Της Γεωργίας Δρακάκη
Τι είναι αυτό που την κάνει τόσο διαχρονική, αγέραστη στο χρόνο και τις αναμνήσεις μας; Τι είναι αυτό που δημιουργεί την αίσθηση οικειότητας κάθε φορά που την κοιτάζουμε στο Μετρό της Ακρόπολης;
Αμφιλεγόμενη και πολυσυζητημένη ως ηθοποιός, αλλά και ως πολιτικός, έζησε τη ζωή της με πάθος κι έφυγε «με τσιγάρο στα χείλη, γελαστή και γελασμένη»-γελασμένη γιατί πίστεψε ότι ο κόσμος μπορούσε να αλλάξει με πράξεις αγάπης και αλληλεγγύης.
Τι θα έλεγε σήμερα η Ελληνίδα σταρ αν ήξερε πως τα Ελγίνεια μάρμαρα καθόλου δεν έχουν επιστρέψει στην πατρίδα τους, αλλά ούτε και πρόκειται να επιστρέψουν, τουλάχιστον στο προσεχές μέλλον; Μάλλον θα αδιαφορούσε. Η περίοδος κατά την οποία έκανε λόγο για αυτά τα ζητήματα υπήρξε περίοδο-έστω φαινομενικής-ευημερίας και πολιτιστικής άνθισης. Κρίση δεν υπήρχε.
Σήμερα, αν ζούσε η Μελίνα Μερκούρη ίσως και να είχε αποτραβηχτεί, μην αντέχοντας την ανευθυνότητα των πολιτικών κάθε χώρου, την παρουσία της ναζιστικής Χρυσής Αυγής στη Βουλή και την ανέχεια στην οποία έχει βυθιστεί η Ελλάδα και η Ευρώπη. Σίγουρα, θα ήταν παρούσα και μπροστάρισσα εθελόντρια στα καμένα στη Ραφήνα και το Μάτι, αδιαφορώντας για οποιοδήποτε τσαλάκωμα της εικόνας της.
Δείτε ολόκληρο το θέμα στο Greekschannel.com
