρή με τις απόψεις Παπανδρέου.

#Από την ημέρα αυτή ο Κουρής καθίσταται ανεπισήμως στρατιωτικός σύμβουλος του Παπανδρέου, ο οποίος ως πρωθυπουργός του δίνει εντολή να συντάξει το κείμενο του λόγου που επρόκειτο να εκφωνήσει στην σύνοδο του ΝΑΤΟ και τον πήρε μαζί του στις Βρυξέλλες(….)

#Ο Κουρής τοποθετήθηκε σαν αρχηγός ΓΕΑ τον Ιανουάριο του 1982 και σαν αρχηγός ΓΕΕΘΑ προαγόμενος σε πτέραρχο τον Δεκέμβριο του 1984 και παρέμεινε ως τον Ιούνιο του 1989 οπότε υπέβαλε την παραίτηση του (…)

#Τον Απρίλιο 1987, οι Τούρκοι απείλησαν ότι θα εκτελέσουν γεωτρήσεις στο Αιγαίο. Ο Παπανδρέου αντέδρασε στις σχετικές δηλώσεις των Τούρκων και δήλωσε ότι η χώρα μας θα αντισταθεί σε μια τέτοια ενέργεια των Τούρκων και κάλεσε τον Κουρή να τον ενημερώσει για την κατάσταση των ενόπλων δυνάμεων.

#Ο Κουρής τον διαβεβαίωσε ότι οι δυνάμεις μας είναι έτοιμες και σε θέση να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε επίθεση στο Αιγαίο ή την Θράκη.

#Ο Ανδρέας ενθαρρύνθηκε από την δήλωση του Αρχηγού, την κρίση του οποίου εμπιστευόταν και διέταξε την κινητοποίηση των δυνάμεων μας ενώ παράλληλα δια της διπλωματικής οδού ενημέρωσε Αμερικανούς και ΝΑΤΟ ότι θα αντιδράσουμε δια των όπλων σε οποιαδήποτε επιθετική ενέργεια των Τούρκων.

#Οι Τούρκοι προ της αποφασιστικότητας του Έλληνα Πρωθυπουργού και τις ετοιμότητας των δυνάμεων μας, την οποία είχαν εξακριβώσει, ανέστρεψαν πορεία . Ο Οζάλ από τις ΗΠΑ, σάλπισε υποχώρηση και η κρίση απετράπη….»

 

Από ανάρτηση του υιού Κουρή Παναγιώτη το δάνειο.

 

Εκ μέρους μου τα σχόλια συμποσούνται στον τίτλο.

 

Στέκομαι όμως ιδιαίτερα στο υπογραμμισμένο: “Ο Κουρής ενημερώνει τον Πρωθυπουργό Γεώργιο Ράλλη ο οποίος του δίνει εντολή να ενημερώσει σχετικά την κυβερνητική επιτροπή και ακολούθως τον Ανδρέα Παπανδρέου…»

 

Υποδεικνύει άριστα, νομίζω,  σε ποιο πολιτικοδιοικητικό  έρεβος βρισκόμαστε τώρα, σε σχέση με το τότε.