Η Ραφήνα, το Μάτι, θα ξαναζωντανέψουν. Τα παιδιά θα ξαναπαίξουν εκεί. Οι άνθρωποι θα είναι, ξανά, εκεί, Αυτό που δε θα γίνει, είναι επιστροφή των ανθρώπων που έφυγαν. Η θλίψη της απόλυτης απουσίας και ο πόνος του αδύνατου.
Αυτά τα γεγονότα, η αστάθεια του καιρού, που αυξάνει την ανασφάλεια, η κρίση, που παρά τα οκτώ χρόνια και πλέον, για τους περισσότερους από εμάς καλά κρατεί, ο πολύ ανήσυχος, εκτός συνόρων περίγυρος, και με φίλους που προεκτιμούν το πόσο εξυπηρετεί το δικό τους συμφέρον μια προσφορά στην Ελλάδα, όλα αυτά, πιέζουν κάθε ημέρα και περισσότερο να ομονοήσουμε.
Ακόμη και η 21η Αυγούστου, με την έξοδο από τα μνημόνια, και αυτή η εξέλιξη απαιτεί να ομονοήσουμε, για να φτιάξουμε την επόμενη ημέρα.
Όσοι περπατάμε ανάμεσα στους ανθρώπους, στις λαϊκές αγορές, στα σουπερ μάρκετ, μπαίνουμε σε λεωφορεία, διαπιστώνουμε, πως αυτή η ανάγκη φωνάζει, πλέον, και απευθύνεται, κατά πρώτον στους διοικούντες. «Ομονοήστε»!
Ας μη χάσουμε αυτή την ευκαιρία.
Ας ξεχάσουμε όλα τα προηγούμενα, για να κοιτάξουμε μπροστά.
Κάποτε, στη διάρκεια μια συνέντευξης που μου έδωσε αξιωματούχος ευρωπαϊκής χώρας, παρατήρησε, σχολιάζοντας μια ερώτηση που του έκανα: «Ο Θεός μας έβαλε τα μάτια μπροστά. για να κοιτάζουμε μπροστά».
Πηγή: Blog:marina anastas.kourbela
