Φανταστείτε μπροστά σας μια κόλα χαρτί με χαραγμένο πάνω της το εξής διάγραμμα: δυο ευθείες γραμμές που τέμνονται κάθετα στο μέσον σχηματίζοντας τέσσερις ορθές γωνίες-τεταρτημόρια.
ΑΠΟ αριστερά, όπως βλέπουμε, το πάνω τεταρτημόριο σημειώνεται με το γράμμα Α και το κάτω με το Η. Αντίστοιχα, το πάνω δεξιά τεταρτημόριο σημειώνεται με το γράμμα Ε και το κάτω με το Κ.
ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ-δοκίμιο: “οι βασικοί νόμοι της ανθρώπινης ηλιθιότητας” απαντάται το περιγραφόμενο διάγραμμα. Κάρλο Μ. Τσιπόλα ο συγγραφέας και να δούμε τι σημαίνουν τα γράμματα στο κάθε τεταρτημόριο.
ΕΧΟΥΜΕ λοιπόν και λέμε: Α=ανήμποροι, Η=ηλίθιοι, Ε=ευφυείς, Κ=κακοποιοί.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για κατηγοριοποίηση εμού, εσού, του πλησίον και του παραπέρα, αν δεν εννόησες …πατριώτη! Μια απ τις πολλές για να είμαι ακριβής.
Η ΔΙΑΦΟΡΑ της με τις άλλες είναι το μέτρο. Οι επιπτώσεις των ενεργειών του καθένα και τις κάθε μιας (κέρδος ή ζημία για τον ίδιο και τους άλλους) είναι το κατά Τσιπόλα μέτρο.
ΠΡΟΕΚΥΨΕ μετά από μακροχρόνιες έρευνες και να δούμε τι επιφυλάσσει για την κάθε μια από τις τέσσερις κατηγορίες, όσον αφορά τα κέρδη και τις ζημιές των ενεργειών τους.
ΑΝΗΜΠΟΡΟΙ λοιπόν: ζημιά για τους ίδιους κέρδος για τους άλλους. ΕΥΦΥΕΙΣ: κέρδος για τους ίδιους κέρδος και για τους άλλους. ΚΑΚΟΠΟΙΟΙ: κέρδος για τους ίδιους ζημιά και μόνο ζημιά για τους άλλους. ΗΛΙΘΙΟΙ: Ζημιά για τους ίδιους ζημιά και για τους άλλους.
ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΖΟΝΤΑΣ πως στα εδώ “κέρδη” , “ζημιές”, εκτός από ευρώ ή δολάρια, υπολογίζονται και πολλά άλλα (ψυχολογικά, συναισθηματικά, κοινωνικά, πολιτικά, εθνικά, κρατικά…) επανέρχομαι στο διάγραμμα.
ΠΑΡΑΤΗΡΩΝΤΑΣ το βλέπουμε πως:
-Τα μεν τεταρτημόρια (Η)λίθιοι, (Ε)υφυείς να είναι εντελώς ασύμπτωτα μεταξύ τους,
-Και τα δε (Α)νήμποροι, (Κ)ακοποιοί να εφάπτονται τόσο με αυτό των (Ε)υφυών όσο και με των (Η)λίθιων.
ΑΣΥΜΠΤΩΤΑ λοιπόν τα τεταρτημόρια Η και Ε, εφαπτόμενα-άρα και συγκοινωνούντα, τα Α και Κ, τόσο με το Ε όσο και με το Η.
ΚΑΤΑ τον Τσιπόλα πάντα, η συγκοινωνούσα έφαψη (Α)νήμπορων και (Κ)ακοποιών τόσο με τους (Ε)υφυείς όσο και με τους (Η)λίθιους λειτουργεί, στην κινούμενη κοινωνικοπολιτική άμμο, ανάλογα με τις εποχές.
ΣΥΓΚΕΚΡΙΜEΝΑ στις εύκολες-των «παχιών αγελάδων», μεγάλο μέρος εκ των (Α)νήμπορων και (Κ)ακοποιών συντάσσεται με τους (Ε)υφυείς, ενώ στις δύσκολες-των «ισχνών…», συντάσσεται με τους (Η)λίθιους.
ΤAΛΕ ΚΟΥAΛΕ δηλαδή με τα καθ ημάς διαμειφθέντα στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Όσο τρώγαμε και πίναμε πολιτικά ‘‘υπόλοιπα’’ αμιγώς συγκροτημένα από ηλίθιους βρίσκονταν στον πάτο. Όταν όμως έσκασε η φούσκα σπεύσαμε να εμπιστευτούμε τις εκ του πάτου τρίχες που τσαμπούναγαν.
ΚAΤΙ που δεν έκανε ο εκλιπών Θέμος Αναστασιάδης, για το οποίο οι απόψεις διίστανται.
Φανατικοί οι φίλοι του, θανατικοί οι εχθροί του και ο λόγος απλός: αυτή είναι οι μοίρα των ευφυών όταν, έμμεσα ή άμεσα, εμπλέκονται με τα κοινά.
ΚΑΛO του ταξίδι….
ΥΓ1. Ευφυής ή ηλίθιος δεν γίνεσαι, γεννιέσαι.
ΥΓ2. Έχουν γραφτεί-και ειπωθεί, πολλά επί μνημονίων για «απατεώνες», «αδίστακτους», «πολιτική αλητεία» ή «δημοσιογραφικό υπόκοσμο», «νέα διαπλοκή». Προϋπόθεση για να συμμετέχεις σε κάτι από όλα αυτά είναι να είσαι ηλίθιος. Η όποια εκπαίδευση, κοινωνική άνοδος ή άλλη επιτυχία αυτό δεν το αλλάζει. Το πιστοποιούν δεκάδες περιπτώσεις ‘‘επιφανών’’ οι οποίοι στην κραυγάζουσα ηλιθιότητα Τσίπρα-Καμμένου, …είδαν ‘‘το φως το αληθινό’’!
