Αν ακούτε τους διαφημιστές να λανσάρουν την Άλφα Ρομέο σαν μια σπορ μάρκα και έχετε αναρωτηθεί γιατί, αν δεν έχετε καταλάβει γιατί η Άλφα Ρομέο ονομάζει τα σπορ μοντέλα της 4c και8c θα πρέπει να πάτε πολλά χρόνια πίσω, από το 1920 μέχρι το 1951.
Τα τελευταία χρόνια η Άλφα Ρομέο έχει εμπλακεί με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Στα ράλι με την πολύ όμορφη GTV Turbodelta την δεκαετία του ΄70 αλλά χωρίς να μπορεί να συναγωνιστεί τους πρωταγωνιστές της εποχής. Προμήθευσε με κινητήρες την Μπράμπαμ στην Φόρμουλα 1 και κατέβασε και δική της ομάδα μέχρι το 1985 αλλά χωρίς μεγάλα αποτελέσματα. Έφτιαξε και ένα πρωτότυπο για τους αγώνες αντοχής, την πανέμορφη 33 η οποία αν και αρκούντως πετυχημένη δεν έφτασε τον μύθο που έφτιαξαν στο Λεμάν η Φεράρι, η Τζάγκουαρ, η Πόρσε και η Άουντι. Οι παλιότεροι θα θυμούνται τον αείμνηστο Γ.Μοσχού να σηκώνει τον μπροστινό τροχό της GTAm. Όμως ο μεγάλος Έλληνας οδηγός είχε οδηγήσει εκτός από Άλφα Ρομέο, Ντάτσουν και BMW.Γιατί ήταν η Άλφα Ρομέο αυτή που έχει τον μεγαλύτερο μύθο γύρω από το όνομά της;
Η απάντηση είναι απλή, γιατί η Άλφα Ρομέο ήταν μια από τις προπολεμικές υπερδυνάμεις των αγώνων. Η Άλφα Ρομέο κατασκεύασε το πρώτο μονοθέσιο στον κόσμο, στον μεσοπόλεμο, όταν οι κανονισμοί επέτρεψαν την συμμετοχή αγωνιστικών χωρίς να επιβαίνει μηχανικός σε αυτά. Η Άλφα Ρομέο κέρδισε και το πρώτα πρωταθλήματα της Φόρμουλα 1 με τον Νίνο Φαρίνα το 1950 και το 1951. Όταν δε η εταιρία σταμάτησε την επίσημη συμμετοχή της στους αγώνες την δεκαετία του ’30 έδωσε την διαχείριση της ομάδας σε έναν ιδιώτη ο οποίος λεγόταν …Έντζο Φεράρι για αυτό και τα μονοθέσια της Άλφα Ρομέο από αυτήν την εποχή είχαν και το γνωστό έμβλημα με το μαύρο άλογο.
(Η 8C είναι το γνωστότερο μοντέλο της σειράς. Κάτω αριστερά με ένα αεροδυναμικό αμάξωμα ξεχωριστής αισθητικής από το Μουσείο της Μιλούζ στην Γαλλία)
Τα κυριότερα σπορ μοντέλα της Άλφα Ρομέο από εκείνη την εποχή ήταν οι Ρ1,2,3, η 6C και η εξέλιξη της η 8C. Tα κινούσαν οχτακύλινδροι και εξακύλινδροι εν σειρά κινητήρες με υπερσυμπιεστή που απέδιδαν από 150 μέχρι 350 ίππους για το μονοθέσιο C του 1935. Σημείωσαν νίκες σε κάθε είδους αγώνα, είτε ήταν το Λεμάν (4 χρονιές στην σειρά από το 1931 μέχρι το 1934), είτε ήταν τα γκραν πρι της εποχής, είτε ήταν αγώνες σε κανονικούς δρόμους όπως το Μίλε Μίλια (11 φορές) και το Τάργκα Φλόριο και οδηγήθηκαν από μεγάλους οδηγούς όπως ο Τάτσιο Νουβολάρι ο οποίος μέχρι να πάρει μεταγραφή στην Άουτο Ουνιόν κέρδισε ό,τι βρήκε μπροστά του και ο Νίνο Φαρίνα ο πρώτος πρωταθλητής της Φόρμουλα 1 το 1950 και το 1951.
Ο Βιτόριο Γιάνο ήταν ο μηχανικός που έκανε την διαφορά στην Άλφα Ρομέο. Σχεδίασε τους εν σειρά κινητήρες που ήταν σήμα κατατεθέν για τους Μιλανέζους ενώ συνεργάστηκε αργότερα και με την Φεράρι. Η Άλφα Ρομέο δεν έφτιαχνε όμως μόνο αγωνιστικά.Η 6 C και η 8C ήταν, προπολεμικά, το αντίστοιχο των σημερινών Φεράρι σπορ, πολυτελή αυτοκίνητα δηλαδή φτιαγμένα για λίγους. Πολλά από αυτά έβγαιναν και σε ειδικά, αεροδυναμικά αμαξώματα τα οποία πωλούνται σε δημοπρασίες σε αστρονομικές τιμές ενώ η αισθητική τους είναι εντυπωσιακή ακόμα και σήμερα.Μετά την δεκαετία του 50 η Άλφα Ρομέο έδωσε την σκυτάλη στην Φεράρι και αν και κράτησε πάντα μια επαφή με τους αγώνες, τα παλιά μεγαλεία δεν ήρθαν ποτέ.
Τα αγωνιστικά της Άλφα Ρομέο είχαν και έναν επιβλητικό ήχο. Στο ιστορικό Χόκενχάιμ μια Ρ3 μοιραζόταν την πίστα με διάφορα παλιά μονοθέσια.Πλησιάζοντας προσεκτικά στην τελευταία στροφή πριν τον τερματισμό, μια Φόρμουλα 3 της δεκαετίας του ΄80 προσπαθεί να χρησιμοποιήσει το πλεονέκτημα του καλύτερου κρατήματος για να προσπεράσει το …ογδοντάχρονο αγωνιστικό. Στην ευθεία του τερματισμού η Άλφα Ρομέο πάτησε γκάζι. Ο εν σειρά κινητήρας έκανε έναν ήχο σαν αεροπλάνου…και το νεότερο μονοθέσιο δεν κατάφερε να προσπεράσει.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΥΦΟΓΙΩΡΓΟΣ
