Του Συμεών Σολταρίδη
Χθες βράδυ θα ανέβαινε επί σκηνής στην Θεσσαλονίκη το θεατρικό έργο «Ωρα του Διαβόλου» του Φερνάντο Πεσσόα. Τελικά με καθυστέρηση άρχισε η παράσταση και τέλειωσε με επιτυχία.
Όμως περίπου πενήντα άτομα με ελληνικές σημαίες, με τον Εσταυρωμένο και με εικόνες, αυτοχαρακτηριζόμενοι ως μέλη του «Ιερού Λόχου» συγκεντρώθηκαν και άρχισαν να φωνάζουν συνθήματα «εναντίον της παράστασης και υπέρ του Έθνους και της Ορθοδοξίας», με σκοπό να ακυρώσουν την παράσταση.
Δεν θα σταθώ στο θεατρικό έργο. Ούτε αν ήταν καλό ή κακό. Ούτε αν οι ηθοποιοί απέδωσαν τον ρόλο τους. Θα σταθώ στην απρέπεια που δείχνουν κάποιοι Μοναχοί, Ιερείς, ακόμη και Ιεράρχες που βγάζουν πιστούς στους δρόμους με ιερά σύμβολα, φωνάζοντας συνθήματα ή και συγκρουόμενοι με αστυνομικούς που λαμβάνουν εντολή για να καταστείλουν «τα έκτροπα και τις φωνασκίες».
Ένας ιερέας έβαλε και πετραχήλι για να διαβάσει μια κάποια ανακοίνωση των «αγανακτισμένων πιστών» . Άλλοι μοναχοί έρχονταν στα χέρια και άλλοι κουνούσαν εικόνες. Μου θύμισαν «Ορθοδόξους Μουτζαχεντίν» που αγωνίζονται για τα θρησκευτικά τους ιδεώδη. Όλοι αυτοί είναι οι ριζοσπαστικοί (radical) οι οποίοι θα μπορούσαν να κτυπήσουν στο όνομα των «γιαλαντζί» θρησκευτικών τους πιστεύω.
Θυμάμαι και στα προηγούμενα χρόνια όταν Ιεράρχες κατέβαζαν στους δρόμους πιστούς με λάβαρα και εικόνες, χωρίς να λογοδοτούν σε κανένα και να θεωρούν την Εκκλησία «τσιφλίκι» τους. Καίτοι κληρικοί όλοι αυτοί θεωρούν ότι πρωτοστατούν σε θρησκευτικούς ή εκκλησιαστικούς αγώνες χωρίς να μας λένε εναντίων ποιών.
Και το σημαντικότερο να μας πουν τον αγώνα που κάνουν για «τα όσια και ιερά τους».
Τα εκκλησιαστικά και ιερά σύμβολα δεν είναι «παιχνίδια» στα χέρια αλλοπρόσαλλων που πιστεύουν ότι θα υπερασπιστούν εν έτει 2017 «του Χριστού την πίστη την αγία». Καλά θα κάνουν να μελετήσουν οι «κακοί ποιμένες» την έννοια της αγάπης και να μην παρεμβαίνουν επί παντός επιστητού. Η ελευθερία του λόγου είναι δημοκρατικό δικαίωμα.
