Γνωστό το πιλάτειο ερώτημα, γνωστή και η απάντηση του …εχέφρονος πλήθους. Μένει συνεπώς να πάμε στο άγνωστο. Ήγουν στο γεγονός ότι το ερώτημα δεν ετέθη άπαξ.
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, συγκεκαλυμμένα ή απροκάλυπτα, τίθεται ανέκαθεν, με την απάντηση να είναι κατά κανόνα υπέρ των Βαραβάδων.
#Κάπως έτσι και στο «Καφενείον «Η ΕΛΛAΣ»» όταν στη σαθρή μεν αλλά βαριά ψωνισμένη παράγκα έπεσε ο κεραυνός.
ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ στη μετά κεραυνό εποχή γνωστά και θα τα παρακάμψω. Σημασία στην περίπτωση έχει-αν έχει, να δούμε που ο «Ιησούς», που ο «Βαραβάς» και κατά πόσο ο «περήφανος λαός» μαθαίνει ή παραμένει ..(γ)ίδιος.
#Νουνέχεια, αίσθηση του μέτρου, σχέση με την πραγματικότητα και την ιστορία (…) είναι μερικά από τα στοιχεία που συνθέτουν τον «Ιησού» εν προκειμένω.
ΤΟΝ ΛΗΣΤΑΡΧΟ «Βαραβά» από την άλλη τον συνθέτουν: άγνοια, ανευθυνότητα, άρνηση αποδοχής του τετελεσμένου-μαζί με έλλειψη θάρρους αντιμετώπισης τον συνεπειών του… και κάποια ακόμα συναφή.
#Ότι ο …περήφανος λαός επέλεξε όπως και επί Πιλάτου το ξέρουμε πια. Ξέρουμε επίσης πως ο διασωθείς «λήσταρχος» που εμπιστεύθηκε …διέπρεψε-και διαπρέπει μόνο στην «ειδικότητά» του-καταλήψεις.
ΜΕ τη διαφορά ότι από καταληψίας σχολείων, προήχθη σε καταληψία της εξουσίας, μετατρέποντας το Μαξίμου σε οιονεί «σπηλιά του Νταβέλη»!
ΔΙΑ να πληρωθεί δε και το από τινος …προφήτου* ρηθέν, όπως νταβέλικα έπραξε ανερχόμενος το ίδιο-και χυδαιότερα πράττει απερχόμενος.
Υ.Γ. «Ο λαός δεν ξεχνά Βενιζέλο, Σαμαρά» είπε το «Νταβέλι» στην Πάτρα. Μήπως να του πει ο Καρανίκας του πόσο, πως και πόσοι θυμούνται το Βαραβά;
