Του Συμεών Σολταρίδη.
“Οι αστυνομικοί τράβηξαν απότομα το καρότσι, τα κάστανα έπεσαν στο έδαφος και στην γωνία απέναντι περίμενε γερανός για να «σηκώσει» το καρότσι. Την ίδια ώρα έφτασε και περιπολικό προκειμένου να πάρει τον ηλικιωμένο καστανά. Τελικά έφτασε πρώτα το ασθενοφόρο που παρέλαβε τον άνδρα, ενώ σύμφωνα με μαρτυρίες υπήρχαν στο σημείο 13 αστυνομικοί, δύο περιπολικά και ένας γερανός. Για έναν ηλικιωμένο καστανά”!
Ετσι περιέγραψαν οι αυτόπτες μάρτυρες το γεγονός που συνέβη στην Θεσσαλονίκη, στην πλατεία Αριστοτέλους, όπου οι αστυνομικές δυνάμεις «τήρησαν, το γράμμα του νόμου».
Σε λίγο πλησιάζουν οι χρονιάρες μέρες, όπως θα έλεγαν και οι παλιοί, στις οποίες γιορτάζουμε την γέννηση του Χριστού, δηλαδή την «γέννηση» της αγάπης, αφού «ο Θεός αγάπη εστί». Στις μέρες μας όμως σπανίζει το συναίσθημα αυτό αφού καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες παρόμοιων γεγονότων.
Ο γέρο-καστανάς ενδεχόμενα να μην είχε την σχετική άδεια, οπότε «παράνομος» για το νόμο, έπρεπε να απομακρυνθεί άμεσα προς παραδειγματισμό. Θα μπορούσε βέβαια η Αστυνομία να του ζητήσει να απομακρυνθεί ή θα έπρεπε να τον πείσει να εκδώσει άδεια από τον δήμο. Αυτή όμως αδιαφόρησε για την ανθρωπιστική πλευρά του θέματος και θέλησε να εφαρμόσει το νόμο μέσα σε μια κοινωνία όπου κυριαρχεί η ανομία και η παρατυπία.
Γιατί αν η πολιτεία εφάρμοζε το νόμο, χωρίς διακρίσεις, δεν θα κυριαρχούσε το φακελάκι, και όσοι το έπαιρναν να βρίσκονται στην υπηρεσία τους και να κυκλοφορούν μεταξύ μας, δεν θα υπήρχαν φαινόμενα μίζας και ρουσφετιού, που καθημερινά ανακαλύπτονται και ανερυθρίαστοι οι λαμβάνοντες να βρίσκονται δίπλα μας, δεν θα μαθαίναμε καθημερινά ότι δεκάδες, αν και κατασπατάλησαν το δημόσιο, δεν διώχθηκαν, δεν θα ακούγαμε για κομπίνες, όπου οι κομπιναδόροι γελούν σε βάρος των «αφελών», δεν θα γινόμασταν μάρτυρες μπουλουκιών , όπου παρουσιάζονται «γνωστοί-άγνωστοι» να τα σπάνε και να καταστρέφονται περιουσίες παραμένοντας ασύλληπτοι, δεν θα βλέπαμε συναλλαγές των πολιτικών με οικονομικούς μεγιστάνες, οι οποίοι με την μη τήρηση του «γράμματος του νόμου» και τις πλάτες πολλών, πλουτίζουν σε βάρος του λαού.
Ο νόμος όμως εφαρμόστηκε και εφαρμόζεται στους αδυνάτους. Στους μη έχοντες και κατέχοντες, σε αυτούς που λοιδορούνται , σε αυτούς που ζούνε όρθιοι με το κεφάλι ψηλά, σε αυτούς που δεν διαθέτουν το «μέσον», σε όλους αυτούς που δεν θέλουν να ξεφύγουν από τον χαρακτηρισμό «άνθρωπος» και μετατραπούν και γίνουν «απάνθρωπος».
Σημ. Το κομμάτι δεν στρέφεται κατά των Αστυνομικών που με 700 ευρώ επιτελούν την υπηρεσία που τους δίνεται , αλλά στη νοοτροπία που κυριαρχεί και μάλλον θα κάνει χρόνια για να αλλάξει.
